Stabat Mater
Przeczytaj także...
Antonio Lucio Vivaldi zwany Il Prete Rosso, co po polsku znaczy "Rudy Ksiądz" (ur. 4 marca 1678 w Wenecji, zm. 28 lipca 1741 w Wiedniu) – włoski skrzypek i kompozytor, kapłan katolicki.<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
Antonio Lucio Vivaldi zwany Il Prete Rosso, co po polsku znaczy "Rudy Ksiądz" (ur. 4 marca 1678 w Wenecji, zm. 28 lipca 1741 w Wiedniu) – włoski skrzypek i kompozytor, kapłan katolicki.<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
Rogier van der Weyden, Chrystus, Maryja i św. Jan (ok. 1460)
Stabat Mater – jedna z sekwencji wprowadzonych przez Kościół katolicki do liturgii i wykonywana w czasie wielkiego postu.
Stabat Mater (dolorosa) po łacinie oznacza Stała Matka (bolejąca) – utwór dotyczy boleści Matki Boskiej po ukrzyżowaniu Chrystusa. Słowa napisał Jacopone da Todi w XIII wieku. Muzykę do nich komponowało wielu znanych kompozytorów:
Istnieje także znacznie mniej znany utwór tego samego autora, Stabat mater speciosa, opisujący narodziny Jezusa.
Josquin des Prés (Desprez, Jodocus Pratensis) (ur. 1450-1455, zm. 27 sierpnia 1521) – kompozytor i śpiewak flamandzki, dyrygent chórów kościelnych w Mediolanie, Rzymie, Ferrarze i Modenie.Ks. prof dr hab. Marek Starowieyski (ur. 25 stycznia 1937 w Krakowie) – polski duchowny katolicki, prałat. Autor wielu publikacji z zakresu chrześcijaństwa antycznego, patrologii. Brat Franciszka Starowieyskiego.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Muza łacińska. Antologia poezji wczesnochrześcijańskiej i średniowiecznej (III-XIV/XV w.), opr. ks. M. Starowieyski, Wrocław 2007, s. 555.
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Zoltán Kodály (ur. 16 grudnia 1882 w Kecskemét, zm. 6 marca 1967 w Budapeszcie) – to kompozytor i etnograf węgierski.Kościół katolicki – największa na świecie chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia określane mianem katolicyzmu. Kościół katolicki jest jednym z trzech głównych nurtów chrześcijaństwa, obok Cerkwi prawosławnej i Kościołów protestanckich.
Warto wiedzieć że... beta
Luigi Boccherini (ur. 19 lutego 1743 w Lukce, zm. 28 maja 1805 w Madrycie) – włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu oraz rokoko, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych. Uważany za jednego (obok Haydna) z twórców kwartetu smyczkowego.
Giovanni Battista Pergolesi (ur. 4 stycznia 1710 r. w Jesi koło Ankony, zm. 16 marca 1736 w Pozzuoli koło Neapolu) – włoski kompozytor, skrzypek i organista epoki baroku.
Gioachino Antonio Rossini albo Gioacchino Antonio Rossini, (ur. 29 lutego 1792 w Pesaro, zm. 13 listopada 1868 w Passy, obecnie. XVI dzielnica Paryża) – włoski kompozytor, twórca 39 oper.
Sekwencja – w chrześcijaństwie rodzaj religijnej kompozycji wokalnej zbliżonej do hymnu, popularnej w średniowieczu. Wykonuje się ją unisono, zaś jej tekst, niepochodzący z Biblii, układano po łacinie. Wykonywana była po Alleluja (Aklamacji przed Ewangelią).
Jacopone da Todi (ur. 1230, zm. 1306) – włoski poeta i mistyk franciszkański, twórca pieśni duchownych i traktatów o życiu wewnętrznym. Jego pisma przeniknięte są ideą świętego ubóstwa i szaleńczej miłości do Chrystusa – Odkupiciela. Przypisywana mu słynna sekwencja Stabat mater dolorosa ukazuje scenę opłakiwania przez Bożą Matkę ukrzyżowanego Zbawiciela. Polskie przekłady hymnu znane są od połowy XVI wieku (kancjonał Walentego z Brzozowa z 1554 roku).
Domenico Giuseppe Scarlatti (ur. 26 października 1685 w Neapolu – zm. 23 lipca 1757 w Madrycie) – kompozytor włoski okresu baroku.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.