Studia pierwszego stopnia
Przeczytaj także...
Studia drugiego stopnia (dawniej: studia uzupełniające magisterskie) – forma kształcenia, na którą są przyjmowani kandydaci posiadający co najmniej kwalifikacje pierwszego stopnia, kończąca się uzyskaniem kwalifikacji drugiego stopnia.Semestr (z łac. semestris od sex = sześć + mensis = miesiąc) – wyodrębniony okres w roku akademickim lub szkolnym. W Polsce jest to najczęściej połowa tego roku.
Praca dyplomowa – dzieło, np. pisemna praca, której napisanie i obronienie jest konieczne do zdobycia przez ucznia, studenta, słuchacza lub doktoranta dyplomu ukończenia szkoły bądź uczelni, a zarazem tytułu zawodowego lub stopnia naukowego. Po wprowadzeniu systemu bolońskiego w szkolnictwie wyższym w Polsce powrócono na szerszą skalę do tytułów licencjatu i inżyniera.
Studia drugiego stopnia (dawniej: studia uzupełniające magisterskie) – forma kształcenia, na którą są przyjmowani kandydaci posiadający co najmniej kwalifikacje pierwszego stopnia, kończąca się uzyskaniem kwalifikacji drugiego stopnia.Semestr (z łac. semestris od sex = sześć + mensis = miesiąc) – wyodrębniony okres w roku akademickim lub szkolnym. W Polsce jest to najczęściej połowa tego roku.
Praca dyplomowa – dzieło, np. pisemna praca, której napisanie i obronienie jest konieczne do zdobycia przez ucznia, studenta, słuchacza lub doktoranta dyplomu ukończenia szkoły bądź uczelni, a zarazem tytułu zawodowego lub stopnia naukowego. Po wprowadzeniu systemu bolońskiego w szkolnictwie wyższym w Polsce powrócono na szerszą skalę do tytułów licencjatu i inżyniera.
Studia pierwszego stopnia (dawniej: studia licencjackie albo studia inżynierskie) – forma kształcenia, na którą są przyjmowani kandydaci posiadający świadectwo dojrzałości, kończąca się uzyskaniem tytułu zawodowego licencjata lub inżyniera.
Studia pierwszego stopnia w Polsce[]
Studia pierwszego stopnia kończą się w Polsce uzyskaniem tytułu zawodowego licencjata lub inżyniera. Absolwent studiów pierwszego stopnia, po obronie pracy dyplomowej, w świetle ustawy Polska Klasyfikacja Edukacji (PKE), zdobywa wykształcenie wyższe zawodowe.
Egzamin dojrzałości – nazwa egzaminu państwowego, w formie pisemnej i ustnej, zdawanego na zakończenie nauki w szkole średniej (od 1999 w szkole ponadgimnazjalnej) przed rokiem 2005 (w 2005 zdawali go jedynie absolwenci pięcioletnich szkół średnich zawodowych i pięcioletnich liceów dwujęzycznych). W wyniku reformy edukacji zastąpiony w 2005 egzaminem maturalnym w nowej formule.Inżynier – osoba, która ma umiejętności i wiedzę zdobytą w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych. Jest to także określenie tytułu zawodowego nadawanego przez uczelnie wyższe po ukończeniu studiów inżynierskich.
Nauka na studiach pierwszego stopnia wymaga uprzedniego ukończenia szkoły średniej oraz zdania matury i kończy się obroną pracy dyplomowej. Studia licencjackie trwają sześć semestrów (3 lata), a studia inżynierskie siedem do ośmiu semestrów (3,5 – 4 lata). Ukończenie tych studiów pozwala kontynuować naukę na studiach drugiego stopnia.
Tytuł zawodowy – system certyfikatów i tytułów, które otrzymują osoby, które dowiodły, że posiadają określony zasób wiedzy i umiejętności potrzebnych do wykonywania danego zawodu.Jednolite studia magisterskie – studia zawodowe realizowane w szkole wyższej, które umożliwiają uzyskanie specjalistycznej wiedzy w określonym zakresie kształcenia i przygotowują do twórczej pracy w określonym zawodzie. Kończą się uzyskaniem tytułu zawodowego: magistra, magistra inżyniera albo tytułu równorzędnego (np. lekarz, lekarz dentysta lub lekarz weterynarii).
Jest to typ studiów powszechnie przyjęty w zachodnioeuropejskich systemach edukacyjnych. Tytuł licencjata jest odpowiednikiem angielskiego bachelor i francuskiego licence.
Zobacz też[]
Przypisy
- Art. 2. ust. 1. pkt 18g. Ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. Nr 0, poz. 572, z późn. zm.).
- Na podstawie informacji opublikowanych w http://www.studialicencjackie.edu.pl.
Bibliografia[]
Deklaracja Bolońska (18-19 czerwca 1999) jest podstawą procesu na rzecz tworzenia harmonijnego systemu szkolnictwa wyższego w Europie, podniesienia prestiżu uczelni europejskich w porównaniu z uczelniami amerykańskimi, przyjęcie systemu porównywalnych stopni i tytułów akademickich. Zakłada wprowadzenie systemu szkolnictwa wyższego opartego na trzech cyklach kształcenia:Matura (łac. maturus ‘dojrzały’) – polski egzamin z materiału objętego programem nauczania (podstawą programową) wybranych przedmiotów na poziomie szkoły średniej. Absolwenci szkół średnich nie mają obowiązku przystąpienia do egzaminu, lecz świadectwo jego zdania wymagane jest od kandydatów na wyższe uczelnie. Odpowiednio wysoki wynik egzaminu maturalnego jest jedynym kryterium podczas naboru na wiele kierunków studiów wyższych. Matura nie jest jednak dokumentem poświadczającym wykształcenie średnie – tę funkcję pełni świadectwo ukończenia szkoły średniej. Za przeprowadzenie egzaminu odpowiedzialna jest Centralna Komisja Egzaminacyjna, której podlegają Okręgowe Komisje Egzaminacyjne zajmujące się przygotowaniem i przeprowadzeniem matury w danym regionie.
Warto wiedzieć że... beta
Studia wyższe – studia pierwszego stopnia, studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie, prowadzone przez uczelnię uprawnioną do ich prowadzenia.
Szkoła średnia – w systemie edukacyjnym wielu państw typ szkoły, często nieobowiązkowej, do której można uczęszczać po zakończeniu elementarnej edukacji. Bywa zakończona egzaminem maturalnym (dawniej egzaminem dojrzałości).
Wykształcenie wyższe jest wykształceniem uzyskanym w uniwersytecie, uniwersytecie technicznym (politechnika) lub w innych ośrodkach szkolnictwa wyższego. Pojęcie wykształcenia wyższego obejmuje skończenie studiów wyższych (po szkole średniej), oraz dalsze studia lub badania prowadzące do uzyskania stopnia naukowego. Systemy szkolnictwa wyższego różnią się pomiędzy krajami, ale system nostryfikacji dyplomów opisuje równoważność stopni i tytułów naukowych.