Znieczulenie
Przeczytaj także...
Znieczulenie powierzchowne - znieczulenie wyłączające zakończenia nerwowe w błonach śluzowych jamy ustnej, nosa, tchawicy, pęcherza moczowego lub pochwy. Polega na zastosowaniu leku w sprayu lub żelu na znieczulaną powierzchnię.Horace Wells (ur. 21 stycznia 1815 w Hartford - zm. 24 stycznia 1848 w Nowym Jorku) - amerykański stomatolog, pionier anestezjologii.
Środki znieczulające miejscowo – substancje wywołujące znieczulenie miejscowe poprzez zablokowanie przewodzenia impulsów nerwowych w wybranym fragmencie ciała. Powodują zniesienie odczuwania bólu i często innych bodźców czuciowych oraz hamują odruchy i możliwość poruszania znieczulaną częścią ciała. W przeciwieństwie do środków znieczulających ogólnie nie wpływają na świadomość i funkcje mózgu.
Znieczulenie powierzchowne - znieczulenie wyłączające zakończenia nerwowe w błonach śluzowych jamy ustnej, nosa, tchawicy, pęcherza moczowego lub pochwy. Polega na zastosowaniu leku w sprayu lub żelu na znieczulaną powierzchnię.Horace Wells (ur. 21 stycznia 1815 w Hartford - zm. 24 stycznia 1848 w Nowym Jorku) - amerykański stomatolog, pionier anestezjologii.
Środki znieczulające miejscowo – substancje wywołujące znieczulenie miejscowe poprzez zablokowanie przewodzenia impulsów nerwowych w wybranym fragmencie ciała. Powodują zniesienie odczuwania bólu i często innych bodźców czuciowych oraz hamują odruchy i możliwość poruszania znieczulaną częścią ciała. W przeciwieństwie do środków znieczulających ogólnie nie wpływają na świadomość i funkcje mózgu.
Znieczulenie, anestezja (gr. αν- an- “bez” + αἲσθησις aisthesis “zmysłu”) – zjawisko przerwania przewodzenia impulsów nerwowych aferentnych z komórek receptorowych oraz eferentnych do komórek efektorowych pozwalający na bezpieczne i bezbolesne przeprowadzenie pacjenta przez czas operacji lub innego, potencjalnie bolesnego lub nieprzyjemnego zabiegu medycznego. W przeciwieństwie do analgezji blokuje przewodzenie wszystkich impulsów w obie strony.
Chloroform (łac. chloroformium) – organiczny związek chemiczny z grupy halogenoalkanów, chlorowa pochodna metanu.
Znieczulenie regionalne (znieczulenie miejscowe, znieczulenie przewodowe) – metoda blokowania odczuwania bólu ostrego lub przewlekłego, polegająca na odwracalnym przerwaniu przewodnictwa nerwowego w pniach nerwowych zaopatrujących określoną okolicę ciała. Znieczulenie miejscowe umożliwia bezbolesne przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych i diagnostycznych bez narażenie pacjenta na silny ból towarzyszący tym zabiegom. Podczas zabiegu, przeprowadzanego pod znieczuleniem miejscowym pacjent pozostaje świadomy (funkcje mózgu są zachowane).
Specjalność lekarska zajmująca się znieczuleniami to anestezjologia.
Rodzaje znieczulenia[ | edytuj kod]
W zależności od metody wyróżnia się:
Historia[ | edytuj kod]
W starożytności pierwsze znieczulenia sporządzano z ziół takich jak opium czy marihuana. Dopiero w XIX wieku zaczęto przeprowadzać badania nad efektywnymi środkami znieczulającymi. W 1800 roku brytyjscy chemicy Humphry Davy i Thomas Beddoes stwierdzili znieczulające właściwości podtlenku azotu (tzw. "gazu rozweselającego"), jednak w tamtych czasach był jedynie wykorzystywany do rozrywek. Pierwszym, który wykorzystał go do znieczulenia był amerykański dentysta Horace Wells. W 1844 użył on podtlenku azotu podczas ekstrakcji zęba, lecz ponieważ pacjent był młodym, dobrze zbudowanym mężczyzną, nie było ono całkowicie skuteczne i pacjent krzyczał (później przyznał, że nie z bólu, a szoku), co wpłynęło na negatywny odbiór metody.
Operacja, zabieg operacyjny, zabieg chirurgiczny – wszelkiego rodzaju zabiegi na narządach i tkankach ciała, służące poprawie stanu zdrowia i samopoczucia chorego, bądź postępowanie diagnostyczne przeprowadzane w taki sposób. Wbrew nazwie, zabiegi chirurgiczne nie należą do kompetencji wyłącznie lekarzy chirurgów - do operacji należy m.in. cięcie cesarskie, będące jednym z podstawowych zabiegów wykonywanych przez lekarza ginekologa. Miejsca przeznaczone do wykonywania zabiegów operacyjnych to bloki (sale) operacyjne.Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Kolejnym znaczącym środkiem znieczulającym jest chloroform, odkryty w 1831 roku. Jego skuteczność została potwierdzona dopiero w 1847. Zyskał popularność do tego stopnia, że 1853 roku wykorzystano go do uśpienia Wiktorii Hanowerskiej podczas porodu księcia Leopolda.
