• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Tryton - syn Posejdona

    Przeczytaj także...
    Rode (także Rodos; gr. Ῥόδη Rhódē, Ῥόδος Rhódos, łac. Rhode, Rhodus) – w mitologii greckiej jedna z nimf.Trytony (lm gr. Τρίτωνες Trítōnes, łac. Tritones, lp gr. Τρίτων Trítōn, łac. Triton) – w mitologii greckiej i rzymskiej pół ludzie, pół ryby.
    Ichtiocentaury (także ichtiocentaurowie, centaurotrytony, lm gr. Ἰχθυοκένταυροι Ichthyokéntauroi, łac. Ichthyocentauri, pol. „centaury-ryby”, lp gr. Ichthyokéntauros, łac. Ichthyocentaur ‘ryba-centaur’, pol. „centaur-ryba”) – w mitologii greckiej pół ludzie, pół ryby, z parą końskich nóg.

    Tryton (także Triton; gr. Τρίτων Trítōn, łac. Triton) – w mitologii greckiej bóg morski.

    Według jednej z wersji był bogiem jeziora Tritonis w Libii. Uchodził za syna boga Posejdona i bogini Amfitryty oraz za brata nimfy Rode, a także za ojca Tritei, Trytonid, trytonów i Pallas. Należał do orszaku Posejdona i Amfitryty.

    Pojawia się w mitach o Heraklesie, Argonautach i Misenosie.

    Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.Centaury i centaurydy (także centaurowie, lm gr. Κένταυροι Kéntauroi, łac. Centauri, gr. Kentaurides, łac. Centaurides, lp gr. Κένταυρος Kéntauros, łac. Centaurus, pol. centaur, gr. Kentauris, łac. Centauris, pol. centauryda) – w mitologii greckiej pół ludzie, pół konie. Były to mityczne istoty o mieszanej budowie. Górna część ich ciała (tułów, głowa, ręce) była podobna do ciała człowieka, natomiast dolna miała kształt konia.

    W sztuce przedstawiany jest zwykle jako istota o mieszanej budowie, z trójzębem i wielką muszlą. Górna część jego ciała (tułów, głowa, ręce) jest podobna do ciała człowieka (tak jak centaurów i ichtiocentaurów), natomiast dolna ma kształt ryby (tak jak ichtiocentaurów i hippokampów; przeważnie ma rybi ogon skręcony spiralnie). Czasami posiada jedną parę końskich nóg (tak jak ichtiocentaury).

    Malarstwo wazowe – wykonywane na naczyniach ceramicznych malunki, szczególnie obecne w kulturze helleńskiej. Stanowią one źródło wiedzy o rozwoju cywilizacyjnym i historii miejsca, z którego pochodzą. Pozwalają badaczom określić technikę, czas i miejsce wyrobu naczynia, a także kierunek artystyczny, w jakim rozwijał się dany styl. Dostarczają informacji o zwyczajach panujących na terenie, z którego pochodzą; mitologii, wojnach i uzbrojeniu, sposobach walki i polowań.Vojtech Zamarovský, czes. Vojtěch Zamarovský (ur. 5 października 1919 w Trenczynie lub Zamarovcach, zm. 26 lipca 2006 w Pradze) – słowacki prozaik, autor słowackiej i czeskiej literatury faktu, publicysta, badacz, propagator hellenizmu i olimpizmu, tłumacz, prawnik, podróżnik, agent wywiadu.

    Wyobrażenie o bóstwie przejawia się w sztukach plastycznych między innymi w greckim malarstwie wazowym i mozaikach (mozaiki z III w.) oraz w rzeźbie (oprawy rzeźbiarskie fontann).

    Imię Trytona bywa stosowane często do szeregu istot morskich – pół ludzi, pół ryb (trytonów).

    Imieniem bóstwa został nazwany największy księżyc Neptuna – Tryton.

