Grób Zbigniewa Zapasiewicza na warszawskim Cmentarzu Komunalnym d. Wojskowym na Powązkach zaprojektowany przez Krzysztofa Ostrzeszewicza
Zbigniew Jan Zapasiewicz (ur. 13 września 1934 w Warszawie, zm. 14 lipca 2009 tamże) – polski aktor, reżyser i pedagog.
Wiano – polski film z 1963 roku na podstawie noweli Marii Szuleckiej. Współczesna tragedia miłosna. Wiejską dziewczynę - brzydką i kaleką Bronkę, uwodzi bezrobotny Staszek. Chłopak nakłania Bronkę, by namówiła ojca do wystąpienia ze spółdzielni i odebrania ziemi, na której mogliby oboje gospodarować. Po namowach ojciec (aktywista spółdzielczy i partyjny) występuje ze spółdzielni. Tymczasem Ulka, dawna dziewczyna, wraca do Staszka. Narzeczony łamie dane Bronce słowo. Zrozpaczona Bronka zabija niewiernego kochanka. Winę bierze na siebie ojciec dziewczyny.Teatr Współczesny w Warszawie - warszawski teatr, zlokalizowany w dzielnicy Śródmieście przy ul. Mokotowskiej 13 w rejonie placu Zbawiciela.
Syn Zbigniewa Zapasiewicza, działacza społecznego. Jego rodzina była związana z teatrem, jego wujami byli aktor Jan Kreczmar i reżyser teatralny Jerzy Kreczmar. Był żonaty z aktorką Olgą Sawicką.
Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.Bertolt Brecht, właśc. Eugen Berthold Friedrich Brecht (ur. 10 lutego 1898 w Augsburgu, zm. 14 sierpnia 1956 w Berlinie Wschodnim) – niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator, poeta.
W latach 1951–1952 studiował na wydziale chemii Politechniki Warszawskiej. W 1956 ukończył warszawską PWST, gdzie od roku 1987 był profesorem. Wcześniej, w latach 1969–1971, był prodziekanem wydziału aktorskiego; od 1979 docentem na wydziale reżyserii tej uczelni, w latach 1981–1984 dziekanem tego wydziału, a w latach 1984–1987 prodziekanem.
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie – teatr założony w 1944 roku z siedzibą przy ulicy Jana Zamoyskiego 20 w Warszawie.Przypadek (ang. Blind Chance, niem. Der Zufall möglicherweise) – dramat psychologiczno-polityczny produkcji polskiej z 1981 roku, w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.
Debiutował rolą Ewarysta Galois w Ostatniej nocy według Leopolda Infelda w Teatrze Młodej Warszawy w 1956. Na ekranie zadebiutował w 1963.
Grał kolejno w teatrach: Młodej Warszawy i Klasycznym (1956–1959), Współczesnym (1959–1966), Dramatycznym (1966–1983). Powszechnym (1983–1987). W latach 1987–1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego. Następnie pracował w zespole Teatru Polskiego w Warszawie. W ostatnich latach życia ponownie związał się z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Przez wiele lat był stałym współpracownikiem krakowskiego Teatru STU.
Mistrz i Małgorzata – wyreżyserowany przez Macieja Wojtyszkę i liczący cztery odcinki serial produkcji polskiej, będący ekranizacją powieści rosyjskiego pisarza Michaiła Bułhakowa pod tym samym tytułem. Powstał w 1988, natomiast jego premiera miała miejsce w 1990. Produkcja ta łączy w sobie elementy filmu dramatycznego, fantastyki, dramatu politycznego, filmu psychologicznego oraz romansu. Podobnie jak w literackim pierwowzorze obecny jest w niej także wątek religijny. Ze względu na niski budżet, którym dysponowali twórcy, bardziej niż na efekty specjalne postawili oni na grę aktorską.e-teatr.pl – polski portal teatralny stworzony w 2004 roku przez Dział Dokumentacji Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie .
Dwukrotny laureat Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, za wybitne kreacje aktorskie (1973) oraz za kreacje aktorskie w „Kosmosie” Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Narodowym i „Zapasiewicz gra Becketta” w Teatrze Powszechnym w reżyserii Antoniego Libery (2006).
Jako aktor, był również wieloletnim współpracownikiem Teatru Polskiego Radia.
Krakowski Teatr Scena STU – krakowski teatr, działający od lipca 1997 roku, będący kontynuatorem tradycji „Teatru STU”, założonego 20 lutego 1966 roku przez Krzysztofa Jasińskiego, który kieruje nim nieprzerwanie do dziś.Diamentowy Mikrofon – nagroda Zarządu Polskiego Radia przyznawana od 1995 roku dla wybitnych twórców radiowych (pracowników i współpracowników Polskiego Radia). Po raz pierwszy nagrodę przyznano z okazji 70-lecia Polskiego Radia.
Zmarł na raka wątroby. Zgodnie z jego ostatnią wolą urna z jego prochami została pogrzebana 22 lipca 2009 w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII30-tuje-1).
Podstrony: 1 [2] [3]
Warto wiedzieć że... beta
Krótki film o zabijaniu (ang. A Short Film About Killing) – dramat psychologiczny Krzysztofa Kieślowskiego wyprodukowany w roku 1987. Jest kinową wersją Dekalogu V - dłuższą o kilkanaście minut. Film otrzymał nagrodę ENF oraz Fipresci.
Mieczysław Kotlarczyk (ur. 6 czerwca 1908 w Wadowicach, zm. 21 lutego 1978 w Krakowie) – polski reżyser teatralny, aktor, dramaturg i krytyk literacki, pedagog; twórca Teatru Rapsodycznego. Od 1931 kierował w Wadowicach stałym Teatrem Powszechnym.
IMDb.com (The Internet Movie Database) – największa na świecie internetowa baza danych na temat filmów i ludzi z nim związanych. Zawiera informacje o aktorach, reżyserach, scenarzystach, producentach, montażystach, operatorach, muzykach itd. Informacje nie ograniczają się do kinematografii amerykańskiej.
Litewska Biblioteka Narodowa im. Martynasa Mažvydasa (lit. Lietuvos nacionalinė Martyno Mažvydo biblioteka) – litewska biblioteka narodowa założona w 1919 roku w Kownie, przeniesiona w 1963 roku i działająca do dziś w Wilnie.
Po upadku. Sceny z życia nomenklatury – polski film obyczajowy z 1989 roku w reżyserii Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego, zrealizowany na podstawie powieści Tadeusza Siejaka Próba.
Dziecinne pytania – polski film obyczajowy z nurtu kina moralnego niepokoju wyreżyserowany przez Janusza Zaorskiego. Premiera obrazu odbyła się w 1981 roku.
Dzieje grzechu - polski film dramatyczny z 1975 roku. Film jest trzecią z kolei ekranizacją powieści Stefana Żeromskiego pod tym samym tytułem.
