Zatoka Perska
Współczesne kraje arabskie to kraje, w których znaczącą część ludności stanowią Arabowie lub które są ściśle związane z Arabami. Pojęcie "kraju arabskiego" nie jest ściśle zdefiniowanym. Wyznaczają go zachodzące na siebie kryteria językowe, historyczne, kulturowe i polityczne. W krajach Maghrebu znaczną rolę odgrywają Berberowie, na tyle silnie zarabizowani, że krajów tych nie wyłącza się z grupy krajów arabskich. Krajów arabskich nie można utożsamiać z ogółem krajów islamskich – są one wyodrębnione ze względu na istnienie kulturowej i językowej wspólnoty (kultura arabska kształtowana jest zresztą przez wiele religii). Arabowie stanowią, według różnych źródeł, jedynie od 15 do 20% wszystkich wyznawców islamu, zaś krajem o największej populacji muzułmanów na świecie jest Indonezja – kraj niearabski. Tuż po niej na liście plasują się kraje spoza świata arabskiego: Pakistan, Indie i Bangladesz.Morze – naturalny zbiornik wodny, część oceanu, mniej lub bardziej wyraźnie oddzielona od pozostałych jego części brzegami kontynentu, wyspami lub wzniesieniem dna. Ze względu na utrudnioną wymianę wód morza charakteryzują się indywidualnymi cechami, zbiór tych cech nazywa się ustrojem hydrologicznym.
Kuwejt, Państwo Kuwejt (Daulat al Kuwajt دولة الكويت) – państwo położone w południowo-zachodniej Azji, na północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Perskiej. Graniczy z Irakiem (242 km) i Arabią Saudyjską (222 km) – łączna długość granic lądowych wynosi 464 km, ponadto 499 km wybrzeża morskiego.
Zatoka Perska, Zatoka Irańska, (pers. خليج فارس – Chalidż-e Fars, arab. الخليج الفارسي – Al-Chalidż al-Farsi), wcinająca się między Półwysep Arabski a wybrzeże Iranu. Tradycyjnie nazywana jest zatoką, ale ze względu na jej powierzchnię (233 000 km²) można by ją uznać także za morze śródlądowe. Z Morzem Arabskim połączona jest poprzez Cieśninę Ormuz i Zatokę Omańską.
Nad Zatoką Perską położone są następujące kraje: Zjednoczone Emiraty Arabskie, Arabia Saudyjska, Katar (na półwyspie u wybrzeży saudyjskich), Bahrajn (na wyspie w pobliżu Kataru), Kuwejt, Irak oraz Iran.
Do Zatoki Perskiej uchodzi rzeka Szatt al-Arab, która powstaje z połączenia wód Tygrysu i Eufratu. Tworzy ona rozległą deltę, a jej dawna odnoga - Zatokę Kuwejcką.
Pod dnem Zatoki Perskiej oraz w rejonach nadbrzeżnych znajdują się największe na świecie złoża ropy naftowej. Rozwinął się tu także na dużą skalę przemysł przetwórstwa ropy naftowej (rafinerie, zakłady petrochemiczne, porty naftowe itp.). W związku z dużym ruchem tankowców istnieje zagrożenie wystąpienia katastrof ekologicznych.
W związku z bogactwem tego regionu, niektóre małe wysepki są przedmiotem sporów terytorialnych. Sama Zatoka była też miejscem walk w trakcie niedawnych konfliktów zbrojnych w regionie Bliskiego Wschodu: w czasie wojny iracko-irańskiej w latach 1980-88 (atakowane były m.in. tankowce) oraz w trakcie wojny przeciwko Irakowi po jego inwazji na Kuwejt, dla której ukuta została nazwa wojna w Zatoce Perskiej, chociaż większość działań zbrojnych toczyła się na lądzie.
Nazwa tego akwenu pojawiła się już w starożytności. Nadana przez Greków nazwa nawiązuje do starożytnej Persji (obecnie Iran). W latach 60. XX wieku wraz ze wzrostem arabskiego nacjonalizmu w świecie arabskim pojawiła się tendencja, by używać określenia "Zatoka Arabska". Jednakże rząd irański wniósł na forum ONZ wniosek o uznanie za oficjalną jedynie nazwy "Zatoka Perska". Przyjęte to zostało w dwóch dokumentach oenzetowskich z 1971 i 1984 roku. Większość krajów i organizacji używa tej właśnie nazwy, podczas gdy kraje arabskie nadal opowiadają się za nazwą "Zatoka Arabska".