Zbroja – część pasywnego uzbrojenia ochronnego wojowników, stosowana od starożytności do ok. XVII wieku. W Polsce przetrwały aż do wieku XVIII jako zbroje husarskie i kolczugi pancernych.
Elementy zbroi pojawiały się później, jednak były to odosobnione przypadki. Na XVIII oraz XIX-wiecznych polach bitew walczyli ciężkozbrojni jeźdźcy, kirasjerzy, na wyposażeniu których były kirysy oraz skórzane bądź żelazne hełmy – tzw. kaski. Podczas I wojny światowej uprzywilejowani oficerowie zaopatrzeni byli w tzw. pancerze okopowe, które miały za zadanie osłaniać dowódców przed m.in. pociskami szrapnelowymi. Pod koniec XX wieku wrócono do idei wykorzystywania pancerzy w uzbrojeniu żołnierzy w postaci płyt ceramicznych lub tytanowych uzupełniających kamizelki kuloodporne.
Kolczuga, pancerz kolczy, zbroja kolcza – rodzaj zbroi wykonanej z gęstej plecionki z drobnych kółek (najczęściej stalowych).<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Termin „zbroja” jest nieprecyzyjny, ponieważ niektórzy bronioznawcy (np. Andrzej Nowakowski w Uzbrojenie średniowieczne w Polsce) wprowadzają podział na dwa odrębne typy uzbrojenia ochronnego: pancerza jako ochrony elastycznej, oraz zbroi wykonanej ze sztywnych elementów. Ów podział jest dość płynny, zaś w obiegowym znaczeniu oba pojęcia są tożsame.
Zbroja turniejowa nie różniła się w zasadzie niczym od zbroi bojowej średniowiecznego rycerza. Była to więc typowa zbroja płytowa z hakiem do zawieszenia ciężkiej kopii na wysokości prawej piersi. I kształt i wygląd oraz zdobienie zmieniały się w ciągu stuleci, co w ikonografii najłatwiej dostrzec w kształtach hełmów. Różniły się też zbroje w zależności od tego, czy był to turniej pieszy lub konny, na miecze, topory, czy też najbardziej klasyczny – w szrankach na kopie.Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.
Pancerze:
zbroje skórzane
zbroje lamelkowe
kolczuga
brygantyny
zbroje łuskowe
Repliki zbroi średniowiecznych
Zbroje właściwe:
zbroje płytowe
zbroje turniejowe
zbroje kryte
Zbroje zwierzęce[ | edytuj kod]
Rycerz w pełnej zbroi na opancerzonym koniu z XVI w.
Opancerzenie samego jeźdźca nie wystarczało do skutecznej walki, więc zaczęto wytwarzać zbroje również dla zwierząt bojowych. Najczęściej zbroje wykonywano dla koni, słoni bojowych, a czasem dla katafrackich wielbłądów.
Zbroja lamelkowa (zbroja płytkowa) także pancerz lamelkowy – uzbrojenie ochronne wywodzące się od pancerza łuskowego.Zbroja skórzana - rodzaj zbroi, wykonanej z grubej sztywnej skóry. Czasem nabijanej ćwiekami lub nitami. Skórę zwykle utwardzano poprzez gotowanie w wosku.
Słoń w ciężkiej zbroi łuskowej
Warto wiedzieć że... beta
Zbroja łuskowa – rodzaj pancerza wykonanego z dużej liczby łusek wykonanych z metalu, rogu lub kości, naszytych lub w inny sposób przytwierdzonych do podłoża skórzanego lub wykonanego z innego mocnego materiału. Chroni kiepsko, przed ciosami włóczni właściwie wcale, jest za to tańsza niż zbroja płytowa.
Kirys – zbroja ochraniająca korpus składająca się z dwóch części: ochraniającego pierś napierśnika i osłaniającego plecy naplecznika, połączonych za pomocą rzemieni w pasie i na ramionach. Do jego dolnej części, tzw. fartucha, można było przymocować nabiodrniki lub taszki osłaniające uda.
Katafrakt (gr. κατάφρακτος kataphraktoi – pokryty, osłonięty, opancerzony) – ciężki kawalerzysta w czasach starożytnych i w średniowieczu. Ciężkozbrojnej jazdy używali m.in. Sarmaci, Partowie, Seleucydzi, Sasanidzi, Ormianie, Rzymianie i Bizantyńczycy.
Brygantyna, czasami też brygandyna – rodzaj pancerza, skórzana kurtka z naszytymi lub przynitowanymi od wewnątrz płytkami metalowymi. Płytki miały ok. 2,5 na 5 cm, czasami dodawano dodatkowo dużą okrągłą płytę na piersiach.
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
Rüstkammer (pol. Zbrojownia, wcześniej Königliches Historisches Museum, Historisches Museum) – muzeum założone w 1932 roku w Dreźnie, część Staatliche Kunstsammlungen Dresden.
Tytan (Ti, łac. titanium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym o liczbie atomowej 22. Jest lekki, posiada wysoką wytrzymałość mechaniczną, odporny na korozję (w tym również wody morskiej i chloru), metal o szarawym kolorze. Tytan jest dodawany jako dodatek stopowy do żelaza, aluminium, wanadu, molibdenu i innych. Stopy tytanu są wykorzystywane w przemyśle lotniczym (silniki odrzutowe, promy kosmiczne), militarnym, procesach metalurgicznych, motoryzacyjnym, medycznym (protezy dentystyczne, ortopedyczne klamry), sportów ekstremalnych i innych. Został odkryty w Wielkiej Brytanii przez Williama Gregora w 1791. Nazwę pochodzącą od bóstw z mitologii greckiej zawdzięcza Martinowi Heinrichowi Klaprothowi.
