Vikersundbakken
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Puchar Świata w skokach narciarskich – rozgrywany corocznie cykl zawodów w skokach narciarskich. Za zajęcie odpowiedniego miejsca w pojedynczych zawodach uczestnik otrzymuje daną liczbę punktów. Po zsumowaniu punktów poszczególnych zawodników z każdego konkursu, tworzona jest klasyfikacja. Skoczek będący na jej czele, otrzymuje Puchar Świata – Kryształową Kulę. W ramach niego rozgrywa się też Puchar Świata w lotach narciarskich, którego zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich konkursach lotów w sezonie. Triumfator klasyfikacji w tej specjalności skoków narciarskich otrzymuje, tzw. Małą Kryształową Kulę. Do generalnej klasyfikacji Pucharu Świata jest także zaliczany Turniej Czterech Skoczni i Turniej Nordycki. Organizowane są także zawody do których oprócz konkursów indywidualnych zalicza się także i te drużynowe są to FIS Team Tour i Puchar Narodów. Nie zalicza się zaś igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata i mistrzostw świata w lotach narciarskich.16. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich miały się odbyć w dniach 12 - 13 lutego 2000 w Vikersund na skoczni Vikersundbakken K-185. Ze względu na złe warunki atmosferyczne, zawody (trzy serie lotów) udało się przeprowadzić dopiero 14 lutego 2000. Podczas jednego ze skoków groźny upadek miał Artur Chamidulin. Swoich skoków nie ustali również Sylvain Freiholz oraz Jani Soininen.
Vikersundbakken – mamucia skocznia narciarska o punkcie konstrukcyjnym K-200, znajdująca się w norweskim Vikersund.
Vikersundbakken jest jedyną skocznią mamucią w Skandynawii i jedną z największych skoczni narciarskich na świecie pod względem umiejscowienia rozmiaru skoczni (HS) obok Letalnicy. Sztuczne oświetlenie umożliwia również rozgrywanie wieczornych konkursów. Jedna z czterech skoczni, gdzie jest rozgrywany coroczny turniej Raw Air.
Na skoczni czterokrotnie odbywały się mistrzostwa świata w lotach narciarskich (1977, 1990, 2000, 2012).
Historia[ | edytuj kod]
Przed 2010[ | edytuj kod]
W 1936 zainaugrowano pierwszą w tym miejscu skocznię narciarską. Premierowy skok na odległość 86 metrów oddał Reidar Andersen. W latach 1964–1965 trwało powiększenie jej do statusu skoczni mamuciej, a pierwsze zawody po przebudowie odbyły się w marcu 1966. Podczas tych zawodów dwukrotnie rekord świata w długości lotu ustanawiał Bjørn Wirkola, uzyskując kolejno 145 i 146 metrów. Rok później najlepszy na świecie wynik wyśrubował do 154 metrów Reinhold Bachler. Wśród rekordzistów skoczni był m.in. Piotr Fijas – w 1986 wylądował na 163. metrze, a jego rekord przetrwał do mistrzostw świata w lotach w 1990, kiedy to Matti Nykänen oraz mistrz świata z tego obiektu Dieter Thoma uzyskali po 171 metrów. Przed światowym czempionatem w 2000 obiekt został ponownie powiększony i wyprofilowany na skocznię o punkcie konstrukcyjnym umiejscowionym na 185. metrze. Pierwszy ponad 200-metrowy lot na tej skoczni oddał Tom Aage Aarnes, który podczas testów skoczni przed mistrzostwami uzyskał 204 metry. Mistrzem świata w lotach został Sven Hannawald, który w odwołanej serii konkursowej uzyskał 214 metrów (podparł ten skok), natomiast jego najdłuższy skok w trzyseryjnym konkursie rozegranym 14 lutego wyniósł 196,5 metra. Podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego w 2004 na tej skoczni Roland Müller ustał skok na odległość 219 metrów. W 2009 podczas drużynowych zawodów Pucharu Świata Harri Olli wyrównał ten wynik, zostając jednocześnie samodzielnym oficjalnym rekordzistą tego obiektu. Podczas tego samego konkursu Gregor Schlierenzauer uzyskał 224 metry z upadkiem przy lądowaniu.
Przebudowa (2010/2011) i rekord świata[ | edytuj kod]
Latem 2010 rozpoczęła się przebudowa skoczni. W pierwszej kolejności, 27 maja 2010, został zburzony stary drewniany rozbieg. Nowa skocznia została względem starej delikatnie obrócona w lewo. Po przebudowie rozmiar skoczni wynosił 225 metrów, przez co obiekt wówczas stał się największym na świecie (w związku ze zmianami FIS w 2017 punkt HS przesunięto na 240. metr). Modernizacja kosztowała 80 milionów koron. Projekt skoczni opracował Janez Gorišek wspólnie z synem Sebastjanem (obaj są odpowiedzialni też za projekt przebudowy Letalnicy i Kulm).
Oficjalne otwarcie skoczni po modernizacji miało miejsce 9 lutego 2011. Pierwszy skok oddał Vegard Swensen, który wylądował na 162 metrze. Najdłuższe skoki tego dnia oddali Jon Aaraas (219 m) i Andreas Vilberg (218 m).
Pierwsze zawody Pucharu Świata na nowym obiekcie rozegrane zostały 12 lutego 2011. 11 lutego 2011, w trakcie treningu przed zawodami, Johan Remen Evensen skoczył 243 m, co było nieoficjalnym rekordem świata i pierwszym ustanym skokiem w historii na odległość powyżej 240 m. Tego samego dnia, podczas kwalifikacji, padł kolejny rekord – ten sam zawodnik uzyskał 246,5 metra.
Latem 2011 dokonano modernizacji rozbiegu i dolnej części zeskoku skoczni. Zbudowano też nową poczekalnię dla skoczków nad rozbiegiem. Z kolei latem 2014 lekko zmodyfikowano zeskok za punktem K, który został przesunięty z odległości 195 m na 200 m.
Przekroczenie 250 metrów[ | edytuj kod]
14 lutego 2015 Peter Prevc pobił nieoficjalny rekord świata Johana Remena Evensena, skacząc 250 metrów, co było pierwszym w historii przypadkiem skoku na granicę ćwierć kilometra. Dzień później rekord ten poprawił Anders Fannemel, uzyskując 251,5 metra. Wcześniej, tego samego dnia, 254 metry uzyskał Dmitrij Wasiljew, jednak nie ustał skoku, w związku z czym wynik ten nie został uznany za rekord. Były to pierwsze w historii skoki powyżej 250 metrów.
18 marca 2017, podczas konkursu drużynowego, rekord skoczni był poprawiany – najpierw przez Roberta Johanssona, który uzyskał 252 m, a następnie przez Stefana Krafta, który oddał skok na odległość 253,5 m (istnieją kontrowersje, czy skok ten nie został podparty, jednak niemal wszyscy oceniający go sędziowie nie dopatrzyli się podpórki).
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]