Topografia (geografia)

Mapa topograficzna z rzeźbą terenu uzyskaną metodą izolinii.

Topografia (z gr. τόπος topo-, „miejsce” i γράφω graphia, „opisywanie”) – dział geografii zajmujący się badaniem kształtu i rysów (cech) powierzchni Ziemi lub innych planet, księżyców.

Powierzchnia to dwuwymiarowy odpowiednik pojęcia krzywej. Także potoczne określenie pola powierzchni (np. mówiąc o "powierzchni w km²" mamy na myśli właśnie pole powierzchni).Naturalny satelita (księżyc) – ciało niebieskie pochodzenia naturalnego, obiegające planetę, planetę karłowatą lub planetoidę. Słowo „Księżyc” pisane wielką literą oznacza naturalnego satelitę Ziemi.

W szerszym znaczeniu topografia jest związana z lokalnymi szczegółami, wliczając w to oprócz rzeźby terenu także roślinność, cechy antropogeniczne, a nawet lokalną historię i kulturę.

W geografii i geodezji topografia dotyczy zapisu rzeźby terenu, trójwymiarowych obrazów powierzchni oraz identyfikacji specyficznych form ukształtowania terenu. We współczesnym użyciu termin ten odnosi się także do wytwarzania danych o wysokości terenu w formie elektronicznej. Termin ten dotyczy często również graficznej reprezentacji form ukształtowania terenu na mapie za pomocą różnych metod, takich jak: metoda izolinii, hipsometryczna, cieniowania czy blokdiagramu.

Izolinia (w kartografii izarytma, w meteorologii izograma) – krzywa na mapie łącząca punkty o jednakowych wartościach liczbowych danej cechy. Termin ten i pokrewne terminy pochodzą od stgr. ίσος ísos, „równy” i słowa „linia”, bądź odpowiednich innych słów. Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.