• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Włodzimierzec

    Przeczytaj także...
    Roboty przymusowe – praca wykonywana przez pracownika wbrew jego woli, za którą nie otrzymuje wynagrodzenia lub wynagradzany jest znacznie poniżej obowiązujących stawek.Sicherheitsdienst des Reichsführers-SS (SD, pol. Służba Bezpieczeństwa Reichsführera SS) – organ wywiadu, kontrwywiadu i służby bezpieczeństwa SS, działający w III Rzeszy w latach 1931–1945.
    Hrabia – tytuł szlachecki, w Polsce od wyrazu grabia i graf, wyraz pochodzenia czeskiego i niemieckiego, w czasach wczesnośredniowiecznych comes, jednakże średniowieczni comites byli wyższymi urzędnikami, kasztelanami oraz wojewodami.

    Włodzimierzec (ukr. Володимирець) - osiedle typu miejskiego na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie rówieńskim. 8,5 tys. mieszkańców (szacunek na 2006).

    Historia[]

    Po raz pierwszy wspominany w dokumentach w 1570 roku jako miasteczko. Leżał wówczas we włościach Iwana Kierdeja Mnyszyńskiego; kolejnymi właścicielami byli Czartoryscy, Pacowie, Szklińscy, Czetwertyńscy i Krasiccy. W XVII wieku był znany z wyrobu dzwonów.

    Pogrom – tradycyjnie, w znaczeniu słownikowym tyle co „zadanie komuś klęski”, „rozgromienie” (np. wrogich wojsk), „unicestwienie”, „wybicie”. Współcześnie, za rosyjskim погром, słowo to jest używane najczęściej w odniesieniu do zbiorowych, brutalnych ataków na przedstawicieli mniejszości narodowych, a potocznie, zwłaszcza w języku publicystyki, bywa uogólniane jako wszelki grupowy akt przemocy skierowany przeciw jakiejś grupie narodowościowej lub religijnej, często połączony z niszczeniem własności jej członków (domów, miejsc pracy, miejsc kultu).Ukraińcy (Українці) – naród słowiański mieszkający w Europie Wschodniej, głównie w granicach Ukrainy (także w państwach sąsiednich: w Rosji, Białorusi, Polsce, Słowacji i Mołdawii), zaliczający się do Słowian wschodnich. Ukraińcy są (obok Rosjan i Białorusinów) potomkami Rusinów, zamieszkujących Ruś Kijowską .

    W II RP miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Włodzimierzec.

    Od 1914 do 1939 roku majątek Włodzimierzec należał do Marii de Pourbaix z d. Miączyńskiej. W skład majątku wchodził XIX wieczny pałac, zbudowany przez hrabiów Krasickich. Gorzelnia, zabudowania gospodarcze, ziemia orna oraz lasy (łącznie ok. 4 tys. ha).

    Na początku okupacji niemieckiej w 1941 roku w miasteczku miał miejsce pogrom ludności żydowskiej dokonany przez miejscowych Ukraińców, podczas którego zabito 2 osoby. Niemcy zamknęli 1,5 tysiąca żydowskich mieszkańców Włodzimierca w getcie. 28 sierpnia 1942 roku oddział SD z Równego przy pomocy niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji zlikwidował getto rozstrzeliwując około 1300 Żydów w lesie około 1 km od Włodzimierca. Kilkadziesiąt osób zdołało zbiec i uniknąć egzekucji.

    Ludwisarz (brązownik) – rzemieślnik odlewający z brązu, miedzi, mosiądzu lub spiżu dzwony, lufy do dział, posągi, świeczniki i przedmioty codziennego użytku.Gorzelnia – zakład wytwórczy produkujący spirytus surowy (nieoczyszczony alkohol etylowy) metodą fermentacyjną z surowców skrobiowych (np. ziemniaki, zboża) lub innych, np. cukrowych. Surowcami innymi mogą być melasa lub syrop cukrowy, bądź też buraki cukrowe. Obecnie większość gorzelni nie produkuje alkoholu etylowego z ziemniaków ze względu na wysokie koszty produkcji.

    W nocy z 7 na 8 lutego 1943 roku Włodzimierzec był miejscem pierwszej akcji bojowej przeprowadzonej przez oddział banderowskiej UPA. Po akcji oddział udał się do kolonii Parośla I, gdzie dokonał masowego mordu na Polakach, uznawanego za początek rzezi wołyńskiej.

     Osobne artykuły: Atak UPA na Włodzimierzec i Zbrodnia w Parośli I.

    W następnych miesiącach do Włodzimierca kierowali się polscy uchodźcy z eksterminowanych wsi, licząc na ochronę niemieckiego posterunku. Pod wpływem doniesień o kolejnych mordach część osób wyjechała dalej do Sarn. W maju 1943 około 70 polskich rodzin, obawiając się ataków, zgłosiło się na wyjazd na roboty w Rzeszy. Od lipca 1943 Polacy nocowali w kościele pw. św. Józefa i na przyległym do niego cmentarzu. W sierpniu 1943 UPA przez całą noc oblegała kościół; Polacy bronili się za pomocą 4 karabinów oraz oblewając oblegających kwasem solnym. Nad ranem upowcy wysadzili jedną ścianę kościoła zabijając 2 Polki. Po tym napadzie Niemcy zlikwidowali posterunek we Włodzimiercu, miasteczko opuścili też Polacy zgłaszając się na roboty w Rzeszy.

