Wanaprastha
Gryhastha (sankr. gruha - dom) – w społeczeństwie hinduistycznym drugi z czterech etapów (aśrama) życia człowieka odnoszący się do osoby wiodącej życie rodzinne.Manusmryti ( skr. मनुस्मृति manusmṛti ) – starożytny indyjski traktat dotyczący dharmy, omawiający wszystkie aspekty i przejawy życia jednostki i społeczeństwa. Powstał ok. II w. p.n.e. – II w. n.e.. Tradycja autorstwo przypisuje mitycznemu praojcu ludzkości — Manu.
Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtaa bhaa.saa, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhaa.saa: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii. Należy do indoaryjskiej gałęzi indoirańskiej grupy rodziny języków indoeuropejskich. Pomimo powszechnego w Europie przekonania, iż jest językiem martwym, jak łacina, zasadniczo nim nie jest, gdyż nie tylko jest jeszcze stale używany w ceremoniach religijnych hinduizmu, ale także istnieją niewielkie grupy osób deklarujące go jako ich jedyny język ojczysty (według spisów ludności z 1999 roku – ok. 3000 osób na 900 mln ludności Indii). Czynione są też próby rewitalizacji tego języka poprzez tworzenie sanskryckich neologizmów na określenie współczesnych terminów, np. technicznych (np. telewizja, sanskr. duuradarshana). Jest też uznawany od 1949 roku za jeden z 13 konstytucyjnych języków Republiki Indii (obecnie 23 – 2008 r.). Dlatego właściwsze jest określenie go jako język wegetujący niż jako martwy.
Wanaprastha (dewanagari: वनप्रस्थ, sanskryt wana „las”, pras bądź prus „zamieszkanie”) – w społeczeństwie hinduistycznym trzeci i przedostatni z czterech etapów (ćaturaśrama) życia człowieka, odnoszący się do osoby, która porzuciła życie rodzinne poświęcając się religijności (np. pielgrzymkom).
Dotyczy osób między 50–60 a 70–80 rokiem życia, które zakończyły etap gryhastha (a wcześniej brahmaćarja). Tradycja hinduistyczna (Manusmryti) zakłada, że długość życia człowieka wynosi 100 lat. Każdemu z czterech etapów życia teoretycznie (w doskonałym modelu) przypada równa liczba lat. W czasie przypadającym na etap wanaprastha, człowiek odrzuca dobra materialne i związki rodzinne, a stara się pogłębić życie duchowe. Może przejawiać się to udaniem się w miejsce odosobnienia (np. do pustelni w lesie) lub odwiedzaniem kolejnych miejsc uznanych za święte. Posiadane dobra ogranicza jedynie do tych niezbędnych do życia.