Władysław IV Waza
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5] [6]
Przeczytaj także...
Rozejm w Dywilinie (rozejm w Deulinie) – rozejm zawarty w Dywilinie 11 grudnia 1618 albo 3 stycznia 1619, kończący wojnę polsko-rosyjską trwającą od 1609 r., będącą następstwem dymitriad.Jan Karol Chodkiewicz herbu własnego (ur. 1560, zm. 24 września 1621 r. w Chocimiu) – hetman wielki litewski od 1605, hetman polny litewski od 1600, wojewoda wileński od 1616, starosta generalny żmudzki od 1599, w 1596 mianowany podczaszym litewskim, hrabia na Szkłowie, Nowej Myszy i Bychowie, pan na Mielcu i Kraśniku (w latach 1593-1611). Jeden z najwybitniejszych europejskich dowódców wojskowych początku XVII w.
Rozejm w Dywilinie (rozejm w Deulinie) – rozejm zawarty w Dywilinie 11 grudnia 1618 albo 3 stycznia 1619, kończący wojnę polsko-rosyjską trwającą od 1609 r., będącą następstwem dymitriad.Jan Karol Chodkiewicz herbu własnego (ur. 1560, zm. 24 września 1621 r. w Chocimiu) – hetman wielki litewski od 1605, hetman polny litewski od 1600, wojewoda wileński od 1616, starosta generalny żmudzki od 1599, w 1596 mianowany podczaszym litewskim, hrabia na Szkłowie, Nowej Myszy i Bychowie, pan na Mielcu i Kraśniku (w latach 1593-1611). Jeden z najwybitniejszych europejskich dowódców wojskowych początku XVII w.
Władysław IV Waza (ur. 9 czerwca 1595 w Łobzowie, zm. 20 maja 1648 w Mereczu) – syn Zygmunta III Wazy i Anny Habsburżanki, król Polski i wielki książę litewski w latach 1632–1648, tytularny król Szwecji 1632–1648, formalnie car Rosji w latach 1610–1613, a tytularny do 1634.
Fryderyk Wilhelm (ur. 16 lutego 1620 w Cölln (dzisiejszy Berlin), zm. 9 maja 1688 w Poczdamie) z dynastii Hohenzollernów nazwany Wielkim Elektorem.Bartłomiej Pękiel (?-1670) – kompozytor epoki baroku i kapelmistrz królewski w Warszawie w latach 1649-1655, a od 1658 kapeli Katedry Wawelskiej. Działalność Pękiela dzieli się na dwa etapy przedzielone okresem potopu szwedzkiego. W czasie pobytu na dworze królewskim w Warszawie Pękiel tworzył dla potrzeb Kapeli Królewskiej. Część jego kompozycji zaginęła, pozostałe zachowały się w archiwum wawelskiej kapituły katedralnej w Krakowie oraz (zagrabione przez Szwedów w czasie wojen) w Bibliotece Uniwersyteckiej w Uppsali.
Był wszechstronnie wykształcony, przejawiał talenty wojskowe i polityczne. Cenił malarstwo, rysunki i ryciny, uwielbiał operę, muzykę i teatr włoski.
Spis treści
Marco Scacchi (ur. 1602 w Gallese k. Rzymu – zm. 1685 tamże) – kompozytor włoski, skrzypek, kapelmistrz i teoretyk muzyki.Elisabeth Simmern van Pallandt (znana częściej jako księżniczka czeska Elżbieta lub Elżbieta z Palatynatu) (ur. 26 grudnia 1618, zm. 8 lutego 1680 w Herford) – córka Fryderyka V Wittelsbacha i Elżbiety Stuart, filozofka wczesnonowożytna, znana ze swojej obszernej korespondencji z Kartezjuszem.
Tytuł królewski[]
Vladislaus Quartus Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniaeque, Smolenscie, Severiae, Czernichoviaeque necnon Suecorum, Gothorum Vandalorumque haereditarius rex, electus magnus dux Moschoviae.
Tłumaczenie: Władysław IV, z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, a także dziedziczny król Szwecji, Gotów i Wandalów, wybrany Carem Rosji.
Choroby reumatyczne (potocznie reumatyzm) – grupa chorób charakteryzujących się przewlekłymi zmianami zapalnymi w obrębie tkanki łącznej, spowodowanymi najczęściej reakcją autoimmunologiczną. Grupa chorób reumatycznych objawia się często zmianami chorobowymi w stawach i kościach, dając objawy bólowe i w skrajnych przypadkach ograniczenie ruchomości stawów, aż do całkowitego ich usztywnienia. Słowem „reumatyzm” lub też „gościec” najczęściej określa się w mowie potocznej reumatoidalne zapalenie stawów.Kościół Najświętszej Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie – znajduje się na terenie diecezji warszawsko-praskiej, w dzielnicy Praga Północ przy ulicy Ratuszowej 5a w obszarze MSI Nowa Praga, w sąsiedztwie warszawskiego ZOO. Jest to najstarsza świątynia na Pradze. Kościół jest siedzibą parafii Matki Bożej Loretańskiej.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5] [6]
Warto wiedzieć że... beta
Polska tradycja operowa – pojęcie podlegające wielu definicjom, ponieważ można ją uznać za tradycję wystawiania oper w Polsce, bądź za tradycję tworzenia oper w języku polskim przez polskich kompozytorów, lub librecistów. Tak zwaną operę polską można zdefiniować jako operę dotyczącą Polski, polskiego kompozytora (tak mówi się o Ubu Rex Krzysztofa Pendereckiego), lub jako operę w języku polskim, bądź też polski gmach, w którym odbywają się przedstawienia operowe.
Język rosyjski (ros. русский язык, russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich, posługuje się nim jako pierwszym językiem około 145 mln ludzi, ogółem (według różnych źródeł) 250-300 mln. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kirgistanie i na Białorusi, natomiast w Kazachstanie jest językiem oficjalnym oraz jest jednym z pięciu języków oficjalnych a jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się pismem zwanym grażdanką, graficzną odmianą cyrylicy powstałą na skutek jej upraszczania.
Wiaźma (ros. Вязьма) – miasto w Rosji, w obwodzie smoleńskim, nad rzeką Wiaźmą (dopływ Dniepru). Około 57,5 tys. mieszkańców.
Tatarzy (nazwa własna: Tatarlar / Татарлар) – grupa ludów tureckich z Europy wschodniej oraz północnej Azji.
Newel (ros. Невель) – miasto w obwodzie pskowskim Federacji Rosyjskiej, położone nad jeziorem Newel 242 km na południowy wschód od Pskowa. Ludność 17 800 (2005).
Michał I Fiodorowicz (ur. 22 lipca 1596, zm. 23 lipca 1645) – car Rosji w latach 1613-1645, dziad Piotra Wielkiego, wyniósł dynastię Romanowów na tron carski.
Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.