Latawiec – najstarszy i najprostszy konstrukcyjne przyrząd latający cięższy od powietrza (aerodyna). Tradycyjnie składa się ze szkieletu pokrytego płótnem lub papierem, nie posiada własnego napędu i jest zamocowany liną do stałego (lub ruchomego) punktu na powierzchni Ziemi. Latawiec unosi się w powietrzu wykorzystując siłę nośną, jaka powstaje na jego powierzchni wskutek ruchu powietrza (np. wiatru) wytwarzającego różnicę ciśnienia nad i pod jego powierzchnią  – analogicznie jak na skrzydle samolotu. Pułap jaki może osiągnąć latawiec zależy zatem od długości linki, kąta natarcia powierzchni nośnej oraz prędkości wiatru.  Urwanie się latawca z uwięzi powoduje zanik siły nośnej na jego powierzchni, wpadnięcie w korkociąg i upadek na ziemię.. Wydłużenie płata – miara smukłości płata i oznaczane jest wskaźnikiem λ {displaystyle lambda } . Oblicza się je dzieląc kwadrat rozpiętości przez powierzchnię nośną.