Tętnica szyjna wewnętrzna
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Przeczytaj także...
Czaszka (łac. cranium) – struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie.Płat czołowy (lobus frontalis) – parzysta część kresomózgowia ograniczona od tyłu bruzdą środkową, a od dołu bruzdą boczną półkuli mózgu.
Czaszka (łac. cranium) – struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie.Płat czołowy (lobus frontalis) – parzysta część kresomózgowia ograniczona od tyłu bruzdą środkową, a od dołu bruzdą boczną półkuli mózgu.
Tętnica szyjna wewnętrzna (łac.arteria carotis interna) – główne naczynie zaopatrujące przednią część mózgowia w krew tętniczą. Biegnie od miejsca podziału tętnicy szyjnej wspólnej (3-4 kręg szyjny) do podstawy czaszki.
Spis treści
Zatoka jamista (łac. sinus cavernosus) - jedna z zatok żylnych opony twardej. Leży po obu stronach siodła tureckiego. Jest obszerną jamą poprzedzielaną beleczkami łącznotkankowymi wysłanymi śródbłonkiem. Na przekroju ma wygląd gąbczasty. Beleczki w świetle zatoki wzięły się ze zlania żył, których ściany uległy zanikowi. Ma kształt trójkąta, w którym można wyróżnić 3 ściany:Tętnica przednia mózgu (łac. arteria cerebri anterior) – jedna z dwóch gałęzi końcowych tętnicy szyjnej wewnętrznej. Biegnie nad nerwem wzrokowym, a następnie w szczelinie podłużnej mózgu równolegle do tętnicy przedniej mózgu strony przeciwnej. W dalszym przebiegu obie tętnice przednie mózgu: prawa i lewa przewijają się wokół ciała modzelowatego i biegną ku tyłowi wzdłuż jego górnej powierzchni. Od tętnicy przedniej mózgu odchodzą:
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Płat ciemieniowy (lobus parietalis) – parzysta część kresomózgowia ograniczona od przodu bruzdą środkową, od dołu bruzdą boczną, a na powierzchni przyśrodkowej także od tyłu przez bruzdę ciemieniowo-potyliczną półkuli mózgu.
Tętnica naczyniówkowa przednia (łac. arteria choroidea anterior) – jedna z gałęzi mózgowych tętnicy szyjnej wewnętrznej. Odchodzi od niej parę milimetrów za odejściem tętnicy łączącej tylnej jako cienkie naczynie. Od tętnicy naczyniówkowej przedniej odchodzą:
Komórki sitowe (łac. cellulae ethmoidales) – to najmniejsze z zatok przynosowych człowieka. Składają się z drobnych jamek kostnych poprzedzielanych cienkimi blaszkami kostnymi. Wypełniają one błędnik sitowy (łac. labyrinthus ethmoidalis) i stanowią zasadniczą część kości sitowej. Każda komórka sitowa wysłana jest błoną śluzową.
Oko – narząd receptorowy umożliwiający widzenie. W najprostszym przypadku chodzi o zdolność wykrywania pewnego zakresu promieniowania elektromagnetycznego. Bardziej skomplikowane oczy są w stanie dostarczyć informacje o kierunku padania światła, jego intensywności oraz kształtach obiektów.
Oczodół (łac. orbita) – jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna. Występuje parzyście. Oczodół ma kształt stożka, którego podstawę tworzy wejście do oczodołu. U góry wejście do oczodołu ogranicza brzeg nadoczodołowy kości czołowej, u dołu-szczęka i kość jarzmowa, tworząc brzeg podoczodołowy, ponadto budują go kość łzowa, sitowa, klinowa oraz podniebienna. Oczodół ograniczają cztery ściany: górna (sklepienie), przyśrodkowa, boczna i dolna (dno). W odcinku przednio-bocznym sklepienia oczodołu znajduje się dół gruczołu łzowego. W pobliżu wejścia do oczodołu na ścianie przyśrodkowej leży dół woreczka łzowego, przechodzi on ku dołowi w kanał nosowo-łzowy. W obrębie oczodołu znajduje się kanał nerwu wzrokowego, przez który przechodzi nerw wzrokowy wraz z tętnicą oczną, ponadto w oczodole znaleźć można szczelinę oczodołową górną przez którą przebiega nerw czołowy, nerw nadoczodołowy, nerw nosowo-rzęskowy, nerw okoruchowy, nerw bloczkowy, nerw odwodzący i żyła oczna górna, a także szczelina oczodołowa dolna, której zawartość stanowią nerw podoczodołowy, nerw jarzmowy, tętnica podoczodołowa i żyła oczna dolna.
Tętnica łącząca tylna (łac. arteria communicans posterior) – odchodzi od tętnicy szyjnej wewnętrznej i łączy ją z tętnicą mózgu tylną. Zamyka tym samym od tyłu koło tętnicze mózgu (Willisa). Przebiega bocznie od guza popielatego.
Przestrzeń przygardłowa (łac. spatium parapharyngeum) – obszar anatomiczny w kształcie odwróconej piramidy, której podstawę stanowi podstawa czaszki, a wierzchołek róg większy kości gnykowej. Ograniczona jest następującymi strukturami: