Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Przeczytaj także...
Wielka Brytania, Zjednoczone Królestwo (ang. United Kingdom), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) – unitarne państwo wyspiarskie położone w Europie Zachodniej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania oraz Irlandia Północna leżąca w północnej części wyspy Irlandia. Na wyspie tej znajduje się jedyna granica lądowa Zjednoczonego Królestwa z innym państwem – Irlandią. Poza nią, Wielka Brytania otoczona jest przez Ocean Atlantycki na zachodzie i północy, Morze Północne na wschodzie, kanał La Manche na południu i Morze Irlandzkie na zachodzie.Jerzy V – Jerzy Fryderyk Ernest Albert (ang. George Frederic Ernest Albert, ur. 3 czerwca 1865 w Londynie, zm. 20 stycznia 1936 w Sandringham) – król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii (od 1927 Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) i cesarz Indii od 6 maja 1910. W czasie I wojny światowej zmienił nazwisko na Windsor, gdyż dotychczasowe o niemieckim pochodzeniu (Coburg) źle się w Anglii kojarzyło. Za jego rządów w 1922 r. Imperium Brytyjskie osiągnęło rozmiar 36,6 milionów km², stając się największym imperium w historii ludzkości.
Edward VII, Albert Edward von Sachsen-Coburg und Gotha (ur. 9 listopada 1841 w Londynie, zm. 6 maja 1910 tamże) – od 22 stycznia 1901 król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i dominiów brytyjskich oraz cesarz Indii. Syn królowej Wiktorii. Panowanie Edwarda przyniosło pewien powiew świeżości w zakresie obyczajów – konserwatywna królowa Wiktoria stała się symbolem pruderii, jej syn słynął z rozrywkowego trybu życia. W przeciwieństwie do matki raczej nie brał bezpośredniego udziału w rządzeniu państwem, zajmując się pełnieniem funkcji reprezentacyjnych. Swoimi wizytami w Paryżu i ujmującym sposobem bycia podłożył jednak podwaliny pod porozumienie brytyjsko-francuskie (na przełomie XIX i XX wieku Francja i Wielka Brytania traktowały siebie z nieufnością, a często również i z wrogością) oraz powstanie Trójporozumienia, do którego dołączyła Rosja.
Wielka Brytania, Zjednoczone Królestwo (ang. United Kingdom), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) – unitarne państwo wyspiarskie położone w Europie Zachodniej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania oraz Irlandia Północna leżąca w północnej części wyspy Irlandia. Na wyspie tej znajduje się jedyna granica lądowa Zjednoczonego Królestwa z innym państwem – Irlandią. Poza nią, Wielka Brytania otoczona jest przez Ocean Atlantycki na zachodzie i północy, Morze Północne na wschodzie, kanał La Manche na południu i Morze Irlandzkie na zachodzie.Jerzy V – Jerzy Fryderyk Ernest Albert (ang. George Frederic Ernest Albert, ur. 3 czerwca 1865 w Londynie, zm. 20 stycznia 1936 w Sandringham) – król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii (od 1927 Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) i cesarz Indii od 6 maja 1910. W czasie I wojny światowej zmienił nazwisko na Windsor, gdyż dotychczasowe o niemieckim pochodzeniu (Coburg) źle się w Anglii kojarzyło. Za jego rządów w 1922 r. Imperium Brytyjskie osiągnęło rozmiar 36,6 milionów km², stając się największym imperium w historii ludzkości.
Edward VII, Albert Edward von Sachsen-Coburg und Gotha (ur. 9 listopada 1841 w Londynie, zm. 6 maja 1910 tamże) – od 22 stycznia 1901 król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i dominiów brytyjskich oraz cesarz Indii. Syn królowej Wiktorii. Panowanie Edwarda przyniosło pewien powiew świeżości w zakresie obyczajów – konserwatywna królowa Wiktoria stała się symbolem pruderii, jej syn słynął z rozrywkowego trybu życia. W przeciwieństwie do matki raczej nie brał bezpośredniego udziału w rządzeniu państwem, zajmując się pełnieniem funkcji reprezentacyjnych. Swoimi wizytami w Paryżu i ujmującym sposobem bycia podłożył jednak podwaliny pod porozumienie brytyjsko-francuskie (na przełomie XIX i XX wieku Francja i Wielka Brytania traktowały siebie z nieufnością, a często również i z wrogością) oraz powstanie Trójporozumienia, do którego dołączyła Rosja.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii (ang. United Kingdom of Great Britain and Ireland) – historyczne państwo utworzone 1 stycznia 1801, roku poprzez połączenie Królestwa Wielkiej Brytanii (które samo powstało z połączenia Królestwa Szkocji i Królestwa Anglii w 1707 roku) i Królestwa Irlandii (Akt Unii z 1800). Przestało istnieć 6 grudnia 1922 roku, kiedy to na skutek angielsko-irlandzkiego traktatu utworzone zostało Wolne Państwo Irlandzkie. Współcześnie sukcesorami tego państwa są Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i Irlandia.
