• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Zajazd w Sanoku - ul. Zamkowa 2

    Przeczytaj także...
    Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku – czasopismo naukowe wydawane przez Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.Narodowy Instytut Dziedzictwa (NID) – narodowa instytucja kultury podległa Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Misją NID jest tworzenie podstaw dla zrównoważonej ochrony dziedzictwa poprzez gromadzenie i upowszechnianie wiedzy o zabytkach, wyznaczanie standardów ich ochrony i konserwacji oraz kształtowanie świadomości społecznej celem zachowania dziedzictwa kulturowego Polski dla przyszłych pokoleń. Instytut wydaje kwartalnik „Ochrona Zabytków”.
    {{Czasopismo infobox}} Nieznane pola: "odpowiednik". Tygodnik Ziemi Sanockiej – tygodnik regionalny ukazujący się w Sanoku na początku XX wieku.

    Zajazd w Sanoku przy ul. Zamkowej 2 – XVIII-wieczny budynek położony przy ulicy Zamkowej 2 w Sanoku.

    Wraz z budynkiem Willi Zaleskich stanowi północną pierzeję placu św. Jana. Określenie Zajazd stanowi tradycyjną nazwę budynku.

    Budynek został wybudowany w latach 1775-1799. W XIX wieku został przebudowany. W tym czasie był siedzibą odwachu (straży miejskiej).

    W 1908 roku Jan Górny założył w budynku aptekę (trzecią w historii miasta). W 1913 roku aptekę zakupił Artur Feuerstein. Według innego źródła Apteka „Pod Złotą Gwiazdą” Jana Górnego została otwarta z dniem 1 stycznia 1913.

    Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku – pierwsze i największe pod względem liczby zgromadzonych obiektów muzeum etnograficzne w Polsce założone po drugiej wojnie światowej. Położone jest na terenie Białej Góry, części dzielnicy Wójtostwo na prawym brzegu Sanu, u podnóża Białej Góry w paśmie Gór Sanocko-Turczańskich. Park etnograficzny zajmuje powierzchnię 38 ha. Muzeum otwarte jest przez cały rok.Sklepienie krzyżowe – sklepienie zbudowane na planie kwadratu z dwóch, przenikających się sklepień kolebkowych, z których pozostawiono górne części sklepień. Podparte jest na czterech filarach lub słupach usytuowanych w wierzchołkach kwadratu (planu pomieszczenia). Podpory znajdują się pod przekątnymi powstającymi przez przecięcie się kolebek. Wzdłuż nich przenoszone są obciążenia. Sklepienie stosowane znacznie częściej niż klasztorne, pozwalało na swobodniejsze kształtowanie wnętrza.

    Do 1939 własność Żydów sanockich. W okresie 1944-1945 siedziba NKWD i areszt śledczy.

    W 1950 Miejska Rada narodowa w Sanoku przekazała budynek na rzecz Muzeum Historycznego w Sanoku. W 1971 trwały prace konserwacyjno-remontowe budynku. Od 1972 do października 1976 został przeprowadzony generalny remont gmachu (w 1972 wykonano remont kapitalny i adaptację, w tym odwodnienie od strony zachodniej, przemurowanie ścian parteru, pogłębiono piwnice, usunięto zniszczone stropy i tynki, dobudowano drugie piętro), który kosztował 2,1 mln zł. Pomimo przebudowy, na parterze i w sieni zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe i żeglaste na gurtach.

    Stefan Zbigniew Stefański (ur. 12 lipca 1914 w Sanoku, zm. 2 czerwca 1998 tamże) – polski muzealnik, kustosz, regionalista, bibliofil, numizmatyk, działacz turystyczny, znawca historii Sanoka i ziemi sanockiej.Uniwersytet Jagielloński (historyczne nazwy: Akademia Krakowska, Szkoła Główna Koronna, Szkoła Główna Krakowska, Uniwersytet Krakowski; łac. Universitas Jagellonica Cracoviensis) – najstarsza polska szkoła wyższa, jeden z najstarszych uniwersytetów na świecie, mieszczący się w Krakowie.

