Vincent Gallo
Podstrony: 1 [2] [3]
Chloë Stevens Sevigny (ur. 18 listopada 1974 w Darien) – amerykańska aktorka pochodzenia francusko-polskiego (ze strony matki – Janine Malinowski).Puchar Volpiego dla najlepszego aktora (wł. Coppa Volpi per la migliore interpretazione maschile) – nagroda przyznawana corocznie na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji za najlepszą rolę męską spośród filmów konkursu głównego. Wyróżnienie, nazwane na cześć założyciela festiwalu Giuseppe Volpiego, przyznaje międzynarodowe jury. Nazwa i forma nagrody funkcjonuje od trzeciej edycji imprezy, czyli od 1935 - wcześniej przyznawano aktorom Złote Medale.
UWAGA: TA PODSTRONA MOŻE ZAWIERAĆ TREŚCI PRZEZNACZONE TYLKO DLA OSÓB PEŁNOLETNICH
Vincent Gallo (ur. 11 kwietnia 1961 w Buffalo) – amerykański aktor, producent filmowy, kompozytor, reżyser, scenarzysta, autor tekstów piosenek, wokalista i model pochodzenia sycylijskiego.
Życiorys[ | edytuj kod]
Wczesne lata[ | edytuj kod]
Przyszedł na świat w Buffalo, w stanie Nowy Jork w rodzinie rzymskokatolickiej sycylijskich emigrantów Vincenta V. Gallo Sr., właściciela salonu fryzjerskiego i zawodowego hazardzisty, i Jacaminy “Janet” (z domu Fantuzzo) Gallo, fryzjerki. Dorastał w Buffalo. W wieku dziesięciu lat podjął współpracę z zespołem The Blue Mood, a w 1974 roku grał z zespołem Zephyr.
Kariera[ | edytuj kod]
Mając 16 lat przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie zrealizował swój pierwszy film krótkometrażowy If You Feel Froggy, Jump (1977). Dorabiał także jako hustler i tancerz go-go. W 1979 ukończył nowojorską Sweet Home Central Schools i zadebiutował na scenie w Rzymie we włoskojęzycznym spektaklu Buffala. Występował z zespołami The Plastics, Pork i Gray Jeana-Michela Basquiata. Kiedy miał dwadzieścia lat wraz z grupą Bohack nagrał album It Took Several Wives (1981; wyd. Family Friend Records) i po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie w komediodramacie New York Beat Movie (1981). Rok później pod pseudonimem 'Książę Vince' prezentował muzykę hip-hopową breakdance zarejestrowaną na płycie DVD Graffiti Rock (1982).
Zagrał niewielką rolę człowieka Henry’ego Hilla (Ray Liotta) w latach 70. w biograficznym dramacie kryminalnym Martina Scorsese Chłopcy z ferajny (GoodFellas, 1990). Potem pojawił się jako Charlie Riccio w jednym z odcinków serialu NBC Crime Story (1987) oraz zagrał postać przyjaciela głównego bohatera w komediodramacie fantasy Emira Kusturicy Arizona Dream (1993) u boku Johnny’ego Deppa i Faye Dunaway. Był ekranowym smutnym i sadystycznym policjantem, który przesłuchiwał Blancę Truebę (Winona Ryder) w melodramacie Dom dusz (The House of the Spirits, 1993) u boku Meryl Streep, Glenn Close, Jeremy’ego Ironsa i Antonio Banderasa.
Pojawił się jako żołnierz kapitan Brown w jednym z odcinków francuskiego serialu muzycznego Wszyscy młodzi w ich wieku (Tous les garçons et les filles de leur âge..., 1994), w dramacie Angela (1995) wystąpił w roli protestanckiego kapłana. W 1996 wziął udział w kampanii reklamowej wyrobów Calvina Kleina Heroinowy szyk. Dostał się do obsady komediodramatów romantycznych - Rodzina Perezów (The Perez Family, 1995) z Marisą Tomei, Alfredem Moliną i Anjelicą Huston i Los Angeles bez mapy (L.A. Without a Map, 1998) Miki Kaurismäkiego jako wyluzowany muzyk na ciągłym haju.
Zrealizowana przez niego autobiograficzna czarna komedia Oko w oko z życiem (Buffalo '66, 1998), gdzie zagrał główną postać znerwicowanego Billy’ego Browna, została doceniona przez krytyków i uhonorowana nagrodą na festiwalach filmowych w Gijón, Rotterdamie i Seattle. W komedii kryminalnej Rolanda Joffé Do widzenia, kochanku (Goodbye Lover, 1998) z Patricią Arquette pojawił się w epizodycznej roli, a w melodramacie Johnny 316 (Hollywood Salome, 1998) w roli szalonego kaznodziei Johnny’ego. Nieco później zagrał sugestywną postać sadystycznego Franka, który wraz ze swoją bezdzietną kochanką porywa ciężarną kobietę i więzi w piwnicy do czasu jej porodu w thrillerze Sidneya J. Furie Zabawa w chowanego (Cord, 2000) z Daryl Hannah.
W 1999 wydał książkę ze zdjęciami, a dwa lata potem nagrał swój solowy album When (2001). Jego kontrowersyjny dramat kina drogi Brązowy królik (The Brown Bunny, 2003), gdzie zagrał postać przemierzającego Amerykę depresyjnego, milczącego, lubującego się w swym nieszczęściu kierowcy wyścigowego, który po utracie swojej prawdziwej miłości (Chloë Sevigny) poszukuje kochanki, wzbudził niesmak jury na 56. MFF w Cannes nieuzasadnioną obszerną sceną pornograficzną, a najbardziej zniecierpliwieni widzowie zaczęli opuszczać projekcję już po dziesięciu minutach.
W 2008 wziął udział w kampanii reklamowej H&M wódki Belvedere zrealizowanej przez Terry’ego Richardsona.
Za kreację afgańskiego Taliba walczącego o życie podczas ucieczki z jednego z amerykańskich tajnych więzień w Europie w thrillerze politycznym Essential Killing (2010) otrzymał Puchar Volpiego dla najlepszego aktora na 67. MFF w Wenecji. Jednak nie pojawił się na uroczystej ceremonii zamykającej festiwal i wyróżnienie odebrał w jego imieniu reżyser Jerzy Skolimowski. Gallo za rolę Mohammeda został też doceniony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Mar del Plata (nagroda za najlepszą rolę męską) oraz przez Polską Akademię Filmową (nominacja do Orła w kategorii najlepsza rola męska).
Życie prywatne[ | edytuj kod]
Związany był z Cat Power (1993), Asią Argento (1998), Christiną Ricci, Bethany Ritz (1999-2000), Chloë Sevigny (2002-2004), Paris Hilton (2003), Theresą Wayman (2004-2005), Heather Christie (2006), Cory Kennedy (2006-2008) i Lilian Grant (2012).
Podstrony: 1 [2] [3]