Tarsus - miasto
Przeczytaj także...
Ormiańskie Królestwo Cylicji (ormiański: Կիլիկիոյ Հայոց Թագաւորութիւն, Kilikio Hayots Tagavorutyun) znane również jako Armenia Mała, Armenia Cylicyjska, Nowa Armenia i Ormiańska Cylicja to nazwa państwa stworzonego i istniejącego w czasach średniowiecza przez Ormian, którzy w obawie przed Seldżukami przenosili się z właściwej Armenii do południowo-wschodniej części Azji Mniejszej. Jego centrum znajdowało się w Cylicji, na terenach dzisiejszej południowo-wschodniej Turcji.Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Henryk I (ur. 4 maja 1008 r. w Reims, zm. 4 sierpnia 1060 r. w Vitry-aux-Loges), król Francji w latach 1031-1060 (koronowany w 1027), książę Burgundii 1016-1032). Syn Roberta II Pobożnego z dynastii Kapetyngów i Konstancji Prowansalskiej.
Ormiańskie Królestwo Cylicji (ormiański: Կիլիկիոյ Հայոց Թագաւորութիւն, Kilikio Hayots Tagavorutyun) znane również jako Armenia Mała, Armenia Cylicyjska, Nowa Armenia i Ormiańska Cylicja to nazwa państwa stworzonego i istniejącego w czasach średniowiecza przez Ormian, którzy w obawie przed Seldżukami przenosili się z właściwej Armenii do południowo-wschodniej części Azji Mniejszej. Jego centrum znajdowało się w Cylicji, na terenach dzisiejszej południowo-wschodniej Turcji.Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Henryk I (ur. 4 maja 1008 r. w Reims, zm. 4 sierpnia 1060 r. w Vitry-aux-Loges), król Francji w latach 1031-1060 (koronowany w 1027), książę Burgundii 1016-1032). Syn Roberta II Pobożnego z dynastii Kapetyngów i Konstancji Prowansalskiej.
Tarsus (gr. Tarsos, łac. Tarsus ar. طرسوس trl. Ṭarsūs, trl. Tarsus) – miasto w południowej Turcji, w Cylicji, nad rzeką Kydnos, w prowincji (il) Içel, 245 671 mieszkańców (2012). W starożytności i średniowieczu Tars.
Założony między X a IX w. p.n.e. Obok niego przebiegał ważny trakt handlowy zwany „Wrotami Cylickimi”. W VIII wieku p.n.e. podbity przez Asyrię, później pod panowaniem Persji. W 333 p.n.e. zdobyty przez Aleksandra III Wielkiego. Po jego śmierci pod panowaniem dynastii Seleucydów. Od 64 p.n.e. stolica rzymskiej prowincji Cylicji (Cilicia). Od VII w. pod panowaniem arabskim. W tym czasie stolica zachodniej, syryjskiej części ufortyfikowanego regionu الثغور, trl. Aṯ-Ṯuḡūr, trb. As-Sughur, dokąd, by uczestniczyć w dżihadzie, z całego świata islamu przybywali skoszarowani w, utrzymywanych często przez własne miasta ribatach, wojownicy za wiarę (ghazi). W czasie wojen krzyżowych miasto weszło w skład Królestwa Małej Armenii. Od 1359 roku znalazło się pod zwierzchnictwem sułtanatu mameluckiego, będąc w tym czasie częścią emiratu Ramazan. Zdobyte ostatecznie przez Turków w roku 1516.