Pierwszą skuteczną operację pod narkozą na polu bitwy przeprowadził w roku 1847 rosyjski chirurg Nikołaj Pirogow.
Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.Analgezja – zjawisko zniesienia czucia bólu; również znieczulenie w hipnozie (wywołane sugestią). Może dotyczyć bólu powstałego wskutek czynników fizycznych (np. uderzenie) a także chemicznych (reakcja chemiczna) (np. oparzenie kwasem).
Znieczulenie miejscowe[ | edytuj kod]
Znieczulenie ogólne[ | edytuj kod]
Odmienne stany świadomości (ang. Altered States of Consciousness) – także: zmienione stany świadomości stany świadomości człowieka inne niż normalny stan czuwania. Ich geneza jest różnorodna: od chorób somatycznych i psychicznych, przez bodźce środowiskowe, aż po celowe wywoływanie za pomocą środków fizycznych i psychologicznych. Samo pojęcie wprowadził Arnold Ludwig do opisu niezwykłych, aczkolwiek nie patologicznych stanów świadomości. Rozpropagował ją następnie Charles Tart. Dotąd nie istnieje jednak spójna, powszechnie akceptowana definicja odmiennych stanów świadomości. Współcześnie stanowią dziedzinę badawczą dla psychologii, psychiatrii, antropologii, medycyny i religioznawstwa. Są także inspiracją dla twórców literatury, zob. Leszek Wierzchowski Dziwne stany świadomości, Kraków 2003 r.Nikołaj Iwanowicz Pirogow (ros. Николай Иванович Пирогов, ur. 13 listopada/25 listopada 1810 w Moskwie, zm. 23 listopada/5 grudnia 1881 w Winnicy) – rosyjski lekarz, pionier nowoczesnej chirurgii.
Warto wiedzieć że... beta
Sir Humphry Bartholomew Davy (ur. 17 grudnia 1778 w Penzance w Kornwalii, zm. 29 maja 1829 w Genewie w Szwajcarii) – angielski chemik i fizyk.
Wiktoria z rodu Welfów, właśc. Aleksandryna Wiktoria (ang. Alexandrina Victoria) (ur. 24 maja 1819 w Londynie, zm. 22 stycznia 1901 w Cowes na wyspie Wight) – królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii przez 63 lata (od 20 czerwca 1837). Od 1 stycznia 1877 r. także cesarzowa Indii. Żona księcia Alberta Sachsen-Coburg-Gotha. Jej krewni i potomkowie zasiadali na tronach Grecji, Jugosławii, Rosji, Rumunii i Niemiec, a obecnie panują w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Norwegii, Belgii, Danii i Hiszpanii.
Blokady centralne - odmiana znieczulenia regionalnego (przewodowego), w której leki wywołujące przerwanie przewodnictwa nerwowego oddziałują na rdzeń kręgowy. W zależności od przestrzeni, do której podaje się leki wyróżnia się dwa typy:
Analgosedacja to jedna z form znieczulenia, polegająca na jednoczesnym zastosowaniu leków o działaniu uspokajającym i nasennym (sedacja) oraz leków o działaniu przeciwbólowym (analgezja). Stosowana przy bolesnych zabiegach diagnostycznych oraz w intensywnej terapii. Do najczęściej stosowanych schematów analgosedacji należy połączenie benzodiazepin z opioidami np. midazolamu z fentanylem lub morfiną.
Tlenek diazotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(I); podtlenek azotu), N2O – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków azotu, w którym azot jest na formalnym stopniu utlenienia I. W rzeczywistości atomy azotu są nierównocenne i związek ten może być traktowany jako azotek i tlenek azotu(V). Podtlenek azotu jest stosowany do znieczulania anestezjologicznego jako tzw. gaz rozweselający. Jeden z kilku głównych gazów cieplarnianych.
Blokada (medycyna) – metoda leczenia polegająca na oddziaływaniu na elementy obwodowego układu nerwowego za pomocą wstrzykiwania różnych roztworów środków znieczulających, przede wszystkim nowokainy. Rozróżnia się blokadę lędźwiową, okrężną (na kończynach) i zwojów nerwowych. Działanie blokady, poza miejscowym usuwaniem bólu, polega na zmniejszaniu stanu zapalnego, usuwaniu skurczów pourazowych i przykurczów mięśniowych, skurczów naczyniowych i innych zaburzeń naczynioruchowych. Blokady stosuje się w przypadkach uszkodzeń i wstrząsów urazowych oraz złamań kości, w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych, zakrzepach, przykurczach mięśniowych i w wielu innych schorzeniach.
Marihuana (z hiszp. mariguana, marihuana; z hindi गांजा trl. gāndźā) – wysuszone i czasem sfermentowane kwiatostany (niejednokrotnie z niewielką domieszką liści) żeńskich roślin konopi (Cannabis sativa) zawierające substancje psychoaktywne z grupy kannabinoli, działające agonistycznie na receptory kanabinoidowe, podobnie jak anandamid – ludzki endogenny kannabinoid. Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada głównie tetrahydrokannabinol (THC) oraz inne kannabinoidy.