Warwochronologia
Czwartorzęd (Q) – najmłodszy okres ery kenozoicznej, który zaczął się 2,588 mln lat temu z końcem neogenu i trwa do dziś. Dzieli się na:Iły warwowe, iły wstęgowe, iły zastoiskowe – skała osadowa, bardzo drobnoziarnisto okruchowa, rodzaj iłów o pochodzeniu limnoglacjalnym.
Kod kreskowy, kod paskowy (ang. barcode) – graficzna reprezentacja informacji poprzez kombinację ciemnych i jasnych elementów, ustaloną według symboliki (reguł opisujących budowę kodu, np. jego wymiary, zbiór kodowanych znaków, algorytm obliczania cyfry kontrolnej i inne) danego kodu. Kod kreskowy przeznaczony jest dla czytników elektronicznych. Ma na celu umożliwienie automatycznego odczytywania informacji. Głównym zastosowaniem kodu kreskowego jest automatyczna identyfikacja produktów w szeroko pojętej logistyce.
Warwochronologia – metoda datowania bezwzględnego, opierająca się na analizie sekwencji warw, tworzących się w jeziorach zastoiskowych i płytkich morzach przed czołem lodowca. Twórcą tej metody był szwedzki geolog Gerard De Geer. Metoda ta pozwala na datowanie poszczególnych stadiów recesji lodowca i stanowisk zlokalizowanych w tych strefach. Cała metoda opiera się na tym, że wraz z topniejącą wodą z lodowców (sezon wiosenno-letni) dostarczany był materiał osadowy (ciężki piasek i muł oraz lżejsze iły), które tworzyły jasną warstwę w obrębie warwy. W okresie zimowym powstawała natomiast ciemna warstwa ilasta. Grubość warstw była zależna od warunków klimatycznych. Im grubsza warstwa osadów tym cieplejsze było lato (lodowiec topniał szybciej) i odwrotnie. Analizując sekwencje grubości poszczególnych warw, charakterystyczną dla konkretnego przedziału czasowego liczonego w latach, i porównując ją z odpowiednimi sekwencjami wzorcowymi (opisanymi przez De Geera na 12 tys. lat wstecz), można precyzyjnie ustalić lata, w których tworzył się badany osad. Metoda przypomina skanowanie kodów kreskowych.