Wilhelmina Luiza z Hesji-Darmstadt
Królestwo Prus (niem. Königreich Preußen) – oficjalny tytuł państwa prusko-brandenburskiego po 1701, wraz z pozostałymi domenami dynastii Hohenzollernów w latach 1701-1918, od 1871 wchodzące w skład Cesarstwa Niemieckiego. Terytorium Królestwa Prus obejmowało dwie trzecie całego obszaru Cesarstwa Niemieckiego.Petersburg (forma zalecana), Sankt Petersburg (egzonim wariantowy) (ros. Санкт-Петербург, Sankt-Pietierburg, potocznie Петербург, Pietierburg; dawniej Piotrogród, ros. Петроград, Leningrad, ros. Ленинград) – miasto w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską na terytorium zawierającym m.in. ponad 40 wysp. W latach 1712–1918 stolica Imperium Rosyjskiego. Powierzchnia 1439 km², liczba ludności 4 600 276.
W 1169 Andrzej I Bogolubski opanował Kijów uzyskując tym samym tytuł wielkiego księcia. Odmiennie od swoich poprzedników, również ojca, nie przeniósł do tego miasta swej stolicy lecz po złupieniu Kijowa osadzał tam swoich krewnych jako podległych książąt. Centrum swego księstwa pozostawił Włodzimierz, który odtąd stał się stolicą wielkiego księstwa.
Natalia Aleksiejewna, urodzona jako Wilhelmina Luisa von Hessen-Darmstadt (ur. 25 czerwca 1755 w Prenzlau, zm. 26 kwietnia 1776 w Sankt Petersburgu) – wielka księżna Rosji jako żona późniejszego cesarza Pawła Romanowa.
Była piątym dzieckiem landgrafa Ludwika IX i jego żony Henrietty Karoliny Wittelsbach. Była siostrą pruskiej królowej – Fryderyki Luizy z Hesji-Darmstadt i szwagierką króla Fryderyka Wilhelma II.
W czasie kiedy cesarzowa Katarzyna II poszukiwała żony dla swojego syna, przypomniano sobie o trzech niezamężnych córkach landgrafa Hesji. Wilhelmina oraz jej dwie siostry – Amelia i Ludwika zostały zaproszone do Rosji, a tam sam carewicz Paweł Romanow (późniejszy car Paweł I) wybrał Wilhelminę. Ich ślub odbył się 10 października 1773 roku. Wilhelmina najpierw przeszła na prawosławie i przyjęła imię Natalia Aleksiejewna Romanowa.
Wkrótce Wilhelmina zakochała się w czarującym Andrzeju Razumowskim, przyjacielu carewicza Pawła, i rozpoczął się ich romans. Jednak na dworze odkryto ten romans i postanowiono odesłać Andrzeja z pałacu – wtedy carewicz Paweł (nieświadomy powodu odesłania) gorąco zaprotestował. W tym samym czasie Wilhelmina zaszła w ciążę, a caryca Katarzyna II – sama będąc niewierną żoną – nie dbała, czy jest to dziecko Andrzeja czy Pawła. Dla Katarzyny II ważny był fakt, że Wilhelmina urodzi następcę tronu Rosji, i tylko to dla niej się liczyło.
15 kwietnia 1776 odbył się niezwykle trudny i bolesny poród dziecka Wilhelminy. Dziecko było zbyt duże i Wilhelmina po prostu nie mogła wydać go na świat, a nadworni lekarze nie zdecydowali się na cesarskie cięcie. Kiedy dziecko wreszcie przyszło na świat, okazało się, że już nie żyje. Wilhelmina zmarła kilka dni później, a jej mąż bardzo boleśnie przeżył jej śmierć. Katarzyna II jednakże zmusiła go do szybkiego powtórnego ożenku; jego drugą żoną została Zofia Dorota Wirtemberska.