• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Wang Rong

    Przeczytaj także...
    Dynastia Jin (chiń. upr.: 晋朝; chiń. trad.: 晉朝; pinyin: Jìn Cháo; Wade-Giles: Chin Ch’ao; 265-420) – rządziła Chinami po zakończeniu walk w Okresie Trzech Królestw. Po stosunkowo stabilnym okresie nazywanym Zachodnią Dynastią Jin północ Chin została zaatakowana przez barbarzyńskie plemiona i Chiny podzieliły się od 317 na Szesnaście Królestw i Wschodnią Dynastię Jin. Po upadku tej drugiej, nastał okres określany jako Dynastie Południowe i Północne.Siedmiu Mędrców z Bambusowego Gaju (chiń. upr.: 竹林七贤; chiń. trad.: 竹林七賢; pinyin: Zhúlín Qī Xián) – grupa chińskich poetów i filozofów z okresu Trzech Królestw, sławnych ekscentryków, gwałcących normy konfucjańskie w imię swobody ekspresji. W jej skład wchodzili: Xi Kang, Ruan Ji, Liu Ling, Ruan Xian, Xiang Xiu, Wang Rong i Shan Tao.
    Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
    Shan Tao (po lewej) i Wang Rong, na reliefie z IV w.

    Wang Rong (chiń. 王戎; pinyin Wáng Róng; Wade-Giles Wang Jung; ur. 234, zm. 305) – chiński polityk z okresu dynastii Jin, zaliczany do Siedmiu Mędrców z Bambusowego Gaju.

    Najprawdopodobniej pochodził z Langya w prowincji Shandong; podobnie jak Shan Tao, pełnił najwyższe funkcje w państwie Jin. Na stanowisko urzędnicze, Zhong Hui zarekomendował go jako człowieka, który "nie dba o etykietę i zwraca uwagę na to, co ważne". Nie pozostawił żadnych dzieł literackich.

    Shan Tao (chiń. upr.: 山涛; chiń. trad.: 山濤; pinyin: Shān Tāo; ur. 205, zm. 283) – chiński polityk, zaliczany do Siedmiu Mędrców z Bambusowego Gaju.Langya (chiń. upr. 琅琊区; chiń. trad. 瑯琊區; pinyin: Lángyá Qū) – dzielnica miasta Chuzhou w prowincji Anhui we wschodnich Chińskiej Republice Ludowej. Liczba mieszkańców dzielnicy, w 2010 roku, wynosiła 310 427.

    Zachowane anegdoty opisują go jako chciwca i skąpca (miał sprzedawać urzędy za wysokie stawki, a w prezencie ślubnym podarować siostrzeńcowi prostą koszulę i jeszcze obciążyć go jej kosztem). Był wszakże inteligentny i bardzo odważny. Mimo jego wad uważano go za model, do którego porównanie było komplementem. W późniejszych czasach traktowano go (wraz z Shen Tao) jako przykład człowieka, który mimo zaangażowania w życie społeczne, pozostał zasadniczo czysty i nieskażony.

    Język chiński (chiń. upr. 汉语, chiń. trad. 漢語, pinyin Hànyǔ; lub chiń. upr./chiń. trad. 中文, pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (tzw. makrojęzyk), należących do rodziny chińsko-tybetańskiej.Angielska transkrypcja sinologiczna Wade’a i Gilesa – transkrypcja stosowana do zapisu wymowy języka chińskiego za pomocą alfabetu łacińskiego na potrzeby użytkowników języka angielskiego. Jej nazwa pochodzi od nazwisk dwóch brytyjskich sinologów, Thomasa Wade’a i Herberta Gilesa.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. ↑ S. Spiro, s. 83
    2. S. Spiro, s. 96
    3. S. Spiro, s. 130
    4. S. Spiro, s. 93
    5. S. Spiro, ss. 99-101
    6. S. Spiro, s. 113
    7. S. Spiro, s. 150

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Audrey Spiro: Contemplating the Ancients: Aesthetic and Social Issues in Early Chinese Portraiture. Berkeley: University of California Press, 1990. ISBN 978-0520065673.




    • Reklama

    Czas generowania strony: 0.722 sek.