Islam (arab. الإسلام ; al-islām) – religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Świętą księgą islamu jest Koran, a zawarte w niej objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi.Egipt mameluków – średniowieczne państwo egipskie w latach 1250-1517, rządzone przez tzw. „dynastię” mameluków, czyli niewolników. Państwo to było wysoce zmilitaryzowaną oligarchią, w której kastą rządzącą była grupa możnych mameluckich, rekrutująca się z byłych niewolników sułtańskich. Rządy oligarchii mameluckiej nie cieszą się w historiografii (zwłaszcza egipskiej) dobrą opinią. Wynika to z dwóch faktów. Po pierwsze mamelucy byli obcego, głównie kaukaskiego pochodzenia. Po drugie po podboju tureckim zachowali swą uprzywilejowaną pozycję i w czasach nowożytnych stali się zarówno rzecznikami tureckiego panowania, jak i przeciwnikami nowoczesnych reform. Dopiero zniszczenie mameluków przez Muhammada Alego na początku XIX wieku usunęło ich z życia politycznego Egiptu, gdzie przez wieki uznawani byli za siłę obcą i destrukcyjną. Jednak mimo swej niestabilności państwo mameluków w Egipcie okazało się trwalsze niż jakakolwiek dynastia muzułmańska średniowieczna rządząca tym krajem. Mamelucy nie tylko utrzymali niezależność Egiptu, pokonując niezwyciężonych dotychczas Mongołów, ale także dali w Kairze schronienie ostatnim kalifom abbasydzkim, którzy musieli uciekać po zniszczeniu przez Mongołów Bagdadu (1258). Tradycyjnie okres rządów mameluckich w Egipcie rozbija się na rządy dwóch linii „dynastycznych” mameluków różnego pochodzenia: kipczackich Bahrytów (1250-1382) i czerkieskich Burdżytów (1382-1517).
Z miasta pochodzili: święty Paweł z Tarsu apostoł, Teodor z Tarsu i Diodor z Tarsu. W Tarsie został stracony w 290 roku św. Bonifacy. W Tarsie zmarli: w 313 cesarz rzymski Maksymin II Daja, w 1101 syn króla Francji Henryka I, Hugo de Vermandois.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Turecki spis powszechny 2012 (tur.). [dostęp 2013-04-21].
.JPG)
Kościół św. Pawła
Meczet
Asyria (akad. māt Aššur) – starożytne państwo semickie w północnej Mezopotamii istniejące od drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. do pierwszej połowy I tysiąclecia p.n.e.Cylicja (gr. Κιλικία, Kilikia) – historyczna kraina w południowo-wschodniej Azji Mniejszej, obecnie terytorium Turcji (prowincje: Mersin, Adana, Osmaniye i Hatay). Cylicja dzieliła się na dwie części: Cilicia Trachea i Cilicia Pedias. Cilicia Trachea (asyryjskie Khillaku, od którego pochodzi nazwa Cylicji) była surowym rejonem górskim uformowanym przez góry Taurus. Skaliste przylądki nadawały się znakomicie do budowy naturalnych portów, w których często znajdowali schronienie piraci. W starożytności pokryta gęstym lasem, który dostarczał budulca dla stoczni. Cilicia Pedias leżała we wschodniej części Cylicji i prócz terenów górskich kształtowały ją nadmorskie równiny. Przez Cylicję biegł perski szlak królewski, który łączył Anatolię z Syrią i wybrzeżem cylicyjskim.
Brama Kleopatry
Warto wiedzieć że... beta
Syropalestyna (inaczej Syro-Palestyna, Syro-palestyna) - zbiorcza nazwa ziem wchodzących w skład dzisiejszego Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Jordanii, Syrii i Libanu stosowana głównie w opracowaniach z zakresu historii starożytnego Bliskiego Wschodu.
Miasto (od prasłow. „местьце", „mě́sto"–„miejsce”) – historycznie ukształtowana jednostka osadnicza charakteryzująca się dużą intensywnością zabudowy, małą ilością terenów rolniczych, ludnością pracującą poza rolnictwem (w przemyśle lub w usługach) prowadzącą specyficzny miejski styl życia.
Krucjaty (łac. crux, krzyż) – określenie religijnie sankcjonowanych wypraw zbrojnych w średniowieczu, podejmowanych przez państwa i rycerstwo głównie katolickiej Europy. Wojny te były prowadzone przede wszystkim przeciw muzułmanom, ale także przeciw poganom, chrześcijańskim heretykom, a czasami nawet przeciw samym katolikom. Choć powody tych wojen były w dużym stopniu religijne, to mieszały się one również z czynnikami politycznymi i ekonomicznymi. Krucjaty ogłaszane były głównie przez papieży, jednak czasami również przez innych władców, wspieranych przez papiestwo.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Dżihad (z języka arabskiego جهاد , ğihād – zmaganie, walka) – w kulturze islamu pojęcie pierwotnie oznaczające dokładanie starań i podejmowanie trudów w celu wzmocnienia wiary i islamu. W tradycji europejskiej termin ten często, choć nie do końca precyzyjnie, tłumaczy się jako „święta wojna”.
WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.