Uzbrojenie ochronne
Hełm – bojowa ochrona głowy, chroniąca czaszkę przed urazami, sporządzona z odpornego materiału. Przez wiele wieków używany był tylko przez wojsko, ale z czasem znalazł również bardzo szerokie zastosowanie wśród cywilów. Wiele dziedzin stosuje pierwotną nazwę hełmu (np. hełm strażacki, hełm górniczy), a niektóre branże zastosowały nazwę kask (m.in. w budownictwie, służbach ratunkowych oraz u motocyklistów, rowerzystów, wspinaczy czy rolkarzy).Kamizelka kuloodporna – specjalny ubiór wykonany w formie mniej lub bardziej przypominającej kamizelkę, mający chronić przed pociskami wystrzelonymi z ręcznej broni palnej krótko- i długolufowej, takiej jak rewolwer, pistolet, karabin i strzelba. Ubiory takie są używane przez służby policyjne i wojskowe, służby ochrony osobistej oraz osoby prywatne (w tych krajach, gdzie zezwala na to prawo), w sytuacji, gdy może być zagrożone ich zdrowie i życie.
Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.
Uzbrojenie ochronne (broń ochronna) – wyposażenie służące do ochrony różnych części ciała przed działaniem broni (uderzeniami, ciosami, cięciami, pchnięciami, postrzeleniami itp.). Może służyć do bezpośredniej ochrony (pancerze, zbroje, hełmy, kamizelki) lub do osłony pośredniej (tarcze, schrony, pancerze wozów bojowych). Najstarszym uzbrojeniem ochronnym były skórzane pancerze.
W starożytności i średniowieczu stosowano wiele typów pancerzy, hełmów i tarcz. W XV wieku zaczęto stosować zbroje płytowe, które w szczątkowej postaci (kirys) były używane do XIX wieku. Podczas I wojny światowej używano tzw. pancerzy okopowych. Cały czas, od starożytności po czasy współczesne, w użyciu są różne odmiany hełmów bojowych. Innymi współcześnie stosowanymi przedstawicielami uzbrojenia ochronnego są kamizelki kuloodporne oraz tarcze policyjne.