W starożytności obszar dzisiejszej Wielkiej Brytanii zaczął być zasiedlany przez plemiona celtyckie. Prawdopodobnie przybyli oni z centralnej lub wschodniej Europy. Celtowie znali metody obróbki żelaza, dzięki czemu posiadali lepszą broń niż dotychczasowi mieszkańcy wyspy (którzy dalej stosowali brąz). Przypuszcza się, że napór plemion normańskich spowodował ich migracje na tereny stanowiące dzisiaj Walię, Szkocję i Irlandię. Celtowie ciągle napływali do Brytanii przez kolejne 700 lat. Celtowie zajmują szczególne miejsce w historii Brytanii, gdyż to z nich właśnie wywodzi się duża liczba ludzi zamieszkujących obecnie Szkocję, Kornwalię, Walię i Irlandię. Ich kultura oraz język zostały przyjęte przez ówczesnych mieszkańców wyspy.Traktat angielsko-irlandzki (ang. Anglo-Irish Treaty, Treaty, oficj. Articles of Agreement for a Treaty Between Great Britain and Ireland, irl. Conradh Angla-Éireannach) – traktat angielsko-irlandzki, kończący irlandzką wojnę o niepodległość.
Władcy[]
Chociaż Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii oficjalnie przestało istnieć w 1922 roku, monarchowie brytyjscy w dalszym ciągu używali tytułu Króla lub Królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, aż do 1927 roku. Wtedy to, pod wpływem królewskiego i parlamentarnego aktu w sprawie tytułów królewskich ("Royal and Parliamentary Titles Act 1927"), zostały ustanowione nowe tytuły dla brytyjskich monarchów, którzy panowali teraz jako Królowie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w Wielkiej Brytanii, oraz Królowie Irlandii w Irlandii.
Królestwo Irlandii (ang.: Kingdom of Ireland; irl.: Ríoghacht Éireann) – państwo istniejące w latach 1542-1800 na terenie wyspy Irlandii.Wiktoria z rodu Welfów, właśc. Aleksandryna Wiktoria (ang. Alexandrina Victoria) (ur. 24 maja 1819 w Londynie, zm. 22 stycznia 1901 w Cowes na wyspie Wight) – królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii przez 63 lata (od 20 czerwca 1837). Od 1 stycznia 1877 r. także cesarzowa Indii. Żona księcia Alberta Sachsen-Coburg-Gotha. Jej krewni i potomkowie zasiadali na tronach Grecji, Jugosławii, Rosji, Rumunii i Niemiec, a obecnie panują w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Norwegii, Belgii, Danii i Hiszpanii.
Zobacz też[]
Jerzy IV, właśc. Jerzy August Fryderyk (ang. George Augustus Frederick, ur. 12 sierpnia 1762 w Londynie, zm. 26 czerwca 1830 w Windsorze) – regent od 5 lutego 1811 do 29 stycznia 1820, potem król Wielkiej Brytanii i Hanoweru od 29 stycznia 1820, najstarszy syn króla Jerzego III i Charlotty Mecklenburg-Strelitz.Królestwo Wielkiej Brytanii (ang. Kingdom of Great Britain), znane także jako Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii (United Kingdom of Great Britain) było państwem położonym w Europie Zachodniej. Istniało w latach 1707–1800. Powstało na mocy Aktu Unii w wyniku połączenia Królestwa Anglii i Królestwa Szkocji w jedno państwo obejmujące całość wyspy Wielkiej Brytanii. Połączenie Anglii i Szkocji było dopełnieniem istniejącej już od 1603 roku unii personalnej, gdy Jakub VI Szkocki został koronowany jako Jakub I Stuart na króla Anglii.
