Pozostałości świątyni Hipolita
Trojzena, Trojdzena (stgr. Τροιζήνα, Τροιζήνη; ngr. Τροιζήν) – starożytne miasto greckie w Argolidzie nad Zatoką Sarońską.
Usytuowane na żyznej nadmorskiej równinie, graniczyło od lądu z terytorium Epidauros i Hermiony, w pozostałej części z morzem. W świecie greckim znane było z uprawy winorośli, produkcji i eksportu wina.
Zgodnie z mitologicznym przekazem było miastem rodzinnym Tezeusza, wnuka rządzącego tam Pitteusa. W czasach antycznych znane z leczniczego źródła z budowlami asklepiejonu i z sanktuarium lokalnego kultu Hipolita. Jako starogreckie polis uczestniczyło w wojnach perskich i wojnie peloponeskiej, zarówno po stronie Aten, jak i Sparty. Czynne w procesie kolonizacji, było w VIII w. p.n.e. założycielem małoazjatyckiego Halikarnasu i Myndos oraz południowoitalskiego Sybaris, jak i jego kolonii Posejdonii. Pochodził stamtąd hellenistyczny historyk Zenodot.
Argolida (gr. Αργολίς Argolís) – kraina historyczna w północno-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego, obecnie prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Peloponez, ze stolicą w Nauplionie. Prefektura zajmuje powierzchnię 2154 km² i obejmuje większość Półwyspu Argolidzkiego, z wyjątkiem jego północnej części należącej do nomarchii Pireusu (region Attyka). Oprócz tej ostatniej Argolida graniczy też z prefekturami: Koryntia i Arkadia (region Peloponez). Mieszka tu około 108,6 tysięcy ludzi (stan z roku 2005).Zatoka Sarońska (gr. Σαρωνικός κόλπος Sarōnikós kólpos) – zatoka, położona przy wschodnim ujściu Przesmyku Korynckiego do morza Egejskiego. W obrębie zatoki położone są następujące wyspy: Egina, Salamina, Poros. W tej zatoce rozegrała się jedna z największych bitew morskich znana jako bitwa pod Salaminą.
Po bitwie pod Cheroneą Trojzena znalazła się pod krótkotrwałą tyranią Atenogenesa. Według Pauzaniasza (Wędrówki po Helladzie I 25,4) uczestniczyła w wojnie lamijskiej; następnie zależna od Demetriusza Poliorketesa i Antygona Gonatasa. Po 243 p.n.e. w Związku Achajskim, przejściowo jako stronnik spartańskiego Kleomenesa III. W późniejszym czasie w przymierzu (foedus) z Rzymem; w epoce cesarstwa miasto przeżywało ponowny rozkwit, wypuszczając też (do poł. III w. n.e.) własną rozmienną monetę.
Pitteus – król Trojzeny, ojciec Ajtry, matki Tezeusza. Kiedy król Aten Egeusz gościł u niego, wracając z wyroczni delfickiej, Pitteus doprowadził do zbliżenia jego córki z gościem.Paestum (gr. Posejdonia, łac. Paestum, wł. Pesto) – w starożytności kolonia grecka miasta Sybaris. Obecnie dzielnica miasta Capaccio w regionie Kampania, w prowincji Salerno. Położone jest na południe od Neapolu na wybrzeżu Morza Tyrreńskiego (Zatoka Salerno). Pozostałości miasta są parkiem archeologicznym.
Ludność Capaccio: 20 934 mieszkańców (2005).
Od czasu najazdów Słowian występuje pod nazwą Damala; w średniowieczu była siedzibą indywidualnej baronii w utworzonym przez krzyżowców Księstwie Achai.
W 1827 stała się miejscem obrad III Zgromadzenia Narodowego odrodzonej Grecji i wyboru Joanisa Kapodistriasa (11 kwietnia) na republikańskiego prezydenta państwa.
Od 1933 ustanowiona stolicą biskupstwa tytularnego w Kościele rzymskokatolickim.
