Straton z Lampsaku
Przeczytaj także...
Leucyp z Miletu (stgr. Λεύκιππος Leukippos) – filozof grecki z V w. p.n.e., uznawany za twórcę atomizmu - teorii budowy materii, głoszącej, że jest ona zbudowana z małych, niepodzielnych, niezmieennych i nieprzenikliwych cząstek (atomów), otoczonych próżnią i różniących się między sobą kształtem, położeniem i porządkiem. Atomy obdarzone są odwiecznym ruchem, popychając się i łącząc w znane nam rzeczy. Zmiany w przyrodzie tłumaczył łączeniem się i rozłączaniem atomów, a różnorodność substancji - różnorodnością formy i połączeń atomów. Jedyny znany nam dosłowny fragment pism Leucypa (wszystkie inne zaginęły) każe nam uważać go za pierwszego deterministę: Nic nie dzieje się bez przyczyny, lecz wszystko z jakiejś racji i konieczności. Prawdopodobnie to jego dziełem był Wielki ład świata, włączony później do kanonu pism Demokryta.Ateizm – odrzucenie teizmu lub pogląd bądź doktryna głosząca, że bogowie nie istnieją. W najszerszym znaczeniu jest to brak wiary w istnienie boga, bóstw i sił nadprzyrodzonych, jako sprzecznych z rozumem i nienaukowych, oraz negujący potrzebę religii.
Energia gr. ενεργεια (energeia) – skalarna wielkość fizyczna charakteryzująca stan układu fizycznego (materii) jako jego zdolność do wykonania pracy.
Leucyp z Miletu (stgr. Λεύκιππος Leukippos) – filozof grecki z V w. p.n.e., uznawany za twórcę atomizmu - teorii budowy materii, głoszącej, że jest ona zbudowana z małych, niepodzielnych, niezmieennych i nieprzenikliwych cząstek (atomów), otoczonych próżnią i różniących się między sobą kształtem, położeniem i porządkiem. Atomy obdarzone są odwiecznym ruchem, popychając się i łącząc w znane nam rzeczy. Zmiany w przyrodzie tłumaczył łączeniem się i rozłączaniem atomów, a różnorodność substancji - różnorodnością formy i połączeń atomów. Jedyny znany nam dosłowny fragment pism Leucypa (wszystkie inne zaginęły) każe nam uważać go za pierwszego deterministę: Nic nie dzieje się bez przyczyny, lecz wszystko z jakiejś racji i konieczności. Prawdopodobnie to jego dziełem był Wielki ład świata, włączony później do kanonu pism Demokryta.Ateizm – odrzucenie teizmu lub pogląd bądź doktryna głosząca, że bogowie nie istnieją. W najszerszym znaczeniu jest to brak wiary w istnienie boga, bóstw i sił nadprzyrodzonych, jako sprzecznych z rozumem i nienaukowych, oraz negujący potrzebę religii.
Energia gr. ενεργεια (energeia) – skalarna wielkość fizyczna charakteryzująca stan układu fizycznego (materii) jako jego zdolność do wykonania pracy.
Straton z Lampsaku (ok. 335 p.n.e. - ok. 269 p.n.e.) – grecki filozof, perypatetyk, zainteresowany przede wszystkim fizyką. Pochodził z Lampsakos.
Straton był nauczycielem Ptolemeusza II Filadelfosa i Arystarcha z Samos. Został kierownikiem Lykeionu ok. 287 p.n.e. zastępując Teofrasta i przewodniczył instytucji przez 18 lat. Zajmował się przede wszystkim naukami przyrodniczymi dla których przyjął nazwę Physicus (greckie: Φυσικός). Diogenes Laertios przytacza długą listę prac Stratona, z których tylko kilka tytułów dotyczy filozofii, a zdecydowana większość nauk fizycznych. Do dnia dzisiejszego nie zachowało się żadne z jego dzieł.
Materia – w potocznym znaczeniu: ogół obiektywnie istniejących przedmiotów fizycznych, poznawalnych zmysłami. W fizyce termin "materia" ma kilka znaczeń.Arystarch z Samos (gr. Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος Aristarchos ho Samios; ok. 310–230 p.n.e.) – grecki astronom pochodzący z wyspy Samos, który jako pierwszy zaproponował heliocentryczny model Układu Słonecznego.
