Wagon osobowy
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Wagon silnikowy – kolejowy pojazd trakcyjny posiadający własny napęd silnikowy i przeznaczony do przewozu pasażerów lub towarów koleją.Autobus szynowy (potocznie szynobus) – lekki wagon silnikowy lub zespół trakcyjny o napędzie spalinowym, służący do obsługi ruchu pasażerskiego na liniach o niewielkich potokach podróżnych. W porównaniu z tradycyjnym pociągiem (lokomotywa + 1-2 wagony) o podobnej pojemności charakteryzuje się większymi przyspieszeniami, mniejszym zużyciem paliwa i większymi prędkościami osiąganymi na tych samych – zwykle drugorzędnych – szlakach. Szynobus jest zwykle pojazdem dwuosiowym o masie ok. 20 ton, z ok. 40-50 miejscami siedzącymi. Dla zwiększenia pojemności pociągu szynobusy można łączyć ze sobą. W przypadku wyposażenia w odpowiednio mocny zespół napędowy i odpowiednie sprzęgi (mechaniczny, hamulcowy, elektryczny), szynobus może ciągnąć zwykłe lub odpowiednio dostosowane do niego konstrukcyjnie (np. wyposażone w kabinę maszynisty) wagony doczepne. Sporadycznie budowane są także zespoły trakcyjne o konstrukcji typowej dla szynobusu, złożone z dwóch lub trzech wagonów (zwykle 1-2 wagony napędzane i 1 doczepny, w kabiny maszynisty wyposażone są wówczas tylko końcowe wagony).
Wagon osobowy (również wagon pasażerski) – pojazd nietrakcyjny w składzie stałym lub zmiennym, przeznaczony do przewozu pasażerów. Wagon osobowy może posiadać kabinę maszynisty i nazywany jest wówczas wagonem sterowniczym.
Wagony osobowe dzieli się na doczepne i silnikowe. Wagon silnikowy porusza się bez lokomotywy, ewentualnie jest sprzęgnięty z innym wagonem. Natomiast wagon doczepny jest doczepiany do lokomotywy lub wagonu silnikowego. Wśród wagonów rozróżnia się przedziałowe i bezprzedziałowe. Wagony przedziałowe są podzielone przedziałami w których jest sześć lub osiem miejsc (istnieją też wagony z przedziałami tzw. menedżerskimi, w których są tylko cztery miejsca). Używane są one przeważnie na dłuższych trasach. Natomiast wagony bezprzedziałowe są najczęściej używane w ruchu lokalnym, gdzie występuje częsta wymiana podróżnych. W wagonach bezprzedziałowych stosuje się wewnętrzny korytarz wzdłuż wagonu oraz szersze drzwi w środkowej części wagonu.
Historia[ | edytuj kod]
Do około końca XIX wieku wagony były budowane najczęściej z drewna. W powszechnym użyciu był wówczas wagon typu boczniak.
Klasa wagonu[ | edytuj kod]
W pociągach stosowanych w Europie Zachodniej i Środkowej wyróżnia się dwie klasy wagonów: 1 i 2.
Pierwsza klasa ma trzy miejsca w rzędzie, przez co fotele są szersze. Dodatkowo można je rozłożyć. Często w przedziałach są gniazda 230 V i indywidualne oświetlenie. Przedziały klasy 1 są też przeważnie dłuższe niż klasy 2, co powoduje, że na standardowej długości wagonu znajduje się dziewięć przedziałów, przy dziesięciu-jedenastu w klasie 2. Ponadto wagony te posiadają lepszą izolację akustyczną. Druga klasa ma bardzo zróżnicowany standard. Zazwyczaj znajdują się 4 miejsca w rzędzie lub nawet 3 (najczęściej wagony zdeklasowane lub w pociągach o wysokim standardzie, np. Intercity).
Podstrony: 1 [2] [3] [4]