Szkliwo ceramiczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szkliwo ceramiczne – jest to warstwa masy szklanej pokrywająca powierzchnię wyrobu ceramicznego i ściśle z nią połączona w procesie wypalania/spiekania/stapiania w temp. od 1080 °C do 1450 °C.

Miedź (Cu, łac. cuprum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa miedzi po łacinie (a za nią także w wielu innych językach, w tym angielskim) pochodzi od Cypru, gdzie w starożytności wydobywano ten metal. Początkowo nazywano go metalem cypryjskim (łac. cyprum aes), a następnie cuprum. Posiada 26 izotopów z przedziału mas 55-80. Trwałe są dwa: 63 i 65.Wapń (Ca, łac. calcium; nazwa ta pochodzi od łacińskiego rzeczownika calx – wapno, co oznacza więc "metal z wapna") – pierwiastek chemiczny z grupy berylowców (metali ziem alkalicznych) w układzie okresowym.

W zależności od temperatury topnienia, szkliwa dzieli się na:

  • łatwo topliwe – temperatura topnienia do 1100 °C,
  • średnio topliwe – temperatura topnienia od 1100 do 1230 °C,
  • trudno topliwe – temperatura topnienia od 1230 do 1450 °C.

    • Szkliwa składają się z tlenków metali i niemetali, mogą zawierać związki takich pierwiastków jak ołów, bor, cyna, wapń, żelazo, glin itp. Powłoka szkliwa, w zależności od składu, nadaje przedmiotom barwę, połysk (w przypadku szkliwa lśniącego), spotykane są powłoki matowe lub półprzeźroczyste. Nadają one przedmiotom takie cechy jak: odporność na przenikanie wody, działanie kwasów, zasad itp. Szkliwo ceramiczne służy do ozdoby, podnosi walory estetyczne, a także służy do podniesienia walorów użytkowych ceramiki.

    Tlenki – nieorganiczne związki chemiczne, zbudowane z tlenu i innego pierwiastka chemicznego. Powstają w wyniku reakcji pierwiastków z tlenem (utlenianie, spalanie) oraz rozkładu związków zawierających tlen. Najbardziej rozpowszechnionymi tlenkami są: woda (H2O), krzemionka, czyli główny składnik piasku kwarcowego (SiO2), dwutlenek węgla (CO2).Mangan (Mn, łac. manganum) – pierwiastek chemiczny należący w układzie okresowym do grupy metali przejściowych.
  • szkliwo transparentne: ołowiowe, zabarwione tlenkami metali (najtańsze – najbardziej popularne – tlenki żelaza)
  • szkliwo barwne: białe – cyna; fioletowe – związki manganu; niebieskie – kobalt i jego tlenki; żółty – związki żelaza, antymony; zielony – związki miedzi

    • Zobacz też[ | edytuj kod]

  • firnis
  • fryta
  • glazura

    • Uwagi[ | edytuj kod]

    1. Masa szkliwa przed nałożeniem na czerep jest mieszanką sproszkowanego szkła (lub zmielonego piasku) i dodatków chemicznych. Po zmieszaniu z wodą stanowi zawiesinę “mulistą” aplikowaną na czerep pędzelkiem, natryskowo lub przez zanurzenie. Tak otrzymaną warstwę osadu poddaje się dalszej obróbce i wypalaniu.
    2. W prostszych technikach stosuje się szkliwo o temp. topnienia pow. 600 °C.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Bogusław Flis, Aleksandra Wyszyńska: Zarys Technologii Ceramiki-Podręcznik dla ZSZ. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1974, s. 281. ISBN 83-02-00428-6.
    2. Bogusław Flis, Aleksandra Wyszyńska: Zarys Technologii Ceramiki-Podręcznik dla ZSZ. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1974, s. 280. ISBN 83-02-00428-6.
    Fryta – stop lub spiek szkliwa ceramicznego rozdrobniony do postaci granulatu lub łusek, dodawany do szkliwa podczas procesu szkliwienia wyrobów ceramicznych. Fryty wytwarza się w celu poprawienia właściwości powłoki na gotowych wyrobach (podczas powtórnego wypalania wyrobów nie powstają gazy, które są przyczyną powstawania porów w powłoce, przy zastosowaniu fryt otrzymywana jest bardziej gładka powierzchnia powłoki). Dodatkowo fryty obniżają temperaturę konieczną do zeszkliwienia powłoki, poprawiają barwę przez zwiększenie równomierności jej nasycenia, pozwalają na otrzymanie większego połysku.Metale – pierwiastki chemiczne charakteryzujące się obecnością w sieci krystalicznej elektronów swobodnych (niezwiązanych). W przeważającej większości wykazują one następujące własności:




    Warto wiedzieć że... beta

    Kwasy – związki chemiczne wykazujące charakter kwasowy, co w zależności od definicji może oznaczać zdolność do:
    Glazura – cienka powłoka ze szkliwa nakładana na wyroby ceramiczne dla nadania im walorów dekoracyjnych, trwałości i zabezpieczenia przed przenikaniem wody. Stosowana do pokrywania płytek ceramicznych, cegieł, kafli piecowych, naczyń itp. Glazura nadaje przedmiotom większą gładkość, połysk i kolor.

    Reklama