Halikarnas (gr. Ἁλικαρνᾱσσός Halikarnassós) – stanowisko archeologiczne w Bodrum w Turcji. W czasach starożytnych – miasto nad Morzem Egejskim w Karii. Największą sławę przyniosło mu Mauzoleum – jeden z siedmiu cudów świata.Sparta – znaczące miasto-państwo (polis) starożytnej Grecji. Państwo nazywało się właściwie Lacedemon, a Sparta była jego stolicą nad rzeką Eurotas w Lakonii, na południowo-wschodnim Peloponezie.
- Wraz z nimi wymieniona w Homerowym „katalogu okrętów” (Iliada II, 560-561).
- Guy Rachet: Słownik cywilizacji greckiej. Katowice: Książnica, 2006, s. 157.
- Der Neue Pauly. Stuttgart: J.B. Metzler, 2002, t. 12, kol. 740.
- Der Kleine Pauly, dz. cyt., t. 5, kol. 985,16-26.
- Richard Cregg: Historia nowożytnej Grecji. Warszawa: Książka i Wiedza, 2006, s. 55.
- Według bazy danych http://www.gcatholic.org/dioceses/former/t1856.htm (ang.) [dostęp 2020-04-18].
Wojna peloponeska zwana też wielką wojną peloponeską (431–404 p.n.e.) między Atenami i wspierającym je Ateńskim Związkiem Morskim, a Spartą i Związkiem Peloponeskim. Powodem wojny była rywalizacja dwóch największych potęg greckich o hegemonię nad całą Grecją. Już pierwszy okres był niepomyślny dla Aten. Spartanie złupili Attykę. W Atenach, gdzie schronili się mieszkańcy całej Attyki, wybuchła groźna zaraza. Ofiarą jej padł m.in. Perykles. Po jego śmierci do głosu doszli przywódcy radykalnej grupy demokratów: najpierw Kleon, a następnie Hyperbolos. Jednym z ważniejszych sukcesów Aten było utrzymanie twierdzy Pylos i zdobycie wyspy Sfakterii, broniącej wstępu do Zatoki Pylońskiej.Sybaris (gr. Σύβαρις) – miasto w Wielkiej Grecji na wybrzeżu Lukanii nad Zatoką Tarencką, pomiędzy rzekami Kratis (Crati) i Sybaris (Coscile). Obie rzeki łączą się obecnie około 5 kilometrów przed wspólnym ujściem do morza, jednak w starożytności ich ujścia były oddzielone.
Warto wiedzieć że... beta
Księstwo Achai – jedno z państw powstałych na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego po jego upadku w wyniku IV krucjaty w 1204 r.
Demetrios Poliorketes (gr. Δημήτριος Πολιορκητής), „ten, który oblega miasta” (337 p.n.e. – 283 p.n.e.) – syn Antygonosa Jednookiego Macedońskiego, według Plutarcha jeden z najwybitniejszych wodzów w historii świata antycznego, wynalazca nowych maszyn oblężniczych.
Antygon Gonatas (ur. 319 p.n.e., zm. 239 p.n.e.) – król macedoński w latach 276-239 p.n.e. z dynastii Antygonidów, syn Demetriusza Poliorketesa i Fili, córki Antypatra.
Związek Achajski – związek państw greckich, który założono około 281 p.n.e. z inicjatywy czterech miast położonych w zachodniej części Achai - Dyme, Patraj, Tritaja, Faraj. W szczytowym okresie obejmował 10 miast. Związek nie posiadał stałej stolicy, zgromadzenia odbywały się przy sanktuarium Zeusa Amarios koło Ajgion.
Słowianie – gałąź ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi, o wspólnym pochodzeniu, podobnych zwyczajach, obrzędach i wierzeniach. Zamieszkują Europę wschodnią, środkową i południową oraz pas północnej Azji od Uralu po Ocean Spokojny. Stanowią najliczniejszą grupę ludności indoeuropejskiej w Europie.
Epidauros (dawny polski egzonim: Epidaur) – starożytne greckie miasto w Argolidzie na Peloponezie nad Zatoką Sarońską, obecnie stanowisko archeologiczne w miejscowości Ligurio w gminie Epidawros.
Sanktuarium – w religioznawstwie termin, którym określa się miejsce uznawane za święte, często identyfikowane ze świątynią, budowlą wzniesioną na miejscu uznawanym za święte.
_at_Troezen,_Argolid,_Greece_(14005625632).jpg)