Staw ramienny

Przeczytaj także...
Kość ramienna (łac. humerus) – jedna z kości kończyny górnej, należy do kości długich. Wyróżnia się w niej koniec bliższy, trzon (łac. corpus humeri) i koniec dalszy.Staw mostkowo-obojczykowy (łac. articulatio sternoclavicularis) – nieregularny staw, łączący ze sobą mostek i obojczyk. Ze względu na zakres wykonywanych ruchów można go zalicz do stawów wieloosiowych.
W anatomii człowieka kończyna górna (łac. extremitas vel membrum superius) – część ciała na którą składają się:

Staw ramienny.

Staw ramienny – (łac. articulatio humeri) staw kulisty łączący kończynę górną z obręczą barkową.

Główkę stawową tworzy głowa kości ramiennej, a panewkę wydrążenie stawowe oraz obrąbek stawowy łopatki. Dzięki obrąbkowi stawowemu zwiększana jest powierzchnia stawowa panewki, czego następstwem jest większy zakres ruchów ramienia. Nie ma ograniczeń więzadłowych, a od uszkodzeń chronią go mięśnie. Torebkę stawową wzmacnia więzadło kruczo-ramienne i więzadła obrąbkowo-ramienne (górne, środkowe, dolne). Torebka jest dodatkowo wzmocniona ścięgnami mięśnia obłego mniejszego, mięśnia podgrzebieniowego, nadgrzebieniowego, mięśnia podłopatkowego, które zabezpieczają staw tworząc tzw. pierścień rotatorów. Ruchy odbywają się w trzech płaszczyznach: zgięcie i prostowanie, odwodzenie i przywodzenie, ruchy obrotowe ramienia do wewnątrz i na zewnątrz. Zarówno zgięcie jak i odwodzenie w stawie ramiennym zachodzi tylko do płaszczyzny poziomej. Możliwość uniesienia ramienia ponad płaszczyznę poziomą to efekt pracy stawów: mostkowo-obojczykowego i barkowo-obojczykowego.

Mięsień podgrzebieniowy (łac. musculus infraspinatus) - płaski mięsień zlokalizowany na grzbietowej powierzchni łopatki.Obręcz kończyny górnej, obręcz barkowa (łac. cingulum membri superioris) - struktura kostna, połączona za pomocą stawów. Jest punktem podparcia dla mięśni kończyn górnych. Połączone są z nią kończyny: prawa i lewa.

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.

w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

Warto wiedzieć że... beta

Więzadło kruczo-ramienne (łac. ligamentum coracohumerale) – jest to więzadło wzmacniające torebkę stawową stawu ramiennego. Biegnie od wyrostka kruczego łopatki do guzka większego i mniejszego kości ramieniowej. Od przodu więzadło pokryte jest przez mięsień naramienny (musculus deltoideus), zaś od tyłu przez mięsień czworoboczny (musculus trapezius).

Torebka stawowa (łac. capsula articularis) – łączy powierzchnie stawowe kości, tworząc jednocześnie osłonę stawu.

Mięsień nadgrzebieniowy (łac. musculus supraspinatus) - trójkątny mięsień rozpostarty między dołem nadgrzebieniowym łopatki do końca bliższego kości ramiennej.

Mięsień podłopatkowy (łac. musculus subscapularis) - duży, pierzasty, płaski mięsień zlokalizowany na powierzchni żebrowej łopatki.

Mięsień obły mniejszy (łac. musculus teres minor) - podłużny, mały mięsień przebiegający wzdłuż dolnej krawędzi mięśnia podgrzebieniowego.

Staw barkowo-obojczykowy (łac. articulatio acromioclavicularis) – staw łączący wyrostek barkowy łopatki z obojczykiem.

Staw (łac. articulatio) – ruchome połączenie między składnikami szkieletu, zewnętrznego lub wewnętrznego (→połączenia kości). Stawy występują u stawonogów (Arthropoda) oraz kręgowców (Vertebrata). U tych ostatnich stawy są określane, ze względu na specyficzną budowę, jako połączenia maziowe (juncturae synoviales). W stawach (tak jak w łożyskach wielu maszyn) największym problemem jest tarcie i dlatego powierzchnie stawowe kości pokryte są bardzo odporną na ścieranie chrząstką szklistą.

Staw ramienny

Reklama