VY Canis Majoris
Podstrony: [1] 2 [3] [4] [5]
Antares (alfa Scorpii, α Sco) – gwiazda podwójna, najjaśniejsza w gwiazdozbiorze Skorpiona. Jest położona w odległości ok. 550 lat świetlnych od Ziemi, a jej jasność wizualna przekracza ok. 10 000 razy jasność Słońca. Masa wynosi ok. 15 mas Słońca. Na niebie Antares osiąga wielkość gwiazdową od 0,9 do 1,8. Średnica tego czerwonego nadolbrzyma sięga 1,182 mld km. Zewnętrzna powłoka gazowa tej gwiazdy jest stosunkowo zimna - 3400 K, przez co możemy oglądać Antaresa jako obiekt o czerwono-pomarańczowej barwie.UY Scuti – jasny czerwony nadolbrzym oraz gwiazda zmienna znajdująca się w gwiazdozbiorze Tarczy, największa znana gwiazda pod względem średnicy. Jej szacowany promień wynosi 1700 promieni Słońca, czyli około 1,2 miliarda kilometrów (7,9 AU), a jej objętość przekracza objętość Słońca 5 miliardów razy. Gwiazda znajduje się około 2,9 kiloparseka (9500 lat świetlnych) od Ziemi. Jeśli znajdowałaby się w centrum Układu Słonecznego, wykraczałaby poza orbitę Jowisza, jednak jako że jej dokładny rozmiar nie jest znany, możliwe że wchłonęłaby również Saturna.
Odległość do gwiazdy można obliczyć za pomocą pomiaru paralaksy orbity obiegu Ziemi dookoła Słońca. Jednak VY Canis Majoris ma bardzo małą paralaksę o dużym marginesie błędu, co sprawia, że obliczenie odległości tą metodą jest bardzo niedokładne. W 1976 roku Charles J. Lada i Mark J. Reid opublikowali odkrycie jasnego kulistego obłoku molekularnego 15 minut kątowych na wschód od VY Canis Majoris. Na krawędzi obłok graniczył z jasnym pierścieniem, o nagłym spadku zawartości tlenku węgla oraz wzroście jasności, co prawdopodobnie wskazywało na zniszczenie molekularne materii oraz ogrzewanie pierścienia. J. Lada i M. J. Reid założyli, że odległość od obłoku molekularnego jest w przybliżeniu równa do tych gwiazd, które są członkami gromady otwartej NGC 2362, która powoduje jonizację pierścienia. Gromada jest oddalona od Ziemi o 1,5 ± 0,5 kiloparseków. VY Canis Majoris jest umiejscowiona na czubku pierścienia, co sugeruje jej związek z obłokiem molekularnym. Oprócz tego prędkość obłoku jest bardzo zbliżona do prędkości gwiazdy, a w konsekwencji do prędkości gromady NGC 2362, co oznacza, że gwiazda jest również w odległości 1,5 kiloparseka.
Rozmiar[ | edytuj kod]

1. Merkury < Mars < Wenus < Ziemia
2. Ziemia < Neptun < Uran < Saturn < Jowisz
3. Jowisz < Wolf 359 < Słońce < Syriusz
4. Syriusz < Pollux < Arktur < Aldebaran
5. Aldebaran < Rigel < Antares < Betelgeza
6. Betelgeza < VY Canis Majoris < NML Cygni < UY Scuti
Początkowo promień VY Canis Majoris obliczono na 1800 - 3230 R☉, ale dzisiejsze oceny pokazują tylko 600 - 1540 R☉. Aby to zilustrować, jeślibyśmy zamienili VY Canis Majoris ze Słońcem miejscami, to jej powierzchnia mogłaby wykraczać poza orbitę Marsa lub Jowisza. Światło na obiegnięcie dookoła gwiazdy potrzebowałoby wiele godzin. Gwiazda pomieściłaby w swojej objętości 7×10 Ziem (objętość gwiazdy o promieniu 9,58 au wynosi 1,23×10 m³). Gdyby Ziemia miała być reprezentowana przez sferę o średnicy 1 cm, to Słońce miałoby średnicę 1,09 m, a VY Canis Majoris 654 - 1678,7 m.
Podstrony: [1] 2 [3] [4] [5]