Wankomycyna
Leki ototoksyczne to niejednorodna grupa leków, które podane ogólnie lub miejscowo, wywierają niepożądane, toksyczne i uszkadzające działanie na narząd słuchu. Różnią się między sobą pod względem farmakologicznym i wskazań terapeutycznych. Ototoksyczne działanie leków może ujawnić się na każdym odcinku drogi słuchowej, jednak najbardziej podatny na ich toksyczne działanie jest ślimak.Błona komórkowa, plazmolema, plazmolemma (cytolemma, plasmolemma) – półprzepuszczalna błona biologiczna oddzielająca wnętrze komórki od świata zewnętrznego. Jest ona złożona z dwóch warstw fosfolipidów oraz białek, z których niektóre są luźno związane z powierzchnią błony (białka peryferyjne), a inne przebijają błonę lub są w niej mocno osadzone białkowym lub niebiałkowym motywem (białka błonowe).
Neutropenia – stan hematologiczny polegający na obniżeniu liczby granulocytów obojętnochłonnych poniżej 1500/μl (poniżej 500/μl – agranulocytoza). Przyczynami neutropenii może być zwiększone niszczenie neutrofili lub ich zmniejszone wytwarzanie oraz zła dystrybucja. Istnieją także wrodzone neutropenie, takie jak: zespół Kostmanna lub zespół Schwachmana-Diamonda. Ciężka neutropenia oraz agranulocytoza stanowią poważne zagrożenie życia z powodu szybko postępujących zakażeń bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych, które są najczęstszą przyczyną śmierci chorych na białaczki lub inne nowotwory w okresie chemioterapii.
Wankomycyna – organiczny związek chemiczny, antybiotyk glikopeptydowy o działaniu bakteriobójczym. Wprowadzona do lecznictwa w 1958 r. przez firmę farmaceutyczną Eli Lilly.
Spektrum działania[ | edytuj kod]
Mechanizm działania[ | edytuj kod]
Blokowanie biosyntezy ściany komórkowej poprzez hamowanie polimeryzacji peptydoglikanu przez wiązanie się bezpośrednio z D-alanylo-D-alaninowymi peptydami końcowymi i hamowanie wiązania krzyżowego przez transpeptydazę.
Dodatkowo wpływa na przepuszczalność błon komórkowych i syntezę RNA.
Wskazania[ | edytuj kod]
ciężkie zakażenia bakteriami Gram-dodatnimi, oporne na inne leki przeciwbakteryjne, oraz u chorych ze znaną nadwrażliwością na penicyliny i cefalosporyny.
- zapalenie wsierdzia;
- posocznica;
- zapalenie kości i szpiku;
- zakażenia OUN;
- zakażenia dolnych dróg oddechowych (zapalenie płuc);
- zakażenia skóry i tkanek miękkich;
w przypadku ciężkich zakażeń enterokokowych i gronkowcowych wankomycynę stosuje się w połączeniu z aminoglikozydami;
- rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywołane przez Clostridium difficile;
- gronkowcowe zapalenie jelit.
Przeciwwskazania[ | edytuj kod]
Ostrożnie u chorych z:
Działania niepożądane[ | edytuj kod]
Stosowanie w trakcie ciąży i karmienia[ | edytuj kod]
Kategoria C. Nie można stosować w okresie karmienia piersią.
Preparaty[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- MP. Wilhelm, L. Estes. Symposium on antimicrobial agents--Part XII. Vancomycin.. „Mayo Clin Proc”. 74 (9), s. 928-35, Sep 1999. PMID: 10488798.
- DC. JORDAN, HD. MALLORY. SITE OF ACTION OF VANCOMYCIN ON STAPHYLOCOCCUS AUREUS.. „Antimicrob Agents Chemother (Bethesda)”. 10, s. 489-94, 1964. PMID: 14287982.
- DC. JORDAN, WE. INNISS. Selective inhibition of ribonucleic acid synthesis in Staphylococcus aureus by vancomycin.. „Nature”. 184(Suppl 24), s. 1894-5, Dec 1959. PMID: 14407860.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.