    Mozaika – dekoracja w postaci ornamentu lub obrazu, wykonana z drobnych, o różnej kolorystyce (dwu lub wielobarwne), fakturze i kształcie kamyczków, kawałków szkła lub ceramiki. Elementy są przyklejone do podłoża przez ułożenie na niezwiązanej zaprawie, wapiennej, cementowej lub żywicy pochodzenia roślinnego (mastyks z drzewa Pistacia lentiscus). Stosowana jest do zdobienia posadzek, ścian, kopuł, sklepień, apsyd w budownictwie sakralnym i świeckim, mebli (zwłaszcza blatów stołów, sepetów, biurek).Herakles (gr. Ἡρακλῆς Hēraklēs, Ἡρακλές Hēraklés, łac. Heracles, Hercules, Alkajos, Palajmon) – w mitologii greckiej jeden z herosów, syn Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny. Jego rzymskim odpowiednikiem był Herkules. Znany był z wielkiej siły, męstwa, zapaśnictwa i umiejętności wojennych, zwłaszcza celnego strzelania z łuku. Lubiany przez Zeusa i Atenę, był prześladowany przez zazdrosną Herę.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • Eurybia
  • Forkos
  • Glaukos – bóg morski
  • Keto – bogini morska
  • Neptun
  • Nereus
  • Proteusz
  • Taumas

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Młodsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 231. ISBN 83-7391-077-8.
    2. ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 354. ISBN 83-04-04673-3.
    3. Zygmunt Kubiak, Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa: „Świat Książki”, 2003, s. 186, ISBN 83-7391-077-8, OCLC 830494522.
    4. Aaron J. Atsma: Triteia (ang.). theoi.com. [dostęp 2010-11-04].
    5. Aaron J. Atsma: Tritonides (ang.). theoi.com. [dostęp 2010-11-04].
    6. ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 444. ISBN 80-8046-098-1. (słow.); polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
    7. Aaron J. Atsma: Tritons (ang.). theoi.com. [dostęp 2010-11-04].
    8. ↑ Mity o bogach. W: Michał Pietrzykowski: Mitologia starożytnej Grecji. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, s. 55. ISBN 83-221-0111-2.
    9. Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 623. (słow.)

    Bibliografia[ | edytuj kod]

    1. Aaron J. Atsma: Triton (ang.). theoi.com. [dostęp 2010-11-04].
    2. Triton (ang.). mythindex.com. [dostęp 2010-11-04].
    3. Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
    4. Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 1341. ISBN 83-7399-022-4.
    5. Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 764. ISBN 83-01-03529-3.
    6. Carlos Parada: Triton (ang.). maicar.com. [dostęp 2010-11-04].
    7. Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 654: Triton (ang.). ancientlibrary.com. [dostęp 2010-12-03].
    8. William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Triton (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-12].
    9. Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Triton (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-12].
    Posejdon (gr. Ποσειδῶν Poseidōn, łac. Neptunus) – w mitologii greckiej bóg mórz, trzęsień ziemi, żeglarzy, rybaków.Proteusz (także Proteus, stgr. Πρωτεύς Prōteús, łac. Proteus) – syn boga Posejdona w mitologii greckiej. Był bóstwem morskim, na zlecenie Posejdona opiekował się jego trzodą fok. Bóg mórz południowych.




    Warto wiedzieć że... beta

    Zakład Narodowy im. Ossolińskich (ZNiO, Ossolineum) – zasłużony dla polskiej nauki i kultury Instytut (do 1939 r. – łączył w sobie Bibliotekę, Wydawnictwo i Muzeum Książąt Lubomirskich), ufundowany dla Narodu Polskiego w 1817 roku przez Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, otwarty w 1827 roku we Lwowie.
    Tryton (Neptun I, gr. Τρίτων) – największy księżyc Neptuna. Został odkryty przez Williama Lassella 10 października 1846 roku, zaledwie 17 dni po odkryciu samej planety. Jest siódmym księżycem Neptuna licząc od powierzchni planety macierzystej. Nazwa pochodzi z mitologii greckiej. Tryton był synem Posejdona, greckiego odpowiednika rzymskiego Neptuna.
    Eurybia (gr. Εὐρυβία Eurybía, Εὐρυβίη Eurybíē, łac. Eurybia) – w mitologii greckiej córka Pontosa i Gai, bogini morskiej siły, wpływającej m.in. na sezonową pogodę. Jej mężem był tytan Krios, z którym zrodziła Astrajosa, Persesa i Pallasa.
    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
    Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
    Pierre Grimal (ur. 21 października 1912 w Paryżu, zm. 11 listopada 1996 w Paryżu) – francuski historyk specjalizujący się z historii starożytnego Rzymu.
    Neptun – w mitologii rzymskiej bóg wód, chmur i deszczu, odpowiednik greckiego Posejdona, boga morza. Atrybutem Neptuna był trójząb. Czczony wraz z bóstwem żeńskim zwanym Salacją lub Venilią (identyfikowanym z grecką Amfitrytą, w mitologii greckiej żoną Posejdona).

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.029 sek.