Teatr rzymski
Podstrony: [1] [2] 3
Przeczytaj także...
Lucius Afranius - komediopisarz rzymski żyjący w drugiej połowie II wieku p.n.e.. Z jego twórczości do naszych czasów zachowało się 40 tytułów dzieł i około 200 ich fragmentów. Był twórcą i jednym z największych przedstawicieli fabula togata, czyli rzymskiej komedii narodowej, a także bardzo popularnym komediografem w Rzymie. W swoich dziełach poruszał najczęściej tematy z codziennego życia klasy średniej. Sporo zapożyczył z twórczości Menandra.Sycylia (wł., łac. Sicilia, w starożytności Trinacria) – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (25 710 km²), leżąca na południowy zachód od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Zamieszkuje ją około 5 milionów mieszkańców.
Przypisy[ | edytuj kod]
Lucius Afranius - komediopisarz rzymski żyjący w drugiej połowie II wieku p.n.e.. Z jego twórczości do naszych czasów zachowało się 40 tytułów dzieł i około 200 ich fragmentów. Był twórcą i jednym z największych przedstawicieli fabula togata, czyli rzymskiej komedii narodowej, a także bardzo popularnym komediografem w Rzymie. W swoich dziełach poruszał najczęściej tematy z codziennego życia klasy średniej. Sporo zapożyczył z twórczości Menandra.Sycylia (wł., łac. Sicilia, w starożytności Trinacria) – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (25 710 km²), leżąca na południowy zachód od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Zamieszkuje ją około 5 milionów mieszkańców.
- L. Zerbini, dz. cyt. w bibliografii, s. 67.
- P. Grimal, dz. cyt. w bibliografii, s. 76-77.
- L. Zerbini, dz. cyt., s. 67.
- Inaczej niż obecnie kurtyna opadała w głąb po rozpoczęciu przedstawienia, unoszono ją po jego zakończeniu (P. Grimal, dz. cyt., s. 77-78; Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z, dz. cyt., s. 729).
- Pierwowzór tego rozwiązania prawdopodobnie wywodzi się z Azji (P. Grimal, dz. cyt., s. 78-80).
- Kazimierz Ulatowski: Architektura starożytnej Grecji, Warszawa 1962, s. 301.
- P. Grimal, dz. cyt., s. 81.
- Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z, dz. cyt., s. 729.
- L. Zerbini, dz. cyt., s. 67.
- Wielbicielem przedstawień tego rodzaju był cesarz Aurelian, co odnotowano w Historia Augusta (Alexander Demandt: Prywatne życie cesarzy rzymskich. Gdynia 1997, s. 203).
- O ich popularności i stosunku samych cesarzy do tych widowisk por. Swetoniusz: Żywoty Cezarów (Boski August 45, Gajus Kaligula 36; 55, Nero 26).
Bibliografia[ | edytuj kod]
Sabrata (arab. صبراتة, łac. Sabratha) - miasto w północno-zachodniej Libii nad Morzem Śródziemnym w połowie drogi między Trypolisem a granicą z Tunezją. Około 1,3 km od współczesnego miasta położony jest kompleks starożytnych ruin, w 1982 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.Historia Augusta jest zbiorem biografii cesarzy, następców i uzurpatorów od Hadriana, który władał od 117 r. n.e. do śmierci Numeriana w 284 r. n.e. Określenie Scriptores Historiae Augustae nie zostało stworzone przez autora czy autorów dzieła. Stworzył je najprawdopodobniej na początku XVII w. n.e. Isaac Casaubon. Obecnie w skróconej wersji pisze się o Historia Augusta.
Podstrony: [1] [2] 3
Warto wiedzieć że... beta
Tadmur (arab. تدمر, trb. Tadmur, trl. Tadmur, starożytna Palmyra) - miasto w Syrii, w muhafazie Hims. Według danych szacunkowych na rok 2010 liczy 61 465 mieszkańców.
Teatr rzymski w Orange – starożytny teatr rzymski, znajdujący się w mieście Orange (starożytne Arausio) w departamencie Vaucluse w południowej Francji. Od 1862 roku posiada status monument historique, w kategorii classé (zabytek o znaczeniu krajowym).
Kolumna – pionowa podpora architektoniczna o kolistym przekroju trzonu. Jeden z najstarszych i najpowszechniej stosowanych w architekturze elementów podporowo-dźwigowych pełniących funkcje konstrukcyjne, budowany od czasów starożytnych.
Kaplica (łac. cappa zdrobniale capella kapliczka) – niewielka chrześcijańska budowla sakralna, wolno stojąca lub połączona z większym obiektem architektonicznym; wydzielone pomieszczenie z ołtarzem lub boczna część kościoła tworząca odrębną całość, w której znajduje się ołtarz.
Mimika – ruchy mięśni twarzy, wyrażające myśli, emocje, przeżycia, nastroje, a także postawy wobec innych ludzi oraz bieżące komentarze do toczącej się komunikacji (szerzej zobacz: komunikacja niewerbalna). W teatrze towarzyszy wypowiadanym słowom jako środek gry aktorskiej. W pantomimie jest najważniejszym obok ruchu środkiem wyrazu.
Mozaika – dekoracja w postaci ornamentu lub obrazu, wykonana z drobnych, o różnej kolorystyce (dwu lub wielobarwne), fakturze i kształcie kamyczków, kawałków szkła lub ceramiki. Elementy są przyklejone do podłoża przez ułożenie na niezwiązanej zaprawie, wapiennej, cementowej lub żywicy pochodzenia roślinnego (mastyks z drzewa Pistacia lentiscus). Stosowana jest do zdobienia posadzek, ścian, kopuł, sklepień, apsyd w budownictwie sakralnym i świeckim, mebli (zwłaszcza blatów stołów, sepetów, biurek).
Fabula togata - rodzaj komedii przedstawiający życie drobnych rzemieślników i stosunki w prowincjonalnych miasteczkach Italii. Powstała około II w p.n.e. W sztukach tych zgodnie z obyczajami rzymskimi niewolnicy nie mogli górować nad swymi panami. Natomiast większe znaczenie miały kobiety, które często były bohaterkami tytułowymi.