Warto wiedzieć że... beta
Wilhelm IV (ur. 21 sierpnia 1765 w Londynie, zm. 20 czerwca 1837 w Windsorze, Berkshire) – król Wielkiej Brytanii i król Hanoweru od 26 czerwca 1830, nazywany królem żeglarzy. Młodszy syn Jerzego III i Charlotty Mecklenburg-Strelitz. Wilhelm kładł jeszcze większy nacisk niż jego poprzednicy na realizację woli parlamentu. Uczestniczył w przygotowaniu reformy systemu wyborczego w roku 1832. Po jego śmierci na skutek różnych zasad dziedziczenia tronu rozpadła się brytyjsko-hanowerska unia personalna (tronu Hanoweru nie mogła odziedziczyć kobieta, a następczynią Wilhelma IV na tronie Wielkiej Brytanii została jego bratanica Wiktoria).
Jerzy III (George William Frederick; ur. 4 czerwca 1738 w Londynie, zm. 29 stycznia 1820 w Windsorze, Berkshire) – ostatni (od 25 października 1760) król Wielkiej Brytanii i Irlandii i pierwszy (od 1801) król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, ostatni elektor i książę oraz pierwszy król (od 1814) Hanoweru. Jedyny król Anglo-Korsyki w latach 1794-1796.
Wolne Państwo Irlandzkie (irl. Saorstát Éireann) – istniejące w latach 1922-1937 niepodległe państwo obejmujące 26 z 32 hrabstw Irlandii, oddzielonych od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii.
Pierwsi ludzie przybyli na wyspę zapewne w epoce mezolitu; pędzili koczowniczy tryb życia, trudnili się myślistwem, zbieractwem i rybołówstwem; w IV tysiącleciu p.n.e z kontynentu europejskiego dotarła rewolucja neolityczna, zapoczątkowując uprawę zbóż; upowszechnił się osiadły tryb życia i hodowlą. W epoce neolitu nastąpił też wielki rozwój budownictwa megalitycznego, w tym zwłaszcza grobów korytarzowych (najsłynniejszy w Newgrange ); ok. 2000-1800 p.n.e. zapoczątkowano metalurgię brązu (miedź pozyskiwano z miejscowych złóż); w II i I tysiącleciu p.n.e. rozwijała się także obróbka złota, a wyroby z brązu i złota były przedmiotem eksportu do Brytanii i na kontynent europejski. W drugiej połowie I tysiąclecia p.n.e. upowszechniało się użycie żelaza, zastępującego stopniowo brąz; z okresem tym wiążą się początki obecności w irlandzkiej kultury lateńskiej (datowane na ok. III w. p.n.e.) oraz ludności celtyckiej.
Akty Unii z 1800 – z angielskiego Acts of Union 1800 (czasem zwany też Acts of Union 1801) - nazwa dla dwóch związanych ze sobą uchwał - Akt Unii z Irlandią z 1800 uchwalony przez parlament brytyjski i Akt Unii 1800 uchwalony przez parlament Irlandzki. Uchwalone zostały odpowiednio: 2 lipca i 1 sierpnia. Bliźniacze akty łączyły Królestwo Wielkiej Brytanii z Królestwem Irlandii, tworząc Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii. Unia weszła w życie wraz z 1 styczniem 1801.
Królestwo Anglii (ang. Kingdom of England) – historyczne królestwo w zachodniej Europie, które istniało od 927 do 1707 roku. Zajmowało południową, większą część wyspy Wielka Brytania, na obszarze znanym dziś jako Anglia i Walia. Na północy królestwo graniczyło z Królestwem Szkocji, z którym zostało następnie połączone unią realną jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków Aktu Unii z 1707 roku.
Królestwo Szkocji (gaelicki: Rìoghachd na h-Alba, scots: Kinrick o Scotland) – było państwem w północno-zachodniej Europie, które istniało od 843 do 1707 roku. Zajmowało północną, trzecią część wyspy Wielka Brytania, i graniczyło z Królestwem Anglii od południa, z którym zostało zjednoczone jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków Aktu Unii z 1707 roku. Od 1482 roku, kiedy to Anglia przejęła kontrolę nad miastem Berwick, terytorium Królestwa Szkocji pokrywa się z granicami współczesnej Szkocji. Poza głównym obszarem na wyspie Wielkiej Brytanii, w skład Królestwa Szkocji wchodziło ponad 790 wysp.