Prezydent
Andrzej Duda składający przysięgę przed Zgromadzeniem Narodowym, 6 sierpnia 2015
Rozpoczęcie posiedzenia Zgromadzenia Narodowego 4 czerwca 2014
Zgromadzenie Narodowe – organ konstytucyjny składający się z posłów i senatorów obradujących wspólnie. Zgromadzenie Narodowe wywodzi się z II Republiki Francuskiej i zostało potem przejęte, jako instytucja, przez wiele krajów demokratycznych, w tym i Polskę.
II Rzeczpospolita (II RP) – Rzeczpospolita Polska w latach 1918–1945, od odzyskania suwerenności państwowej w 1918 do wycofania uznania międzynarodowego dla Rządu RP na uchodźstwie w konsekwencji wykonania porozumień między mocarstwami wielkiej trójki na konferencji jałtańskiej w 1945.Konstytucja (od łac. constituo, -ere – urządzać, ustanawiać, regulować) – akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, która zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie.
Zgromadzeniem Narodowym nie są wspólne posiedzenia Sejmu i Senatu zwoływane w innych przypadkach, np. z okazji wizyt szefów państw czy uczczenia ważnych wydarzeń.
II Rzeczpospolita[ | edytuj kod]
W okresie międzywojennym Zgromadzenie Narodowe zostało ustanowione w konstytucji marcowej z 1921 r. Dokonywało ono wyboru prezydenta Rzeczypospolitej (bezwzględną większością głosów) i przyjmowało od niego przysięgę. Ponadto artykuł 125 Konstytucji przewidywał, że co 25 lat Konstytucja ma być poddana rewizji przez Zgromadzenie Narodowe.
Andrzej Sebastian Duda (ur. 16 maja 1972 w Krakowie) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, były wiceminister sprawiedliwości, były podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, były członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII kadencji.Infos – czasopismo otwartego dostępu z krótkimi artykułami informacyjno-analitycznymi dotyczącymi ważnych zagadnień dla Polski, jej gospodarki i społeczeństwa, oraz problemów międzynarodowych, wydawane przez Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu.
Instytucja Zgromadzenia Narodowego została następnie zniesiona przez konstytucję kwietniową z 1935 r., osłabiającą władzę parlamentu na rzecz władzy wykonawczej, zamieniono ZN na Zgromadzenie Elektorów.
Posiedzenia Zgromadzenia Narodowego II Rzeczypospolitej[ | edytuj kod]
Podstrony: 1 [2] [3]
Warto wiedzieć że... beta
Marszałek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej – najwyższy przedstawiciel Senatu Rzeczypospolitej, stojący na straży jego praw i godności. Obecnie stanowisko to zajmuje Bogdan Borusewicz (niezależny, wybrany do Senatu RP z listy Platformy Obywatelskiej).
Trybunał Stanu (TS) – w Polsce konstytucyjny organ władzy sądowniczej, którego główne zadanie polega na egzekwowaniu odpowiedzialności najwyższych organów i urzędników państwowych za naruszenie Konstytucji lub ustawy, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania, jeśli czyn ten nie wyczerpuje znamion przestępstwa (inaczej: popełnienie deliktu konstytucyjnego) oraz za przestępstwa pospolite i skarbowe w przypadku Prezydenta RP.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – zgodnie z Konstytucją, najwyższy przedstawiciel polskich władz, gwarant ciągłości władzy państwowej, najwyższy organ państwa w zakresie władzy wykonawczej, czuwa nad przestrzeganiem postanowień i przepisów Konstytucji, zwierzchnik Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezydent Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej – urząd utworzony jako rezultat porozumień Okrągłego Stołu w 1989 roku. Zespół do spraw reform politycznych uznał, że należy zlikwidować Radę Państwa, pełniącą od 1952 roku rolę kolegialnej głowy państwa i w jej miejsce powołać urząd Prezydenta PRL
Konstytucja kwietniowa – ustawa zasadnicza Rzeczypospolitej Polskiej z okresu międzywojennego podpisana przez prezydenta Ignacego Mościckiego 23 kwietnia 1935 roku. Weszła w życie następnego dnia.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (Sejm RP), Sejm – izba niższa dwuizbowego parlamentu Rzeczypospolitej Polskiej; Izba Poselska wyłoniła się z Sejmu walnego w 1493; od uchwalenia konstytucji Nihil novi (1505) Sejm jest najwyższym organem władzy ustawodawczej w Polsce.
Kancelaria - termin określający samodzielny urząd bądź instytucję wytwarzającą własną dokumentację (zarówno na etapie formalnym, jak i merytorycznym). W terminologii archiwalnej kancelaria jest terminem wieloznacznym: