Toronto Raptors – kanadyjski klub koszykarski uczestniczący w rozgrywkach ligi NBA (Dywizja Atlantycka w Konferencji Wschodniej), mistrzowie z 2019. Domowe mecze rozgrywają w hali Scotiabank Arena położonej w Toronto, będąc jedyną organizacją ligi z siedzibą poza terytorium Stanów Zjednoczonych.

W pierwszych dwóch dekadach istnienia Raptors sześć razy w przeciągu 20 sezonów awansowali do fazy play-off. W tym czasie w drużynie występowali m.in. Vince Carter, Tracy McGrady czy Chris Bosh. W 2019, po 24 latach od założenia klubu, Raptors po raz pierwszy w historii znaleźli się w finałach NBA, w których pokonali Golden State Warriors 4–2. MVP Finałów został Kawhi Leonard, który po zakończeniu sezonu odszedł z klubu.

Historia[ | edytuj kod]

1995–1999: Trudne początki[ | edytuj kod]

Pierwszym generalnym menedżerem zespołu został Isiah Thomas. Szybko obsadził stanowiska kierownicze własnym personelem, wybierając na trenera Raptors wieloletniego asystenta Detroit Pistons, Brendana Malone. Skład Raptors został ustalony w rozszerzonym drafcie 1995. Raptors wybrali z 1. numerem rozszerzonego draftu trzykrotnego mistrza NBA, B.J. Armstronga z Chicago Bulls. Armstrong nie zgodził się jednak na grę dla Toronto, po czym został sprzedany do Golden State Warriors za pięciu innych zawodników. Dinozaurom przysługiwał również siódmy wybór w zwykłym drafcie 1995, tuż za innym zespołem, który dołączył w tym samym roku do ligi, Vancouver Grizzlies. Raptors wybrali Damona Stoudamire'a, co spotkało się ze sporym niezadowoleniem fanów, którzy liczyli na wybór Eda O’Bannona. W pierwszym sezonie w historii Raptors uzyskali bilans 21-61, a Stoudamire ze średnią 19 punktów i 9 asyst na mecz został wybrany najlepszym debiutantem roku. Dinozaury sprawiły dużą niespodziankę, pokonując u siebie przyszłych mistrzów NBA, Bulls, którzy skończyli sezon z rekordowym bilansem 72-10 (rekord pobity 20 lat później przez Golden State Warriors). W kolejnym sezonie Raptors wygrali 30 spotkań i ponownie nie awansowali do fazy play-off. W drafcie 1997 Raptors wybrali z 9. numerem Tracy’ego McGrady’ego, a rok później z 4. numerem Antawna Jamisona, który natychmiast został wymieniony za wybranego z następnym numerem przez Golden State Warriors kuzyna McGrady’ego, Vince’a Cartera.

1999–2002: Era Vince’a Cartera[ | edytuj kod]

Po pierwszych czterech słabych sezonach, Raptors po raz pierwszy awansowali do fazy play-off w sezonie 1999/00. Zespół dowodzony przez Cartera odpadł po porażce 0-3 z New York Knicks w pierwszej rundzie. Niemniej jednak, rozwój zespołu i zwycięstwo Cartera w Slam Dunk Contest 2000, uznawanym za jeden z najlepszych konkursów wsadów w historii NBA, przyciągnęło do Toronto fanów, z których wielu wcześniej nie interesowało się koszykówką. Ten sezon był także pierwszym pełnym rozgrywanym w Air Canada Centre po tym, jak przez poprzednie cztery lata rozgrywano większość spotkań w SkyDome, które przez swój rozmiar było jednak lepiej dopasowane do baseballu i futbolu kanadyjskiego. Po sezonie 99/00 McGrady opuścił klub, podpisując sześcioletni kontrakt z Orlando Magic. Zgodnie z przewidywaniami analityków, zespół łatwo zapewnił sobie miejsce w play-offach NBA w 2001 roku, notując rekordowe 47 zwycięstw. Raptors po raz pierwszy wygrali serię w fazie play-off, pokonując Knicks 3-2. W drugiej rundzie Raptors musieli uznać wyższość Philadelphii 76ers, która wygrała 4-3, a ostatni mecz serii zakończył się wynikiem 88-87 dla 76ers po tym, jak w ostatnich sekundach meczu Carter spudłował decydujący rzut. W sezonie 2001/02 pomimo kontuzji Cartera, Raptors awansowali do fazy play-off, gdzie przegrali w pierwszej rundzie z Detroit Pistons.

2002–2010: Odejście Cartera i era Chrisa Bosha[ | edytuj kod]

W kolejnych czterech sezonach Dinozaurom nie udało się powtórzyć tego wyczynu. W drafcie 2003 Raptors wybrali z 4. numerem Chrisa Bosha, który po odejściu Cartera był najlepszym zawodnikiem w drużynie. Po kolejnych niepowodzeniach i burzliwej atmosferze w grudniu 2004 Vince Carter został wymieniony do New Jersey Nets za Alonzo Mourninga, Erica Williamsa, Aarona Williamsa oraz dwa wybory draftu w pierwszej rundzie. Słabe rezultaty w kolejnym sezonie sprawiły, że Raptors wylosowały pierwszy numer draftu 2006. Zdecydowano się na włoskiego środkowego, Andreę Bargnaniego. W sezonie 2006/07 Raptors wywalczyli tytuł mistrza dywizji atlantyckiej, uzyskując bilans 47-35 w fazie zasadniczej, a Sam Mitchell został wybrany trenerem roku. W pierwszej rundzie play-off Raptors nieoczekiwanie przegrali z Nets 2-4. W kolejnym sezonie Raptors ponownie awansowali do fazy play-off, ponownie odpadając w pierwszej rundzie po porażce z Orlando Magic 1-4. Po nieudanym sezonie 2008/09 Sam Mitchell został zastąpiony na stanowisku trenera przez Jaya Triano.

W sezonie 2009/10 drużyna z Toronto miała ogromnego pecha. Gdyby trafili jeden kosz więcej w meczu z Phoenix Suns lub Denver Nuggets, ich awans do play-off byłby faktem. Tak się nie stało, ponieważ jednym zwycięstwem wyprzedziło ich Chicago Bulls. Raptors zajęli wtedy 9. miejsce w konferencji, a ich bilans wynosił 40-42.

2010–2013: Odbudowa[ | edytuj kod]

W lipcu 2010 drużynę opuścił Chris Bosh. Wtedy zaczęła się przebudowa składu. Prezes Raptors Bryan Colangelo ściągnął do drużyny Linasa Kleizę, Leandro Barbosę, Juliana Wrighta, Davida Andersena, a do innych drużyn powędrowali Hedo Türkoğlu (Phoenix Suns) i Marco Belinelli (New Orleans Hornets) oraz wybory w przyszłym drafcie. W trakcie sezonu, Kanadę opuścili Jarrett Jack, David Andersen i Marcus Banks. Z drużyny New Orleans Hornets przyszli Jerryd Bayless i Peja Stojaković.

Po nieudanym sezonie 2010/11 zakończonym bilansem 22-60 trenerem Raptors został Dwane Casey. Raptors wybrali z numerem 5. litewskiego środkowego Jonasa Valančiūnasa w drafcie NBA 2011. W skróconym przez lokaut sezonie 2011/12 Raptors ponownie nie udało się awansować do fazy-playoff, notując bilans 23-43. W związku z nieudanymi próbami zwabienia Steve’a Nasha do Raptors, Colangelo wymienił przyszłościowy wybór w pierwszej rundzie draftu za rozgrywającego Houston Rockets, Kyle’a Lowry’ego. Sezon 2012/13 był pierwszym od trzech lat, gdy Raptors zanotowali dodatni bilans na własnym parkiecie (21-20), mimo to do awansu do fazy play-off było nadal daleko (34-48). W międzyczasie Raptors pozyskali w trójstronnej wymianie m.in. Rudy’ego Gaya z Memphis Grizzlies, oddając jednocześnie Joségo Calderóna do Detroit Pistons i Eda Davisa do Grizzlies. W maju 2013 prezesem Raptors został Nigeryjczyk Masai Ujiri.

2013–2018: Duet Lowry–DeRozan[ | edytuj kod]

W przeciągu ostatnich sześciu lat Raptors za każdym razem dostawali się do fazy play-off. W 2014 Raptors awansowali do play-off po raz pierwszy od sześciu lat, przegrywając w pierwszej rundzie 4-3 z Brooklyn Nets po decydującym bloku Paula Pierce’a. Rok później Raptors nie wygrali ani jednego spotkania w serii z Washington Wizards w pierwszej rundzie play-off. 29 czerwca 2015 ogłoszono powstanie drużyny afiliacyjnej, Raptors 905, która od sezonu 2015/16 występuje w NBA G League.

