Tikrit, rzadziej Takrit (arab. تكريت, trl. Takrīt / Takrīt, trb. Takrit / Tikrit) – miasto (151 tys. mieszkańców) nad Tygrysem w północnym Iraku; stolica prowincji Salah ad-Din.
W późnej starożytności Tikrit był siedzibą mafriana, czyli przywódcy monofizyckiego kościoła jakobickiego w przynależącej do imperium Sasanidów Mezopotamii; ten fragment Międzyrzecza był bowiem jakobicki, podczas gdy pozostała część podkegała Kościołowi Wschodu i wyznawała chrześcijaństwo w wersji nestoriańskiej. Mafrian rezydował w Tikricie do 1156 roku, kiedy przeniósł się do Mosulu, gdzie mafrianat zanikł po 1860 r. Istniały także inne, lecz mniej znane i ważne, mafrianaty.
Dżezira (także Al-Dżazira) (arab. الجزيرة, pol. step) – w starożytności określano tym terminem geograficzne położenie stepowej części środkowej i północnej Mezopotamii. Obecnie położone na północno-wschodniej części Syrii i północno-zachodniej części Iraku.Miasto (od prasłow. „местьце", „mě́sto"–„miejsce”) – historycznie ukształtowana jednostka osadnicza charakteryzująca się dużą intensywnością zabudowy, małą ilością terenów rolniczych, ludnością pracującą poza rolnictwem (w przemyśle lub w usługach) prowadzącą specyficzny miejski styl życia.
W średniowieczu teren geograficzny Górnej Mezopotamii, na którym leży miasto, nazywano Dżezira.
Tikrit jest znany głównie jako miejsce narodzin Saladyna. W pobliskiej wiosce Al-Audża urodził się również Saddam Husajn. Większość elity rządzącej za panowania Saddama Husajna wywodziła się z tego miasta. Miasto w większości zamieszkane jest przez sunnitów, którzy są w Iraku mniejszością. W czerwcu 2014 miasto zajęli sunniccy ekstremiści z ugrupowania Państwo Islamskie.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Saddam Husajn, właściwie Saddam Husajn Abd al-Madżid at-Tikriti (صدام حسين عبد المجيد التكريتي, ur. 28 kwietnia 1937 roku w Al-Audży, zm. 30 grudnia 2006 roku w Bagdadzie) – iracki polityk, jedyny Marszałek Iraku, generał, prezydent i faktyczny dyktator Iraku w latach 1979–2003, z wykształcenia prawnik. Stracony przez powieszenie w 2006 roku.

Warto wiedzieć że... beta
Kościół Wschodu (syr. ܥܕܬܐ ܕܡܕܢܚܐ ʿĒ(d)tāʾ d-Maḏn(ə)ḥāʾ) zwany także Kościołem nestoriańskim – chrześcijański kościół wschodni należący do tradycji syryjskiej. Początkowo jeden z wielu kościołów państwa perskich Sasanidów rozprzestrzenił się na Azję. Między IX, a XIV wiekiem stał się największym z chrześcijańskich kościołów jeśli chodzi o zasięg geograficzny – jego diecezje rozciągały się od Morza Śródziemnego do Chin i Indii.
Nestorianizm – chrześcijańska doktryna chrystologiczna zapoczątkowana w latach 428-431 w wyniku kontrowersji powstałej wokół nauczania Nestoriusza, patriarchy Konstantynopola, na temat relacji między dwiema naturami, boską i ludzką, w Jezusie Chrystusie. Potępiona jako herezja przez sobór efeski (431 r.) dała początek licznym Kościołom wschodnim, które żyły w izolacji od Wielkiego Kościoła. Dzisiejsi nestorianie niekoniecznie podtrzymują nauczanie teologa, od którego wzięły swą nazwę. Doktryna nestorianizmu, na swój sposób interpretując implikacje poglądów chrystologicznych szkoły antiocheńskiej, oddzielała dwie natury w Chrystusie, ludzką i boską, uznając ich złączenie jedynie na płaszczyźnie funkcjonalnej, a nie ontologicznej.
Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma naturę ludzką i boską, jednak nie istnieje w dwóch naturach. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została ogłoszona przez archimandrytę konstantynopolitańskiego Eutychesa i poparta przez duchownych aleksandryjskich w pierwszej połowie V wieku. Eutyches, głosząc swoje poglądy na naturę Chrystusa, dążył do obalenia nestorianizmu, który został potępiony na soborze efeskim w 431 roku.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Tygrys (gr. Τίγρης Tígrēs lub Τίγρις Tígris, arab. دجلة, Nahr Dijlah) to obok Eufratu jedna z dwóch największych rzek Mezopotamii. Wypływa z gór Taurusu Wschodniego położonych w Turcji i przepływa przez Syrię (tylko 40 km) oraz Irak, w dolnym biegu łącząc się z Eufratem w okolicach Al Qurnah i formując rzekę Szatt al-Arab, która wpada do Zatoki Perskiej. Długość Tygrysu wynosi 1900 km, a powierzchnia dorzecza 375 tys. km². Na zachodnim brzegu Tygrysu leży stolica Iraku, Bagdad. Najważniejsze dopływy to Duży Zab, Mały Zab, Dijala (wszystkie lewostronne). Normalnie żeglowny jest od Bagdadu, a w trakcie wysokiego stanu wód nawet od Mosulu położonego w północnym Iraku.
Al-Audża (ang. Al-Awja, Al-Auja lub Al-Ouja, arab. العوجا) – wioska w północnym Iraku oddalona o 13 kilometrów na wschód od Tikritu.
Język arabski należy do rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta. Zapisywany jest alfabetycznym pismem arabskim, typu abdżad, od strony prawej do lewej.