Zheng He
Podstrony: 1 [2] [3]
Tajlandia, Królestwo Tajlandii – państwo w południowo-wschodniej Azji, graniczące z Laosem i Kambodżą na wschodzie, z Malezją na południu oraz z Mjanmą. Tajlandia była niegdyś nazywana Syjamem, gdyż była to jej oficjalna nazwa do 11 maja 1949. Międzynarodowe określenie "Thai" (ไทย) znaczy po tajsku wolny.Zatoka Perska (per. خليج فارس – Chalidż-e Fars, arab. الخليج العربي – Al-Chalidż al-Arabi) – zatoka Morza Arabskiego, wcinająca się między Półwysep Arabski a wybrzeże Iranu. Tradycyjnie nazywana jest zatoką, ale ze względu na jej powierzchnię (233 000 km²) można by ją uznać także za morze śródlądowe. Z Morzem Arabskim połączona jest poprzez Cieśninę Ormuz i Zatokę Omańską.
Zheng He (ur. 1371 w Kuanying, prow. Junnan, zm. 1433; nazwisko rodowe: 馬和, Ma He) – chiński admirał, który w latach 1405-1433 odbył serię podróży do wielu miejsc w Azji i Afryce.
Był muzułmaninem, eunuchem i zaufanym człowiekiem chińskiego cesarza Yongle z dynastii Ming. Odbył podróże do południowo-wschodniej Azji, Sumatry, Jawy, Cejlonu, Indii, Persji, Zatoki Perskiej, Arabii, Morza Czerwonego aż do Egiptu i Mozambiku. Jego wyprawy przyczyniły się do rozwoju handlu i wiedzy nawigacyjnej.
Droga do kariery[ | edytuj kod]
Pochodził z pobożnej muzułmańskiej rodziny z prowincji Junnan; jego dziadek (ojciec prawdopodobnie też) odbył drogą lądową pielgrzymkę do Mekki (hadżdż) przez armię chińską w roku 1381. Rodzina, popierająca mongolskie panowanie w Junnanie, zginęła podczas podboju prowincji przez wojska Mingów. On sam trafił do niewoli i jak wielu innych młodych jeńców (miał wówczas 13 lat) został wykastrowany. Jako eunuch został sługą księcia Zhu Di, czwartego syna założyciela dynastii Ming. Dzięki swym zdolnościom wojskowym i dyplomatycznym awansował do stopnia oficera. Po wojnie domowej o sukcesję książę Zhu Di został w roku 1402 cesarzem i przyjął imię Yongle. Ma He wyróżnił się w czasie walk i uznaniu zasług w obronie Pekinu w 1399, cesarz nadał mu nazwisko Zheng; po koronacji mianował go też naczelnikiem (taijian) Dyrektoriatu Służby Pałacowej. Następnie, w 1405, postawił go na czele zbudowanej w latach 1403-5 wielkiej floty, liczącej 255 okrętów i 27 800 ludzi załogi, jako ambasadora do krajów nad Zachodnim Oceanem.
Podstrony: 1 [2] [3]