Habilitacja (z łac. habilitas – zdatność, zręczność) – posiadające różny zakres, w zależności od sytuacji prawnej w danym kraju, uprawnienie do:Profesor zwyczajny (skrót: prof. zw., z łac. professor ordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada tytuł naukowy profesora (art. 114, ust. 1 Ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Stanowisko profesora zwyczajnego jest ukoronowaniem kariery naukowej pracowników uczelni. Wiąże się bowiem z największym prestiżem – jest przyznawane szczególnie zasłużonym dla uczelni i wyróżniającym się naukowcom z tytułem naukowym profesora. Do roku 1990 profesor zwyczajny i profesor nadzwyczajny były to dwa odrębnie tytuły naukowe nadawane przez Przewodniczącego Rady Państwa. Profesor zwyczajny był wyższy rangą niż profesor nadzwyczajny.

Terytorium obecnej Turcji przed rokiem 2000 p.n.e. zamieszkiwały osiadłe plemiona, których członkowie trudnili się uprawą roli oraz pasterstwem. Plemiona te posiadały umiejętność wytapiania i obróbki metali. Około roku 1800 p.n.e. obszar ten opanowali Hetyci, przybysze ze wschodniej Europy, którzy założyli tu własne państwo ze stolicą w Hattusas. Hetyci przejęli i udoskonalili umiejętności miejscowych ludzi, zwłaszcza uprawę roli i obróbkę metali. Ich państwo zaczęło się rozrastać, sięgając swoimi granicami od Morza Egejskiego do Eufratu, granicząc między innymi z Egiptem. Państwo to upadło około XII wieku p.n.e. m.in. wskutek najazdów Ludów Morskich. Na jego gruzach pojawili się Frygowie, którzy założyli własne państwo ze stolicą w Gordion. Równocześnie na wybrzeżach pojawili się osadnicy greccy, którzy zakładali tam swoje kolonie. W VII wieku, po upadku państwa Frygów, obszar ten opanowali Lidyjczycy, zakładając potężne państwo ze stolicą w Sardes, które jednak w 546 roku p.n.e. zostało podbite przez Persję. W 334 roku p.n.e. terytorium dzisiejszej Turcji weszło w skład imperium Aleksandra Macedońskiego, a po rozpadzie tego imperium na tym terytorium powstał szereg państw sukcesyjnych: na zachodzie Pergamon i Rodos, na północy Pont i Bitynia, na północnym wschodzie Armenia i Partia, południowo-wschodnia część weszła w skład państwa Seleucydów z centrum w Mezopotamii. W II w. p.n.e. terytorium to weszło w skład imperium rzymskiego, a po jego rozpadzie – bizantyjskiego.Polska, Rzeczpospolita Polska – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w dorzeczu Wisły i Odry. Powierzchnia administracyjna Polski wynosi 312 679 km², co daje jej 70. miejsce na świecie i dziewiąte w Europie. Zamieszkana przez ponad 38,5 miliona ludzi, zajmuje pod względem liczby ludności 34. miejsce na świecie, a szóste w Unii Europejskiej.