Toast
Przeczytaj także...
Adam Bernard Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz i publicysta polityczny, wolnomularz. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle, a nawet za jednego z największych na skalę europejską. Określany też przez innych, jako poeta przeobrażeń oraz bard słowiański. Członek i założyciel Towarzystwa Filomatycznego, mesjanista związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, zarówno w ojczyźnie, jak i w zachodniej Europie porównywany do Byrona i Goethego. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.Peder Severin Krøyer znany też jako P.S. Krøyer (ur. 23 lipca 1851, zm. 21 listopada 1909) – duński malarz, związany z grupą artystów tworzących na przełomie XIX i XX wieku w Skagen (Malarze ze Skagen).
Bruderszaft (inaczej brudzio, z niem. Bruderschaft – braterstwo) – ceremoniał poprzedzający przejście jego uczestników na ty (po imieniu), rezygnując ze zwrotów grzecznościowych Pan, Pani. Odbywa się on często przy wspólnym wypiciu kieliszka alkoholu. Czasem, jednak coraz rzadziej, dodawany jest do tego pocałunek.
Adam Bernard Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz i publicysta polityczny, wolnomularz. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle, a nawet za jednego z największych na skalę europejską. Określany też przez innych, jako poeta przeobrażeń oraz bard słowiański. Członek i założyciel Towarzystwa Filomatycznego, mesjanista związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, zarówno w ojczyźnie, jak i w zachodniej Europie porównywany do Byrona i Goethego. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.Peder Severin Krøyer znany też jako P.S. Krøyer (ur. 23 lipca 1851, zm. 21 listopada 1909) – duński malarz, związany z grupą artystów tworzących na przełomie XIX i XX wieku w Skagen (Malarze ze Skagen).
Bruderszaft (inaczej brudzio, z niem. Bruderschaft – braterstwo) – ceremoniał poprzedzający przejście jego uczestników na ty (po imieniu), rezygnując ze zwrotów grzecznościowych Pan, Pani. Odbywa się on często przy wspólnym wypiciu kieliszka alkoholu. Czasem, jednak coraz rzadziej, dodawany jest do tego pocałunek.
Hip, Hip, Hurra! Uczta artystów w Skagen – obraz pędzla Pedera Severina Krøyera, 1888
Toast – gatunek literatury stosowanej, skonwencjonalizowana formuła lub krótka przemowa wznoszona dla uczczenia kogoś lub czegoś, życzenia komuś pomyślności itp. Po toaście następuje wypicie alkoholu, często też stuknięcie się kieliszkami. Toast może przybrać charakter konwencjonalnej, krótkiej formuły (np. „na zdrowie!”) lub dłuższej, bardziej oryginalnej przemowy, w którą jednak elementy konwencjonalne często są wbudowane.
Napój alkoholowy – napój zawierający etanol. Napoje alkoholowe dzielone są na piwa, wina oraz alkohole spirytusowe. Spożywanie napojów alkoholowych jest legalne w większości krajów a ponad 100 państw posiada przepisy regulujące ich produkcję, sprzedaż i spożywanie. W Polsce, według definicji ustawowej napój alkoholowy to każdy produkt przeznaczony do spożycia zawierający więcej niż 0,5% alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego.Sędzia Soplica — postać z poematu epickiego Adama Mickiewicza "Pan Tadeusz". Stryj Tadeusza, młodszy brat Jacka Soplicy, którego nigdy nie widział. Uczył się w szkole jezuickiej, ale wykształcenie zdobył w czasie dziesięcioletniej służby u ojca Podkomorzego – Wojewody. W młodości zakochany w Marcie Hreczeszance, córce Wojskiego. Gdy ona zmarła, nie związał się już z żadną kobietą. Czuwa nad wychowaniem Tadeusza i wspólnie z Telimeną opiekuje się Zosią. Za zabójstwo Stolnika Horeszki przez jego brata przyjął od Moskali zamek Horeszków.
Toast może przybrać także charakter krótkich pieśni. Śpiewanie ich w czasie biesiad i uczt było popularne zwłaszcza w okresie staropolskim, pieśni o charakterze toastu są jednak znane w tradycji ludowej do dziś. Podobnie jak toast w postaci przemowy, pieśń o charakterze toastu za pomocą konwencjonalnych formuł określa intencje uczestników spotkania towarzyskiego dotyczące danej osoby, wydarzenia czy sytuacji.
Mowa / przemówienie (gr. retra, łac. oratio) – klasyczna forma retoryczna; tekst przeznaczony do publicznego wygłoszenia, mający na celu przekonanie słuchaczy do racji przedstawianych przez oratora.Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie – poemat Adama Mickiewicza wydany w dwóch tomach w 1834 w Paryżu przez Aleksandra Jełowickiego.
Charakter toastu ma słynna mowa Sędziego o grzeczności w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza (w księdze I).
Zobacz też[]
Warto wiedzieć że... beta
Sto lat – tradycyjna polska piosenka śpiewana z okazji składania życzeń. Autor słów, jak i melodii, a także pochodzenie nie są ustalone.
Kieliszek – naczynie służące do picia napojów, szczególnie alkoholowych. Najczęściej stosowanym surowcem do produkcji kieliszków jest szkło, także kryształowe, ale bywają też kieliszki metalowe.
Literatura stosowana (literatura użytkowa) – termin teoretycznoliteracki utworzony w 1932, potem upowszechniony, przez Stefanię Skwarczyńską.
Kurdesz – od tureckiego karyndasz (brat, towarzysz), w dawnych litewskich pieśniach biesiadnych wykrzyknik kończący ich strofę. W XVIII w. spopularyzowany za sprawą piosenki Kurdesz, której autorstwo nie jest jasne, przypisywane Franciszkowi Bohomolcowi, również Celestynowi Czaplicowi i Franciszkowi Ksaweremu Chomińskiemu.