Yorkowie
Bitwa pod Bosworth (także: bitwa pod Bosworth Field) – decydująca bitwa wojny Dwóch Róż. Rozegrała się 22 sierpnia 1485 roku pomiędzy królem Ryszardem III z rodu Yorków, ostatnim władcą Anglii z dynastii Plantagenetów a Henrykiem Tudorem spokrewnionym z rodem Lancasterów, późniejszym Henrykiem VII. W bitwie, na skutek błędów taktycznych i opowiedzenia się części początkowo neutralnych chorągwi po stronie Henryka, poległ król Ryszard – trzeci i ostatni po podboju normańskim król Anglii, który zginął na polu walki.Edward IV (ur. 28 kwietnia 1442 w Rouen, zm. 9 kwietnia 1483 w Westminsterze) – król Anglii w latach 1461–1483, z krótką przerwą w latach 1470–1471. Edward był synem Ryszarda Plantageneta, 3. księcia Yorku i Cecylii Neville, córki Ralpha Neville’a, 1. hrabiego Westmoreland.
Margaret Pole (ur. 14 sierpnia 1473 w Farleigh Hungerford, zm. 27 maja 1541 w Londynie) – hrabina Salisbury, brytyjska męczennica, błogosławiona Kościoła katolickiego.
Yorkowie – boczna linia Plantagenetów, jej herbem była biała róża.
Dzieje rodu[ | edytuj kod]
Założycielem tej linii był młodszy syn króla Edwarda III – książę Yorku Edmund z Langley. Pretensje do tronu wniósł jako pierwszy Ryszard Plantagenet, 3. książę Yorku. W 1461 r. po złożeniu z tronu Henryka VI Lancastera, królem Anglii został Edward IV York. Ostatecznie przypadła mu korona w 1471 r. Nadal trwały jednak walki wewnątrz rodziny. Po śmierci Ryszarda III w 1485 r. w bitwie pod Bosworth władzę przejął spokrewniony z Lancasterami Henryk VII Tudor, który ożenił się z córką Edwarda IV, Elżbietą York, kończąc tym samym spór między obiema liniami i wojnę Dwóch Róż.
Dynastia Yorków wymarła w linii męskiej w 1499 (śmierć Edwarda Plantageneta, hrabiego Warwick), a w linii żeńskiej w 1541 (śmierć błogosławionej Margaret Pole).