Warkocz kometarny
Kometa – małe ciało niebieskie poruszające się w układzie planetarnym, które na krótko pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej. Ciepło tej gwiazdy powoduje, że wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka. W przestrzeń kosmiczną jądro komety wyrzuca materię, tworzącą dwa warkocze kometarne – gazowy i pyłowy, skierowane pod różnymi kątami do kierunku ruchu komety. Gazowy warkocz komety jest zawsze zwrócony w kierunku przeciwnym do gwiazdy, co spowodowane jest oddziaływaniem wiatru słonecznego, który zawsze jest skierowany od gwiazdy. Pyłowy warkocz składa się z drobin zbyt masywnych, by wiatr słoneczny mógł znacząco zmienić kierunek ich ruchu.Jednostka astronomiczna, oznaczenie au (dawniej również AU, w języku polskim czasem stosowany jest skrót j.a.) – pozaukładowa jednostka odległości używana w astronomii równa dokładnie 149 597 870 700 m. Dystans ten odpowiada w przybliżeniu średniej odległości Ziemi od Słońca. Definicja i oznaczenie zostały przyjęte podczas posiedzenia Międzynarodowej Unii Astronomicznej w Pekinie w 2012 roku.
Promieniowanie korpuskularne – promieniowanie jonizujące będące strumieniem cząstek. Z uwagi na dualizm korpuskularno-falowy termin ten ma głównie znaczenie historyczne; użyty we współczesnych kontekstach obejmuje jedynie te cząstki, które nie są kwantami promieniowania elektromagnetycznego.

Warkocz kometarny – strumień gazów i pyłu wydobywający się z komety pod wpływem oddziaływania wiatru słonecznego. Z uwagi na różnorodność wydobywających się z komety substancji, posiada ona dwa odrębne warkocze - gazowy oraz pyłowy, z których każdy skierowany jest w innym kierunku.
Warkocz gazowy komety, wyróżniający się niebieskim odcieniem, skierowany jest w stronę przeciwną do Słońca zgodnie z kierunkiem rozchodzenia się wiatru słonecznego i pokrywa się z liniami pola magnetycznego. Warkocz pyłowy, z uwagi na zbyt dużą masę wchodzących w jego skład drobin, nie ulega ciśnieniu promieniowania korpuskularnego Słońca i jego kierunek zasadniczo zgodny jest trajektorią poruszania się komety. Często obserwowane zakrzywienie warkocza pyłowego odzwierciedla jej ruch orbitalny.
Warkocz komety, jak również jej koma, oświetlane są przez Słońce - pył staje się widoczny dzięki zwykłemu odbiciu światła, podczas gdy poświata gazów spowodowana jest ich jonizacją pod wpływem wiatru słonecznego. Długość warkocza może przekraczać jednostkę astronomiczną, mierzącą w przybliżeniu 150 milionów kilometrów.