    W 1972 obiekt został włączony do uaktualnionego wówczas spisu rejestru zabytków Sanoka. Budynek został wpisany do wojewódzkiego (1958) oraz do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka.

    Na fasadzie budynku, obok drzwi wejściowych, znajduje się tablica upamiętniająca Grzegorza z Sanoka (1406-1477). Odsłonięcia tablicy podczas „Dni Sanoka” w dniu 30 maja 1977 roku dokonał rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, prof. Mieczysław Karaś. Autorem odlanej w brązie tablicy o wymiarach 90x60cm był artysta rzeźbiarz Roman Tarkowski. Inskrypcja brzmi: Grzegorz z Sanoka 1406–1477. Wielki humanista i poeta. W 500-ną rocznicę śmierci – sanoczanie.

    Łęk sklepienny, inaczej łuk sklepienny – element konstrukcyjny i dekoracyjny sklepienia wykonany z cegły lub kamienia, w kształcie łuku. Stosowany w budownictwie kamiennym i ceglanym od około VIII w.Edward Zając (ur. 1929 w Tarzymiechach) – polski historyk, archiwista, wbyły dyrektor i kustosz Muzeum Historycznego w Sanoku, wyróżniony Nagrodą Rady Miasta Sanoka za popularyzację wiedzy historycznej o Sanoku w 1997.

    W budynku mieści się siedziba dyrekcji Muzeum Historycznego w Sanoku. Ekspozycja muzeum obejmuje: zbiory ikon, galerię malarską, zaś w podziemiach znajdują się wykopaliska z przeprowadzonych badań archeologicznych na wzgórzu w Trepczy, gdzie odkryto ślady wczesnośredniowiecznego grodziska, nazwanego "Fajką". W przeszłości znajdowały się tu zbiory prac Zdzisława Beksińskiego (obecnie w osobnej galerii w sanockim zamku).

    Trepcza – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok, u podnóża południowego stoku masywu Kopacza w pasmie Gór Słonnych. Przez wieś przepływa rzeka Sanoczek uchodząca z lewego brzegu do Sanu. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka – monografia historyczna dotycząca dziejów miasta Sanoka.

    Ponadto w gmachu budynku były organizowane konferencje, wykłady oraz wystawy czasowe.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • Zajazd w Sanoku (ul. Romualda Traugutta 3)
  • Willa Zaleskich w Sanoku – budynek przylegający od strony wschodniej
  • Wielka Synagoga w Sanoku – nieistniejący budynek do 1939 położony naprzeciw frontu Zajazdu od strony zachodniej
  • Zabytki Sanoka
  • Lista zabytków w gminie Sanok w artykule "Wiki Lubi Zabytki"