Straton rozszerzył fizykę Arystotelesa, zauważając, że spadające ciała przyspieszają, zamiast poruszać się ruchem jednostajnym. Argumentu za takim wnioskiem dostarczyły mu obserwacje swobodnie spadających strug wody, które po przebyciu pewnej drogi rozpryskują się na krople. Był materialistą (podobnie jak atomiści Leucyp i Demokryt z Abdery) i wierzył, że wszystko we wszechświecie zbudowane jest z materii i energii. Stworzył quasi-ateistyczną wizję świata, traktującą wszechświat jako mechanizm, w którym transcendentne siły (np. boskie) nie istnieją.
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.Teofrast z Eresos (gr. Θεόφραστος Theophrastos), (ok. 370-287 p.n.e.), grecki uczony i filozof. Uczeń i przyjaciel Arystotelesa, w latach 322- 287 p.n.e., jako jego następca, był scholarchą Lýkeionu w szkole perypatetyków. Był nauczycielem Demetriusza z Faleronu. W swoich badaniach Teofrast skupiał się na filozofii przyrody, a w związku z tym rozbudował metodę obserwacji i stosował ją w badaniach biologicznych, medycznych, meteorologicznych, jak również w rozważaniach charakterologicznych (w Charakterach przedstawił 30 portretów literackich przedstawiających typowe wady ludzkie) i etycznych. Pozostawił też prace z dziedziny m.in. filozofii, fizyki, mineralogii, historii, prawa i psychologii.
Bibliografia[]
Kontrola autorytatywna (osoba):
VIAF: 158444056
GND: 118755765
BnF: 123481767
SUDOC: 032455372
NTA: 069958440
WorldCat
Ptolemeusz II Filadelfos, Ptolemaios II Filadelfos - gr. basileus Ptolemaios II Theos Philadelphos II - król Ptolemeusz II Bóg miłujący siostrę, egip. Ptulmis Userkare Meriamon - (urodzony w 308 p.n.e. na wyspie Kos – zmarł w 246 p.n.e. w Egipcie) – drugi władca Egiptu z dynastii Ptolemeuszy, syn Ptolemeusza I Sotera i Bereniki I, mąż Arsinoe I i Arsinoe II, ojciec Ptolemeusza III, innego Ptolemeusza, Lizymacha i Bereniki. Panował od 285 roku p.n.e., początkowo wspólnie z ojcem, a od 282 p.n.e. samodzielnie. W latach 277-270 p.n.e. wspólnie z Arsinoe II.Filozofia (gr. φιλοσοφία – umiłowanie mądrości) – rozważania na temat podstawowych problemów takich jak np. istnienie, umysł, poznanie, wartości, język.
Warto wiedzieć że... beta
Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.
Lýkeion, lykejon, likejon (gr. Λύκειον) – szkoła filozoficzna (przy czym przez filozofię rozumiano wtedy ogół racjonalnej wiedzy) założona przez ucznia Platona – Arystotelesa w IV wieku p.n.e.
Diogenes Laertios (także Laertes lub Laertios Diogenes) (gr. Διογένης Λαέρτιος, łac. Diogenes Laërtius) – autor dzieła Żywoty i poglądy słynnych filozofów (Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων Bioi kai gnomai ton en philosophia eudokimesanton). Czas jego życia ustala się na pierwszą połowę III w., miejsce pochodzenia jest nieznane, istnieją domysły, że było to miasto Laertes w Cylicji. Opisuje żywoty i poglądy filozofów greckich od Talesa i siedmiu mędrców do Epikura włącznie. Jego dzieło jest ważnym źródłem wiedzy o filozofach, których pisma nie zachowały się do naszych czasów.
Demokryt z Abdery (gr. Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης Demokritos ho Abderites, ur. ok. 460 p.n.e., zm. ok. 370 p.n.e.) – myśliciel i podróżnik, uczeń Leucypa, naukowiec, znany jako "śmiejący się filozof". Prace Demokryta, których stworzył 70, dotyczyły wielu różnych dziedzin (fizyki, astronomii, medycyny, chemii, gramatyki, techniki, logiki, strategii, muzyki itd.) nie zachowały się, przetrwały z nich nieliczne fragmenty, głównie dzięki Epikurowi i poematowi Lukrecjusza "De rerum natura". Według części z historyków był jednym z nauczycieli Hipokratesa. Jego przydomek "śmiejącego się filozofa" był związany z podejrzewaniem go przez mieszkańców Abdery o szaleństwo – manię.
Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.
Arystotelizm – nazwa poglądów filozoficznych Arystotelesa oraz tych kierunków i szkół filozoficznych, które rozwijały jego nauki. Arystotelizm rozwijał się zarówno w starożytności, jak i w późniejszych epokach (neoarystotelizm). Był nurtem rozwijanym nie tylko w obrębie filozofii, lecz także teologii (np. tomizm) czy w naukach przyrodniczych (nowożytna filozofia przyrody).