Taternictwo
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Przeczytaj także...
Dolina Rybiego Potoku (słow. dolina Rybieho potoka, węg. Fischseetal, węg. Halas-tavi-völgy) – dolina w Tatrach Wysokich, odgałęzienie Doliny Białki. Powierzchnia doliny wynosi ok. 11,5 km², długość ok. 5,5 km. Dolina jest otoczona (od północnego zachodu, w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara) przez:Kozi Wierch (słow. Kozí vrch, 2291 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Wysokich. Jest najwyższą górą znajdującą się w całości na terenie Polski. Kozi Wierch wznosi się w długiej wschodniej grani Świnicy pomiędzy Doliną Gąsienicową a Doliną Pięciu Stawów Polskich, a dokładniej między dwiema dolinkami wiszącymi: Dolinką Kozią i Dolinką Pustą. Wzdłuż grani tej poprowadzono szlak turystyczny zwany Orlą Percią.
Dolina Rybiego Potoku (słow. dolina Rybieho potoka, węg. Fischseetal, węg. Halas-tavi-völgy) – dolina w Tatrach Wysokich, odgałęzienie Doliny Białki. Powierzchnia doliny wynosi ok. 11,5 km², długość ok. 5,5 km. Dolina jest otoczona (od północnego zachodu, w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara) przez:Kozi Wierch (słow. Kozí vrch, 2291 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Wysokich. Jest najwyższą górą znajdującą się w całości na terenie Polski. Kozi Wierch wznosi się w długiej wschodniej grani Świnicy pomiędzy Doliną Gąsienicową a Doliną Pięciu Stawów Polskich, a dokładniej między dwiema dolinkami wiszącymi: Dolinką Kozią i Dolinką Pustą. Wzdłuż grani tej poprowadzono szlak turystyczny zwany Orlą Percią.
Taternictwo – wspinaczka uprawiana w Tatrach. Niegdyś termin ten oznaczał każdą działalność w Tatrach polegającą na wchodzeniu na ich szczyty. Obecnie obejmuje on wyłącznie wspinaczkę górską, prowadzoną poza wyznaczonymi szlakami turystycznymi. Termin powstał w podobny sposób jak alpinizm (który dziś często jest równoznaczny ze wspinaczką górską), himalaizm czy andynizm.
Tatry (514.5, słow. Tatry, niem. Tatra, węg. Tátra) – najwyższe pasmo w łańcuchu Karpat, również najwyższe między Alpami a Uralem i Kaukazem. Są częścią Łańcucha Tatrzańskiego, w Centralnych Karpatach Zachodnich.
Tatry Wysokie (słow. Vysoké Tatry, niem. Hohe Tatra, węg. Magas-Tátra) – najwyższa część Tatr o charakterze alpejskim, rozciągająca się pomiędzy Tatrami Zachodnimi od strony zachodniej oraz Tatrami Bielskimi od strony północno-wschodniej. W linii prostej odległość między granicznymi przełęczami wynosi ok. 16,5 km, zaś ściśle wzdłuż grani głównej ok. 26 km. Tatry Wysokie zajmują obszar około 340 km² (czyli nieco mniej niż Tatry Zachodnie), z czego większość (260 km²) znajduje się na Słowacji.
Osoba uprawiająca taternictwo to taternik. Tym terminem określa się wyłącznie osoby, które zajmują się zaawansowaną wspinaczką górską.
Specyfika[ | edytuj kod]
Niewielkie rozmiary gór, gęsta sieć szlaków i schronisk ułatwiają wspinaczkę w Tatrach. Natomiast częsta zła pogoda i stosunkowo duża kruszyzna ją utrudniają.
Wspinaczka górska – wielowyciągowa wspinaczka uprawiana w terenie górskim. Długie podejścia i zejścia, istnienie zagrożeń obiektywnych to cechy wyróżniające wspinaczkę górską. Do jej szczególnych przypadków należy taternictwo, często traktowany synonimicznie alpinizm, a także himalaizm.Kasprowy Wierch (słow. Kasprov vrch; dawniej Kasprowa Czuba) – szczyt w Tatrach Zachodnich o wysokości 1987 m n.p.m.
