Sztuka kulinarna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Niemiecka książka kucharska Anny Halm z pocz. XX w.

Sztuka kulinarna (łac. culina „kuchnia”) – umiejętność przygotowywania jedzenia w sposób smaczny, pożywny i estetyczny, kulinaria zaś to ogół zagadnień związanych z potrawami (np. potrzebne produkty i sposoby przygotowania).

Australia – szósty pod względem wielkości kontynent, jego powierzchnia (wraz z Tasmanią i innymi wyspami przybrzeżnymi) wynosi 7,7 mln km² (7,5 mln km² bez wysp).W kuchni uzbeckiej charakterystyczne są mięsne dania, aromatyczne, gotowane zazwyczaj na parze. Z mięs najczęściej używana jest baranina, później wołowina. Do smażenia używa się smalcu barana lub oleju z bawełny. Typowymi dla regionu będą również ryż, mosz (fasola mung) i groch biały (rzymski). Najważniejszymi przyprawami są kurkuma (szafran indyjski), kmin indyjski (rzymski), cząber górski, kolendra i czarnuszka. Dodatkiem do dań będą głównie oleje bawełniane, octy i śmietana. Najważniejszymi napojami są: napar z bazylii, brandy, później woda.

W różnych regionach świata, zależnie od dostępności źródeł pożywienia i wielowiekowej tradycji, wykształciły się różne zwyczaje kulinarne.

Rodzaje pożywienia[ | edytuj kod]

  • żywność pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, nieprzetworzona:
  • roślinnego (warzywa, owoce, orzechy, grzyby, zioła)
  • zwierzęcego (np. jajka, surowe mięso)
  • żywność pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, przetworzona przez:
  • mrożenie
  • wędzenie
  • parzenie
  • gotowanie
  • pieczenie
  • smażenie
  • zupy instant
  • koncentraty
  • minerały, głównie sól kuchenna
    • Pokarm – pożywka dostarczająca substancji chemicznych ważnych dla zachowania zdrowia i rozwoju organizmu. Są to tzw. składniki odżywcze spełniające wiele funkcji w organizmie:Kuchnia teksańska (lub teksaska), lub raczej teksasko-meksykańska (Tex-Mex), powstała w wyniku fuzji kuchni meksykańskiej i amerykańskiej, szczególnie kuchni południowych stanów USA, skąd pochodziło wielu amerykańskich osadników z Teksasu.


    Podstrony: 1 [2] [3] [4]




    Warto wiedzieć że... beta

    Ameryka Południowa – kontynent leżący na półkuli zachodniej oraz w większej części na półkuli południowej, a w mniejszej – na półkuli północnej. Niekiedy uważana jest również za subkontynent Ameryki.
    Antropologia jedzenia – jedna z subdyscyplin antropologii kulturowej (antropologii społecznej) zajmująca się badaniem pożywienia w kontekście kulturowym człowieka, starająca się wyjaśnić zależności między systemami pożywienia a zachowaniami ludzi. Zainteresowania antropologii jedzenia obejmują więc konotacje pożywienia w kontekście polityki, rytuału, produkcji i dystrybucji, płci i wszelkich innych sfer życia społecznego. Antropologów zajmujących się powyższymi zagadnieniami interesuje to co ludzie jedzą, jak spożywają posiłki, gdzie, z kim i dlaczego, jakie wartości są nadawane poszczególnym potrawom i sposobom ich konsumpcji, lub zakazie konsumpcji (tabu pokarmowe). Antropologia jedzenia łączy się z takimi dziedzinami nauk jak antropologia zmysłów, historia jedzenia, socjologia jedzenia i food studies.
    Kuchnia polska – na kształtowanie się swoistych cech kuchni polskiej miały wpływ przemiany historyczne. Na przestrzeni dziejów kuchnia polska ulegała wpływom i zmianom regionalnym, zwłaszcza że tereny Rzeczypospolitej Polskiej historycznie zamieszkiwała zmieniająca się mozaika narodów. W efekcie silne są kulinarne wpływy wschodnie (tatarsko-tureckie, wcześniej mongolskie), rusińskie, niemieckie, francuskie, włoskie i żydowskie.
    Dla kuchni japońskiej charakterystyczne jest użycie ryb (jedzonych także na surowo), rozmaitych owoców morza, w tym wodorostów oraz warzyw. Popularne są zupy gotowane bezpośrednio na stole, w specjalnym garnku podgrzewanym dawniej węglem drzewnym, a obecnie gazem, a także jedzenie zanurzanych we wrzątku mięs, ryb i warzyw.
    Kuchnia francuska wywierała przez wieki duży wpływ na inne kuchnie, zwłaszcza zachodniej Europy. Najczęściej kojarzona jest (choć nie zawsze słusznie) z żabimi udkami, ślimakami, bagietką, serami i winem. W rzeczywistości kuchnia francuska nie jest jednolita. Oprócz dużych różnic pomiędzy poszczególnymi regionami, można wyróżnić także tzw. haute cuisine (wysoką kuchnię) - drogie, tradycyjne dania, przygotowywane przez znanych często kucharzy oraz nouvelle cuisine (nową kuchnię), która narodziła się w opozycji wobec tej pierwszej. Nouvelle cuisine opiera się na lekkich, zdrowych i krótko przyrządzanych daniach.
    Orzech (Juglans L.) – rodzaj roślin z rodziny orzechowatych, obejmujący kilkanaście gatunków drzew, o owocach zwanych potocznie orzechami, w rzeczywistości będących pestkowcami. Gatunkiem typowym jest Juglans regia L..
    Kuchnia kubańska - tradycje kulinarne, powstałe na Kubie pod silnym wpływem kuchni europejskich, afrykańskich oraz kuchni kreolskiej sąsiednich wysp karaibskich, a takze pierwotnej kuchni lokalnych indian. Najbardziej popularnym rodzajem mięsa jest wieprzowina, podawana zazwyczaj z ryżem i czarną fasolą. Do dań mięsnych i rybnych podaje się często pokrojone smazone plátanos (specjalny rodzaj mączystych bananów). Ważną częścią tradycji kubańskiej są geste tresciwe zupy , pozostające pod silnym wpływem kuchni hiszpańskiej . Czysto iberyjski rodowód ma zupa czosnkowa sopa de ajo. Do zup często dodaje się bulwy rosnących na miejscu tropikalnych roślin: malangas, boniatos, yuca i ñames. Kuba słynie także z doskonałych ryb i owoców morza, zwłaszcza krewetek. Podstawowe przyprawy to czosnek, kmin, oregano, liście kolendry oraz kwaśna odmiana pomarańczy. Bazę wielu potraw stanowi sofrito, pasta z siekanego czosnku, cebuli i zielonej papryki, podsmażanych na oliwie z oliwek.

    Reklama