Podczas wolnej agentury do drużyny dołączyli m.in. DeMarre Carroll, Luis Scola, którzy w kolejnym sezonie wychodzili w pierwszej piątce zespołu. W 2016 został zorganizowany w Toronto NBA All-Star Weekend. W tym samym roku Raptors po raz pierwszy znaleźli się w finale konferencji wschodniej, gdzie przegrali z przyszłymi mistrzami NBA Cleveland Cavaliers 4-2. 14 lutego 2017 Raptors wymienili Terrence’a Rossa i wybór w piewszej rundzie draftu na Serge'a Ibakę, zawodnika Orlando Magic. Raptors ukończyli sezon zasadniczy na trzecim miejscu w konferencji wschodniej, uzyskując bilans 51-31. Tym razem Dinozaury trafiły na Cavaliers już w drugiej rundzie. Raptors ponownie musieli uznać wyższość Cavaliers, przegrywając serię do zera. W sezonie 2017/18 Raptors po raz pierwszy w historii zajęli pierwsze miejsce w fazie zasadniczej konferencji wschodniej z rekordowym bilansem 59-23. 1 stycznia 2018 DeMar DeRozan ustanowił rekord zdobyczy punktowej w spotkaniu, uzyskując aż 52 punkty przeciwko Milwaukee Bucks. Po nieudanych play-offach 2018 zakończonych kolejną klęską 0-4 z Cavaliers w półfinałach konferencji wschodniej z posadą trenera pożegnał się Dwane Casey, a w jego miejsce został wybrany jego ówczesny asystent, Nick Nurse.

2018–: Przybycie Kawhi'a Leonarda i pierwszy tytuł mistrzowski[ | edytuj kod]

18 lipca 2018 DeMar DeRozan, Jakob Pöltl wraz z chronionym wyborem I rundy draftu 2019 zostali wymienieni za Danny’ego Greena i Kawhi'a Leonarda. Pod koniec okna transferowego, 7 lutego 2019 Raptors wymienili Jonasa Valančiūnasa, Delona Wrighta oraz C.J. Milesa na Marca Gasola z Memphis Grizzlies, a sześć dni później podpisali kontrakt z Jeremym Linem. Dinozaury zakończyły sezon zasadniczy 2018/19 na drugim miejscu konferencji wschodniej z bilansem 58-24. Ze względu na przebytą w poprzednim sezonie kontuzję Leonard opuścił ponad 20 gier, często odpuszczając spotkania rozgrywane dzień po dniu. Pomimo porażki w pierwszym meczu, Raptors pokonali w pierwszej rundzie fazy play-off Orlando Magic 4-1. W półfinale konferencji pokonali Philadelphię 76ers 4-3 po tym, jak w ostatniej sekundzie siódmego spotkania przy stanie 90-90 Leonard oddał rzut, który po czterech odbiciach od obręczy wpadł do kosza. W finale konferencji wschodniej przegrywali po dwóch pierwszych wyjazdowych meczach z Milwaukee Bucks 0-2, by wygrać cztery kolejne spotkania. Po raz pierwszy w historii Raptors znaleźli się w finałach NBA, w których zwyciężyli z Golden State Warriors 4-2. Kawhi Leonard został wybrany najlepszym zawodnikiem finałów ligi. W trwającej pięć godzin paradzie mistrzowskiej wzięło udział ponad milion osób.

6 lipca 2019 Leonard podpisał trzyletni kontrakt z Los Angeles Clippers. Tego samego dnia Danny Green oznajmił, że postanowił zawrzeć dwuletnią umowę z Los Angeles Lakers. Na początku października 2019 Kyle Lowry przedłużył swój kontrakt z klubem do końca sezonu 2020/21, a tuż przed rozpoczęciem sezonu 2019/20 Raptors potwierdzili czteroletnie przedłużenie kontraktu na maksymalną kwotę 130 milionów dolarów z Pascalem Siakamem.

Nazwa[ | edytuj kod]

Kierownictwo zespołu zdało sobie sprawę, że praktycznie niemożliwe byłoby zaprojektowanie logo Toronto Huskies, które nie przypominałoby stylu Minnesoty Timberwolves. W rezultacie zorganizowano ogólnokrajowy konkurs, w którym miała zostać wybrana nazwa zespołu, barwy klubu i logo. Ostateczny wybór - Toronto Raptors – został zaprezentowany w telewizji kanadyjskiej 15 maja 1994. Innymi propozycjami były m.in. „Beavers”, „Bobcats”, „Dragons”, „Grizzlies”, „Scorpions” czy „T-Rex”. Raps powstali w czasie, gdy po ekranizacji Jurassic Park Ameryką rządziła dinozauromania. Zostały ujawnione również barwy zespołu – jasny czerwony, fioletowy, czarny i srebrny.