    Gmina Włodzimierzec – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. poleskim/wołyńskim (obecnie na Ukrainie). Siedzibą gminy był Włodzimierzec który początkowo stanowił odrębną gminę miejską .Kwas solny (kwas chlorowodorowy) (HCl; pot. zajzajer od niem. Salzsäure) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów beztlenowych, będący roztworem wodnym gazowego chlorowodoru. Czasami kwasem solnym nazywa się też roztwór chlorowodoru w innych rozpuszczalnikach polarnych np. w acetonie. Jest silnie żrący.

    Zabytki[]

  • klasycystyczny pałac z XIX w. wybudowany przez hr. Wincentego Józefa Krasickiego. Obecnie (2005 r.) mieści się w nim cerkiew i parafia prawosławna. Obok park pałacowy uznany za pomnik przyrody.
  • pozostałości zamku Czartoryskich z XVI w. (wały i fosa)
  • kościół pw. św. Józefa z 1827 r. fundacji hr. Wincentego Józefa Krasickiego, uszkodzony w 1943 r. przez UPA, został zburzony w 1960 r.

    • Związani z Włodzimiercem[]

  • Stefan Czetwertyński-Światopełk - pod koniec życia osiadł we Włodzimiercu

    • Linki zewnętrzne[]

  • Włodzimierzec w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom XIII (Warmbrun – Worowo) z 1893 r.

    • Przypisy

    1. ↑ Grzegorz Rąkowski, Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I, Rewasz, Pruszków 2005, ISBN 83-89188-32-5, s. 129-130
    2. ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa 2000, ISBN 83-87689-34-3, s.805-806
    3. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.167
    4. Grzegorz Motyka, Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3, s.90-93
    Język ukraiński (ukr. українська мова, ukrajinśka mowa) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich. Posługuje się nim ponad 47 mln ludzi, głównie na Ukrainie, gdzie ma status języka urzędowego. Używany jest również przez Ukraińców w Rosji, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Mołdawii, Polsce i na Białorusi. Współczesny alfabet ukraiński stanowi odmianę cyrylicy, a obecna ortografia ustalona została zasadniczo na początku XX wieku.Schutzmannschaft (w skrócie: Schuma, pol. Bataliony Ochrony albo Bataliony Policyjne) – ochotnicze oddziały policji pomocniczej, działające w czasie II wojny światowej na podbitych przez III Rzeszę terenach Związku Radzieckiego.



    w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

    Warto wiedzieć że... beta

    Hektar – jednostka powierzchni używana między innymi w rolnictwie i leśnictwie. 1 hektar jest to pole powierzchni kwadratu o boku 100 m. Oznaczana symbolem ha.
    Atak UPA na Włodzimierzec - pierwsza akcja Ukraińskiej Powstańczej Armii przeciwko Niemcom, zorganizowana przez sotnię Hryhorija Perehijniaka ps. "Dowbeszka-Korobka". Miała miejsce w nocy z 7 na 8 lutego 1943.
    Getto - odizolowana część miasta, przeznaczona dla zamieszkania mniejszości narodowej, etnicznej, kulturowej bądź religijnej, poza którą nie wolno tejże społeczności zamieszkiwać. Od średniowiecza do XX wieku przez getto rozumiano wydzielony obszar miasta, zamieszkany przez Żydów lub przedstawicieli innych narodów. W wielu europejskich miastach do XIX wieku getta pozostawały dla Żydów i innych mniejszości przymusowym miejscem osiedlania.
    Równe (ukr. Рівне / Riwne, ros. Ровно / Rowno; jidysz ראָװנע, Rowne) – miasto na Ukrainie, stolica obwodu rówieńskiego. Liczba mieszkańców w 2005 roku wynosiła 247 870.
    Sarny (ukr. Сарни) – miasto w zachodniej części Ukrainy, w obwodzie rówieńskim, nad rzeką Słucz. Węzeł kolejowy. Ma 27,7 tys. mieszkańców (2004).
    Ukraińska Powstańcza Armia (ukr. Українська Повстанська Армія (УПА), Ukrajinśka Powstanśka Armija – UPA) – formacja zbrojna stworzona przez frakcję banderowską Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów pod koniec 1942 roku, kierowana przez OUN-B. Działała głównie na Wołyniu i w Galicji Wschodniej i na terenie na zachód od Linii Curzona.
    Stepan Andrijowycz Bandera, ukr. Степан Андрійович Бандера (ur. 1 stycznia 1909 we wsi Uhrynów Stary, zm. 15 października 1959 w Monachium) – ukraiński polityk niepodległościowy o poglądach skrajnie nacjonalistycznych, przez część badaczy określanych jako faszystowskie, jeden z przywódców Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, od 1940 r. przywódca jednej z dwóch istniejących frakcji Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów – OUN-B (później osobnej organizacji).

    Reklama