Dwunastnica (łac. duodenum) – u człowieka rurowaty narząd długości 25–30 cm, wychodzący z żołądka i stanowiący początkowy odcinek jelita cienkiego. Początkowy odcinek dwunastnicy łączy się z odźwiernikiem żołądka, końcowy przechodzi w jelito czcze. Dwunastnica leży na wysokości pierwszego kręgu lędźwiowego. W kształcie przypomina literę C, a raczej podkowę zwróconą wypukłą częścią ku stronie prawej, wklęsły obwód obejmuje głowę trzustki. Do zstępującego odcinka dwunastnicy uchodzą wspólnie przewód żółciowy i przewód trzustkowy. Długość dwunastnicy w IV w p.n.e Herofilus określił na 12 szerokości palców, stąd nazwa tego odcinka jelita.Przewód żółciowy wspólny (łac. ductus choledochus communis) – jest to droga przepływu żółci z pęcherzyka żółciowego i wątroby. Powstaje z przewodu wątrobowego wspólnego, który oddawszy przewód pęcherzykowy, staje się przewodem żółciowym wspólnym. Biegnie w obrębie więzadła wątrobowo-dwunastniczego na prawo od tętnicy wątrobowej właściwej i do przodu od żyły wrotnej. Ma średnicę ok. 5 mm oraz długość ok. 7 cm. W jego przebiegu wyróżnia się części: naddwunastniczą, zadwunastniczą i śródścienną, która uchodzi wraz z przewodem trzustkowym głównym (Wirsunga) na brodawce większej na ścianie tylno-przyśrodkowej części zstepującej dwunastnicy. U końca zwykle rozszerza się tworząc bańkę wątrobowo-trzustkową.

Przewód trzustkowy (przewód Wirsunga, łac. ductus pancreaticus) jest przewodem odprowadzającym sok trzustkowy z trzustki. Jest połączony z przewodem żółciowym wspólnym (łac. ductus choledochus communis) i wraz z nim łączy się z częścią zstępującą dwunastnicy. Nazwany od jego odkrywcy, niemieckiego anatoma Johanna Georga Wirsunga.Kamień żółciowy - złóg (ciało stałe) powstały w drogach żółciowych (pęcherzyku żółciowym lub przewodach żółciowych) z wytrącenia składników żółci. Obecność takich złogów określa się jako kamicę żółciową.