• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Wypadanie odbytnicy

    Przeczytaj także...
    Przywry (Trematoda) – gromada pasożytniczych płazińców o ciele płaskim, nieczłonowanym, opatrzonym przyssawkami: gębową i brzuszną.Neurologia – dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego. Neurologia i psychiatria są dziedzinami pokrewnymi, a niektóre choroby są domeną zarówno neurologa jak i psychiatry. Neurologia zajmuje się głównie schorzeniami, których podłożem jest proces uszkadzający układ nerwowy, a psychiatria z kolei zajmuje się głównie chorobami, których podłożem jest biochemiczne zaburzenie funkcjonowania mózgu jako całości.
    Wgłobienie (łac. invaginatio, intussusceptio, ang. intussusception) – patologiczny stan, w którym część jelita cienkiego wsuwa się teleskopowo w inną część jelita. Najczęstszym miejscem wgłobienia jest okolica kątnicy. Wgłobienie jest najczęstszą przyczyną niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego u niemowląt.
    Wypadanie odbytnicy

    Wypadanie odbytnicy (łac. prolapsus ani) – obwodowe pełnej grubości wgłobienie ściany odbytnicy z jej wysunięciem się poza kanał odbytowy. Historycznie uważano, że choroba jest przepukliną ześlizgową, obecnie jednak traktuje się jako wgłobienie. W przypadku wgłobienia pełnej grubości ściany odbytnicy, ale bez wysuwania się przez kanał odbytowy mówi się o wewnętrznym wypadaniu odbytnicy.

    Przepuklina (łac. hernia) – patologiczne uwypuklenie zawartości jamy ciała (najczęściej jamy brzusznej) przez otwór w powłokach, w miejscu zwanym miejscem o obniżonej oporności (łac. locus minoris resistentiae).Przekwitanie (menopauza, klimakterium; gr. meno (miesiąc) i pausis (przerwa, zatrzymanie)) – etap w życiu kobiety (oraz samic niektórych innych gatunków), pomiędzy wiekiem prokreacyjnym a początkiem starzenia się.

    Przyczyny[ | edytuj kod]

    Występuje w przypadkach powikłań leczenia chirurgicznego lub ginekologicznego w obrębie dna miednicy, spadku poziomu estrogenów, raka odbytnicy, raka esicy, w przypadku niektórych schorzeń neurologicznych, zakażeniu przywrami. Jest częstą dolegliwością u dzieci chorych na mukowiscydozę, zwłaszcza w przypadku braku suplementacji enzymów trzustkowych. Jest to na tyle charakterystyczny obraz, że u dziecka u którego doszło do wypadnięcia odbytnicy należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku mukowiscydozy, jeśli jej do tej pory nie przeprowadzono.

    Odbytnica (rectum z łac. rectum intestinum, jelito proste, prostnica, kiszka stolcowa) – końcowa część jelita grubego kręgowców; w niej gromadzi się kał przed jego wydaleniem przez odbyt. U większości kręgowców odbytnica tworzy tzw. kloakę, do której odprowadzany jest zarówno kał, jak mocz i gamety. U ssaków łożyskowych odbytnica jest oddzielona od ujścia układu moczowego i rozrodczego, w związku z czym gromadzi się w niej jedynie kał.Rak jelita grubego (łac. carcinoma coli et recti) – nowotwór złośliwy rozwijający się w okrężnicy, wyrostku robaczkowym lub odbytnicy. Jest przyczyną 655 000 zgonów w ciągu roku na świecie.

    Leczenie[ | edytuj kod]

    Leczenie opiera się na postępowaniu operacyjnym. Wykonuje się operacje z dostępu kroczowego i brzusznego.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Tomasz Kościński, Honorata Stadnik, Marta Sękowska;Etiopatogeneza wypadania odbytnicy.Gastroenterologia Polska 2005; 12(2):127-131
    2. Brian D. Riedel;Objawy ze strony układu pokarmowego u chorych na mukowiscydozę. Medycyna Praktyczna (online)

    Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]

  • zdjęcie przedstawiające wypadnięcie odbytnicy

    • Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

    Rak jelita grubego (łac. carcinoma coli et recti) – nowotwór złośliwy rozwijający się w okrężnicy, wyrostku robaczkowym lub odbytnicy. Jest przyczyną 655 000 zgonów w ciągu roku na świecie.Mukowiscydoza (zwłóknienie torbielowate, łac. mucoviscidosis, ang. cystic fibrosis, CF, mucoviscoidosis, mucoviscidosis) – wrodzona choroba uwarunkowana genetycznie, polegająca na zaburzeniu wydzielania przez gruczoły zewnątrzwydzielnicze.




    Warto wiedzieć że... beta

    Kość miedniczna (łac. os coxae) – kość wchodząca w skład obręczy kończyny tylnej (dolnej) (łac. cingulum extremitatis posterioris), jest kością parzystą. Kości miedniczne łączą się ze sobą w części przedniej za pomocą spojenia łonowego (łac. symphysis pubica), w części tylnej łączą się z kością krzyżową kręgosłupa. Dwie kości miednicze i kość krzyżowa (łac. os sacrum) tworzą miednicę (łac. pelvis).

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.578 sek.