Wilcze - gmina Osielsko
Przeczytaj także...
Wysoczyzna Świecka lub Równina Świecka (314.73) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce, w południowo-wschodniej części Pojezierza Południowopomorskiego.Wysoczyzna – rozległe, niewysokie wzniesienie zbudowane z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami, np. Wysoczyzna Piotrkowska, Wysoczyzna Ciechanowska, Wysoczyzna Płocka, Wysoczyzna Wysokomazowiecka.
Przemysł – dział produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody i dostosowanie ich do potrzeb ludzi odbywa się na dużą skalę, na zasadzie podziału pracy i za pomocą maszyn.
Wysoczyzna Świecka lub Równina Świecka (314.73) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce, w południowo-wschodniej części Pojezierza Południowopomorskiego.Wysoczyzna – rozległe, niewysokie wzniesienie zbudowane z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami, np. Wysoczyzna Piotrkowska, Wysoczyzna Ciechanowska, Wysoczyzna Płocka, Wysoczyzna Wysokomazowiecka.
Przemysł – dział produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody i dostosowanie ich do potrzeb ludzi odbywa się na dużą skalę, na zasadzie podziału pracy i za pomocą maszyn.
Wilcze – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Osielsko.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bydgoskiego.
Położenie[ | edytuj kod]
Wieś leży w południowej części Wysoczyzny Świeckiej - wysoczyzna morenowa, falista, o wysokościach bezwzględnych ok. 95 m n.p.m.
Cechy środowiska[ | edytuj kod]
Demografia[ | edytuj kod]
Wieś Wilcze zamieszkuje 278 osób według stanu na 30 czerwca 2015. Wilcze na tle kraju ma statystycznie większy udział dzieci w ogóle mieszkańców. Liczba mieszkańców systematycznie wzrasta wskutek osiedlania się ludności napływowej. Procesowi temu sprzyja intensywny rozwój budownictwa mieszkaniowego oraz korzystne warunki środowiska.
Gmina Osielsko – gmina wiejska w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie bydgoskim.Podział administracyjny Polski 1975–1998 – podział administracyjny obowiązujący od 1 czerwca 1975 do 31 grudnia 1998 (od reformy w 1975 do reformy w 1999). Został wprowadzony ustawą z dnia 28 maja 1975 o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych.
Funkcja[ | edytuj kod]
Przewaga obszarów rolniczych, znaczny udział drobnych usług i drobnego przemysłu. Rozwój budownictwa jednorodzinnego, nowi mieszkańcy dojeżdżają do pracy do Osielska i Bydgoszczy.
Cechy wsi[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ W Gminie Osielsko mamy dużo więcej dzieci niż średnio w Polsce [DANE STATYSTYCZNE]. eosielsko.pl. [dostęp 2015-07-25].
Warto wiedzieć że... beta
Wieś (łac. pagus, rus) – jednostka osadnicza o zwartej, skupionej lub rozproszonej zabudowie i istniejących funkcjach rolniczych lub związanych z nimi usługowych lub turystycznych, nieposiadająca praw miejskich lub statusu miasta (art. 2 ustawy z 29 sierpnia 2003 o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych).
Gleby rdzawe — typ gleby obejmujący piaszczyste gleby z rdzawym poziomem wzbogacenia leżącym poniżej poziomu próchnicznego.
Gleby brunatne wyługowane (Endoeutric Cambisols) - gleby brunatne, w których wysycenie kationami zasadowymi w górnej (20-50 cm) części profilu wynosi poniżej 50%, a w dolnej - powyżej 50%.
Województwo bydgoskie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975-1998. W 1999 roku włączone zostało do województwa kujawsko-pomorskiego.
Województwo kujawsko-pomorskie – jedno z 16 województw leżące w północnej części Polski centralnej. Zostało utworzone na mocy ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. w przybliżeniu z dawnych województw: bydgoskiego, toruńskiego i włocławskiego.
Bydgoszcz (łac. Bidgostia, niem. Bromberg) – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce, historycznie leży na Kujawach, nad rzeką Brdą i Kanałem Bydgoskim, którego wschodni fragment graniczy na Wiśle, największe miasto województwa kujawsko-pomorskiego. Jest siedzibą Wojewody Kujawsko-Pomorskiego.
Wielodrożnica – duża wieś o zwartej lub luźnej zabudowie, powstająca wzdłuż kilku ciągów komunikacyjnych (ulic), ale o nieregularnym kształcie (niem. Haufendorf), jedna z wczesnych form słowiańskiej zabudowy wsi. Prawdopodobnie forma ta funkcjonowała obok łańcuchówki w południowej Małopolsce oraz Rusi Halickiej przed okresem kolonizacji, ale ślady dawnych form przestrzennych nie są obecnie w żaden sposób uchwytne. Typowe formy wielodrożnicowej zabudowy wsi zachowały się do dziś na obszarze Rosji oraz Ukrainy.