Spirydion Ostaszewski
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Królestwo Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim i Księstwami Oświęcimia i Zatoru (niem. Königreich Galizien und Lodomerien mit dem Großherzogtum Krakau und den Herzogtümern Auschwitz und Zator; ukr. Королівство Галичини та Володимирії з великим князівством Краківським і князівствами Освенціма і Затору) – państwo (w praktyce prowincja i kraj koronny) na terytorium Galicji, w latach 1772-1918 wchodzące w skład Monarchii Habsburgów, Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier. Kraina historyczna na wschodzie Europy Środkowej, obecnie w granicach Polski i Ukrainy.Ostoja (Hostoja, Mościc, Ostojczyk) – polski herb szlachecki, noszący zawołania Hostoja i Ostoja. Używany przez kilkaset rodzin zamieszkałych głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej, lubelskiej, łęczyckiej, sieradzkiej, poznańskiej, a także na Rusi i w Prusach Królewskich. Mimo, że ród Ostoi nie był reprezentowany w Horodle, herb pojawił się też na Litwie i Białorusi po 1413. Wedle legendy herbowej miał dać początek herbowi Przeginia.
Spirydon (Spirydion) Ostaszewski herbu Ostoja (ur. 1797, zm. 1875) – polski hipolog, pisarz, zbieracz podań i legend ludowych, powstaniec listopadowy, prototyp sienkiewiczowskiego Podbipięty z powieści Ogniem i mieczem.
Życiorys[ | edytuj kod]
Urodził się w szlacheckiej rodzinie Ostaszewskich herbu Ostoja jako syn Michała Ostaszewskiego, chorążego wojsk koronnych i Wiktorii z Czarnowskich herbu Grabie, właścicieli majątku Myszarówka w pow. hajsyńskim na Podolu.. Ukończył szkoły w Winnicy i Liceum Krzemienieckie. Następnie został wybrany sędzią ziemskim hajsyńskim.
Z początkiem 1831 r. przekroczył granicę Królestwa by wziąć udział w powstaniu listopadowym, do którego przystąpił też jego brat Eustachy Ostaszewski. Wybrał ze swego słynnego stada w dobrach swych Myszarówka na Ukrainie 50 koni, uzbroił 50 jeźdźców i na ich czele wyruszył do powstania. Zaciągnął się najpierw do drugiego pułku ułanów, w którym służył wraz z bratem Eustachym jeszcze przed wybuchem powstania, a następnie był w stopniu podporucznika dowódcą plutonu w jednym ze szwadronów jazdy korpusu gen. Dwernickiego, wraz z którym w kwietniu 1831 r. przeszedł na teren Wołynia. Odznaczył się m.in. w bitwach pod Poryckiem (11 IV) i Boremlem (19 IV).
Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania dają następującą charakterystykę Spirydiona Ostaszewskiego: "tęgi ułan w korpusie Dwernickiego, sławny z nadzwyczajnej siły i waleczności; gdzie się zjawił na swym dzielnym koniu pękały szable, lance, spadały głowy nieprzyjacielskie; ślady swego pochodu okrywał trupami."
Po przejściu korpusu Dwernickiego do Galicji zajął się organizacją pomocy dla powstańców z Podola. Przedostał się do Królestwa, wziął udział w obronie Zamościa. Po kapitulacji twierdzy w październiku 1831 r. dostał się do niewoli rosyjskiej, więziony w Żytomierzu i Kamieńcu Podolskim. Zwolniony wrócił do swego majątku Myszarówka, gdzie zajął się gospodarką, działalnością pisarską oraz badaniem folkloru.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]