Welocyped
Patent – potocznie: dokument wydawany przez urzędy patentowe; właściwie: ograniczone w czasie prawa właściciela rozwiązania technicznego do wyłącznego korzystania z wynalazku bądź wynalazków będących przedmiotem patentu w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które decyzją administracyjną patentu udzieliło, pod warunkiem wniesienia opłat za co najmniej pierwszy okres ochrony od daty zgłoszenia.Bicykl – rodzaj roweru dwukołowego, z wielkim przednim kołem i małym tylnym. Konstrukcja przedniego koła o tak dużej średnicy była możliwa dopiero po patencie Jamesa Starleya i Williama Huntera w 1870 na koło z drutowymi szprychami, pracującymi na rozciąganie.
Drezyna – rodzaj lekkiego pojazdu szynowego, używanego zwykle przez służby utrzymania szlaku do prowadzenia nadzoru, przewozu materiałów i narzędzi, transportu drużyn roboczych. Dawniej drezyny miały napęd ręczny, a ich niewielki ciężar umożliwiał zdjęcie z toru w dowolnym miejscu, obecnie w użyciu są drezyny o napędzie spalinowym. Najczęściej drezyna składa się z kabiny, umożliwiającej jazdę kilku osób, i skrzyni ładunkowej, są też konstrukcje przypominające mikrobusy. Do drezyn można stosować różnego rodzaju doczepy – np. do przewozu szyn. W Polsce opracowano i produkowano drezyny oparte na konstrukcji samochodu osobowego marki Warszawa i opracowano Mitor oparty na mikrobusie Żuk. Podobne przeróbki wykonywano także w innych krajach, np. Czesi mieli swoją drezynę na bazie samochodu osobowego Škoda 1202, w ZSRR używano drezyn przebudowanych z mikrobusów UAZ 450.
Welocyped (z fr. vélocipède) – pierwotny rower nieposiadający łańcucha ani hamulców, często z bardzo dużym kołem przednim oraz z małym kołem tylnym (bicykl), niekiedy z dwoma kołami tylnymi (tricykl), czasem z dwoma kołami przednimi (kwadrycykl). Pojazdy te najczęściej były napędzane pedałami osadzonymi na osi przedniego koła.
Różne wersje welocypedów opracowywali w 2. połowie XIX wieku wynalazcy we Francji i Stanach Zjednoczonych, wśród nich Francuz Pierre Lallement. Konstrukcje te inspirowane były m.in. „maszyną biegową” (nazwaną przez twórcę „drezyną”, choć dziś nazwa ta określa pojazd innego rodzaju) opracowaną przez niemieckiego wynalazcę, barona Karla Draisa i niezależnie przez Denisa Johnsona z Londynu w 1819.
Drais po raz pierwszy użył swojego pojazdu w czerwcu 1817, a w roku 1818 opatentował swój wynalazek. Pojazd Draisa szybko stał się popularny w Wielkiej Brytanii i Francji, gdzie był nazywany draisienne (Francja), draisine, dandy horse lub hobby horse (Wielka Brytania). Ze względu na zasadę działania każda draisine musiała być indywidualnie dopasowana dla konkretnego użytkownika. Większość producentów nie znało bowiem wynalazku regulowanego siodełka (poczynionego przez Nicéphore'a Niépce'a w 1818 roku), a więc wielkość pojazdu musiała być dostosowana do wzrostu i długości nóg użytkownika. Maszyna biegowa była w całości zbudowana z drewna, poruszano się nią wyłącznie po dobrze utrzymanych drogach. O jej popularności świadczy fakt, że niektóre samorządy zakazywały korzystania z niej, ponieważ użytkownicy welocypedu nader często powodowali wypadki z udziałem pieszych.
Bicykl
Welocyped czterokołowy (1886)
„Drezyna” Draisa z 1817, poprzednik welocypedu
Patent Lallementa z 1866