Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce 1977
Kultura – polski tygodnik społeczno-literacki ukazujący się w Warszawie w latach 1963–1981; tzw. Kultura "warszawska", w odróżnieniu od Kultury "paryskiej" Jerzego Giedroycia. Powstał z połączenia "Nowej Kultury" i "Przeglądu Kulturalnego"), jego redaktorami naczelnymi byli kolejno Janusz Wilhelmi (1963-1973) i Dominik Horodyński (1973-1981).Związek Literatów Polskich (ZLP) – organizacja twórcza i zawodowa pisarzy, którymi w rozumieniu statutu są także „eseiści, krytycy, tłumacze literatury pięknej”.
„Polityka” – polski liberalno-lewicowy, opiniotwórczy tygodnik społeczno-polityczny, wydawany od 1957 w Warszawie. "Polityka" utrzymuje się na czołowych miejscach pod względem wielkości sprzedaży wśród polskich tygodników opinii, w tym często na pierwszym miejscu (ogólna sprzedaż na poziomie ok. 130 tys. egzemplarzy – stan na lipiec 2012).
Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce 1977 dokonały się zgodnie z Zarządzeniem Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 21 z 22 sierpnia 1977 r., poz. 112, podpisanym przez Marię Milczarek.
Zarządzenie weszło w życie z 1 października 1977 r. i wywołało duże poruszenie i wiele protestów. W przywrócenie dawnych nazw zaangażowały się środowiska przewodnickie, turystyczne i naukowe (m.in. Zarząd Główny PTTK czy XX Walny Zjazd Związku Literatów Polskich ze szczególnym głosem jego prezesa Jarosława Iwaszkiewicza), a także pomniejsze organizacje lokalne jak choćby koła gospodyń wiejskich. Pod wpływem protestów reaktywowano Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych zlikwidowaną w 1975 r., a jej nowy przewodniczący, prof. Mieczysław Szymczak, zażądał przywrócenia starych nazw.
W 1978 zaczęły się działania pozorne (m.in. ówczesnego ministra Józefa Kępy), jednak sprawa doczekała się finału dopiero w 1981 po interwencji "Kultury", "Polityki", "Politechnika" i "Słowa Powszechnego". W ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 7 z 1 kwietnia 1981 r., poz. 61, Zarządzeniu Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 27 lutego 1981 r. w sprawie przywrócenia nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim przywrócono dawne brzmienie 119 ze 120 nazw – wyjątkiem wyszczególnionym w §1.2. był przysiółek Spokojna w gminie Nisko. Zarządzenie weszło w życie 1 kwietnia 1981 r.
Historię tę opisano w książce Spór o Bieszczady autorstwa Witolda Michałowskiego i Janusza Rygielskiego (wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1986, ISBN 83-217-2216-4).
Kilka miesięcy po przywróceniu dawnych nazw osobnym zarządzeniem ponownie zmieniono nazwę Poździacz na Leszno. W 1986 w podobnym trybie ponownie zmieniono nazwę Dusowce na Niziny.
Wykaz miejscowości objętych zarządzeniem[]
Przypisy
- Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 8 grudnia 1981 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach pilskim i przemyskim (M.P. z 1981 r. Nr 33, poz. 300)
- Zarządzenie Ministra – Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 24 marca 1986 r. w sprawie ustalenia i zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: bialskopodlaskim, ciechanowskim, katowickim, opolskim, przemyskim, siedleckim i szczecińskim (M.P. z 1986 r. Nr 9, poz. 64)
- W tekście zarządzenia zapisana jako Lachowa.
- Po przywróceniu nazwy Dusowce ponownie zmieniono na Niziny.
- Po przywróceniu nazwy Poździacz ponownie zmieniono na Leszno.
- ↑ Mordownia i Spokojna – obecnie są to dwa sąsiednie przysiółki położone po obu stronach granicy powiatów stalowowolskiego i niskiego