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie. 2020-09-30. s. 144. [dostęp 2016-10-20].
    2. Stefan Stefański, Sanok i okolice. Przewodnik turystyczny, Sanok 1991, s. 36
    3. Zabytki w Sanoku. interia.pl. [dostęp 17 maja 2014].
    4. Zabytki, muzea i ciekawostki miasta. sanok.pl. [dostęp 17 maja 2014].
    5. Ścieżka spacerowa „Śladami Rodu Beksińskich” w Sanoku. 2. Plac Św. Jana, Rynek. zymon.com.pl. [dostęp 17 maja 2014].
    6. Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku (pol.). www.zozsanok.pl. [dostęp 2012-12-09]. (pdf) s. 37.
    7. „Czas – Galicyjskie Towarzystwo Aptekarskie”, rok 1914, nr 3, s. 42.
    8. Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 2 z 5 stycznia 1913. 
    9. ↑ Zbiory Muzeum Historycznego nareszcie w nowym pomieszczeniu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 18 (63) z 1-15 października 1976. Sanocka Fabryka Autobusów. 
    10. Artur Bata. Sprawozdanie z działalności Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w roku 1972. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 15, s. 65, 1972. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
    11. Artur Bata. Prace remontowo-konserwatorskie przy zabytkowej architekturze w powiatach leskim i sanockim prowadzone w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 16, s. 54, 1972. 
    12. Artur Bata. Działalność Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 17-18, s. 90, 1973. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
    13. Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne Tom I, Sanok 2009, s. 246-248
    14. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 952.
    15. Adam Warzocha. Zbytki z zabytkami. „Nowiny”, s. 4, Nr 130 z 11-12 czerwca 1977. 
    16. Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot, Sztuka Sanoka między Sanokiem a Wschodem, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 944.
    17. Artur Bata. Działalność Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 17-18, s. 91, 1973. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
    18. Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 4. [dostęp 2016-10-20].
    19. Roman Tarkowski – swojemu miastu / W hołdzie wielkiemu Rodakowi. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (80) z 1-15 czerwca 1977. Sanocka Fabryka Autobusów. 
    20. Piękna tablica – dzieło R. Tarkowskiego upamiętniła 500-lecie śmierci Grzegorza z Sanoka. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 12 (81) z 15-30 czerwca 1977. Sanocka Fabryka Autobusów. 
    21. Tablica ku czci Grzegorza z Sanoka. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 5 (74) z 1-15 marca 1977. Sanocka Fabryka Autobusów. 
    22. Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Wydarzenia, uroczystości, imprezy. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2011, s. 370-371. ISBN 978-83-60380-30-7.
    23. Sesja popularno-naukowa w 500 rocznicę śmierci Grzegorza z Sanoka. „Nowiny”, s. 3, Nr 122 z 31 maja 1977. 
    24. Sanok. region.halicz.pl. [dostęp 17 maja 2014].
    Roman Tarkowski (ur. 17 października 1912 w Posadzie Jaćmierskiej, zm. w styczniu 1999) – polski artysta rzeźbiarz, nauczyciel.Nowiny są gazetą regionalną ukazującą się codziennie, od poniedziałku do piątku, od ponad 50 lat na terenie województwa podkarpackiego oraz części wschodniej województwa świętokrzyskiego. To obecnie (połowa roku 2007) najchętniej czytany dziennik na Podkarpaciu. W każdym z wydań w Nowin można znaleźć kilka kolumn najnowszych informacji z regionu, jak również dotyczących podkarpackiego sportu, gospodarki i kultury. Nowiny bardzo często publikują specjalne dodatki o różnorodnej tematyce (śluby, żużel, piłka nożna, biznes). Nowiny są również na Podkarpaciu znane ze swojej pozawydawniczej działalności. Przez szereg lat redakcja była organizatorem konkursów Miss Nowin, Nasze Dobre Podkarpackie. Redaktorem naczelnym jest Stanisław Sowa, wydawcą zaś spółka R-press.




    Warto wiedzieć że... beta

    Zdzisław Beksiński (ur. 24 lutego 1929 w Sanoku, zm. 21 lutego 2005 w Warszawie) – polski malarz, rzeźbiarz, fotograf, rysownik i artysta posługujący się grafiką komputerową.
    Rada narodowa – terenowy organ władzy państwowej w PRL. Zgodnie z Konstytucją z 1952 roku były wybieralnymi na 3 lata organami w gminach, miastach, dzielnicach większych miast, powiatach i województwach. Rady narodowe poszczególnych szczebli wybierały swoje prezydia i były zależne od rad wyższego szczebla.
    Mieczysław Karaś (ur. 10 lutego 1924 w Przędzelu - zm. 10 sierpnia 1977 w Krakowie) − językoznawca; profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1972-1977 rektor UJ. Członek PAN, od 1959 kierownik Pracowni Atlasu i Słownika Gwar Polskich PAN oraz przewodniczący Komisji Językoznawstwa PAN.
    <|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
    Feliks Michał Kiryk (ur. 24 września 1933 w Bukowsku koło Sanoka) – prof. dr hab. em., historyk-mediewista, publicysta.
    Podkarpackie Centrum Sztuki Współczesnej im. Zdzisława Beksińskiego w Sanoku – galeria sztuki współczesnej znajdująca się w dobudowanym skrzydle sanockiego zamku.
    Sklepienie żaglaste lub sklepienie żaglowe (kapa czeska) – sklepienie na planie kwadratu lub innego wieloboku, zbudowane z czaszy kuli lub elipsoidy, o średnicy większej niż przekątna wieloboku stanowiącego plan pomieszczenia przykrytego tym sklepieniem.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.958 sek.