Specyficzną cechą Tatr, z którą muszą sobie radzić wspinacze, jest obecność traw w ścianach nawet najwyższych wierzchołków. Latem utrudniająca, zimą jest znacznym ułatwieniem – wspinanie w trawach przypomina nieco wspinaczkę w lodzie. Istnieją drogi przebiegające prawie w całości w trawach, w szczególności w Tatrach Zachodnich.
Dolina Pańszczyca – dolina w Tatrach Wysokich o powierzchni ok. 5,8 km², długości ok. 6,5 km, boczne odgałęzienie Doliny Suchej Wody Gąsienicowej (dolina odgałęzia się poniżej polany Psia Trawka).Wierch pod Fajki (słow. Vrch pod Fajki, niem. Orgelpfeifen, węg. Orgonasípok, ok. 2135 m n.p.m.) – dwuwierzchołkowy szczyt w grani odchodzącej od Skrajnego Granata w kierunku Żółtej Turni (na północ od bocznej grani Tatr Wysokich, przez którą prowadzi szlak Orlej Perci). Od Żółtej Turni oddziela go Żółta Przełęcz, zaś pomiędzy nim a Skrajnym Granatem znajdują się Pańszczycka Przełęcz i Pańszczyckie Czuby. Z Wierchu pod Fajki wyrastają liczne skalne formacje – tzw. fajki, od których szczyt wziął swoją nazwę. Skały są popularnym miejscem wspinaczek początkujących taterników w Dolinie Gąsienicowej. Szczyt niedostępny dla turystów.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Dolina Lejowa – dolina reglowa w polskich Tatrach Zachodnich, położona pomiędzy Doliną Kościeliską a Doliną Chochołowską. Jest środkową odnogą doliny Czarnego Dunajca.
Żabi Koń (słow. Žabí Kôň, niem. Simonturm, węg. Simon-torony, 2291 m n.p.m.) – najniższa turnia w grani oddzielającej Dolinę Rybiego Potoku od Doliny Żabiej Mięguszowieckiej (odgałęzienie Doliny Mięguszowieckiej).
Mięguszowieckie Szczyty (słow. Mengusovské štíty) – grupa trzech potężnych szczytów na granicy polsko-słowackiej, w głównej grani Tatr rozdzielającej Dolinę Rybiego Potoku i Dolinę Mięguszowiecką. Najwyższy z nich jest Mięguszowiecki Szczyt Wielki (2438 m n.p.m., drugi co do wysokości szczyt Polski), wznoszący się nad taflą Morskiego Oka, na wprost schroniska. Kolejno w kierunku wschodnim znajdują się: Mięguszowiecki Szczyt Pośredni (2393 m) oraz Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410 m), górujący już nad Czarnym Stawem pod Rysami.
Granaty (słow. Granáty, niem. Granatenspitze, węg. Gránát-csúcsok) – masyw w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Czarnym Stawem Gąsienicowym w Dolinie Gąsienicowej a Dolinką Buczynową, odgałęziającą się od Doliny Roztoki. Masyw ma trzy wierzchołki:
Wiechlinowate, trawy (Poaceae (R. Br.) Barnh., Gramineae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu wiechlinowców. Liczy ok. 11 tys. gatunków. Stanowi ona główny komponent roślinności stepowej, łąkowej i pastwiskowej. Należą do niej również ważne rośliny uprawne, w tym zboża. W Polsce występuje ponad 150 gatunków traw.
Wspinaczka – przemieszczanie się w terenie na tyle stromym, że wymaga on użycia rąk co najmniej do utrzymania równowagi.
Mała Buczynowa Przełączka (słow. Malá Bučinová štrbina) – przełęcz w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, w grupie Buczynowych Turni, położona na wysokości ok. 2125 m n.p.m., pomiędzy Małą Buczynową Turnią a Ptakiem. W kierunku doliny Pańszczycy schodzi z niej stromy żleb przecięty trzema progami. Przełęcz jest łatwiej dostępna od strony Doliny Roztoki albo z grani. Dla turystów jest niedostępna (szlak Orlej Perci prowadzi zboczem, poniżej przełęczy).