• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Solilokwium

    Przeczytaj także...
    Dramat (z gr. δρᾶμα – dráma czyli działanie, akcja) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.Monolog – wypowiedź jednego podmiotu, będąca całością znaczeniową i formalną, w przeciwieństwie do dialogu, składającego się z wypowiedzi niesamodzielnych.
    Aureliusz Augustyn z Hippony (łac. Aurelius Augustinus; ur. 13 listopada 354 w Tagaście, zm. 28 sierpnia 430 w Hipponie) – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego, jeden z ojców i doktorów Kościoła, znany jako doctor gratiae (doktor łaski), pisarz i błogosławiony prawosławny o berberyjskich korzeniach. Wielu protestantów uważa go również za duchowego przodka protestantyzmu, jako że jego pisma miały duży wpływ na nauki Lutra i Kalwina.

    Solilokwium albo soliloquium (etym. łac. solus loqui, mówić samemu) – sceniczna rozmowa z samym sobą, monolog niewypowiedzianych rozmyślań i refleksji, których celem jest określenie własnej postawy. Stosowany najczęściej w dramacie.

    Za wzór tej formy uznawane są Soliloquia św. Augustyna.

    Solilokwium a monolog wewnętrzny[ | edytuj kod]

    Główna różnica względem monologu wewnętrznego tkwi w świadomości istnienia realnego odbiorcy, do którego adresowane jest wystąpienie. Z tego powodu wypowiedź jest znacznie bardziej składna i spójna, może sięgać po elementy retoryki i w znacznie większym stopniu skupia się na przedstawieniu nieznanych odbiorcom faktów i wydarzeń (w przeciwieństwie do monologu wewnętrznego, w którym to postać obraca się w sobie znanych kontekstach, często chaotycznie pozlepianych).

    Etymologia, źródłosłów – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Jednocześnie wyraz ten oznacza objaśnienie pochodzenia konkretnego wyrazu i jego znaczenia.Retoryka (gr. ῥητορική rhetorike, od wyrazu ῥήτωρ rhetor "mówca") – krasomówstwo, sztuka wymowy, umiejętność opisania swojego punktu widzenia i przekonywania słuchaczy do swoich racji, czyli sztuka perswazji.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Hobert Humphrey, Strumień świadomości - techniki, tłum. Stefan Amsterdamski, Pamiętnik Literacki LXI, 1970 z. 4




    Warto wiedzieć że... beta

    Monolog wewnętrzny to przedstawienie w utworze epickim przebiegu życia wewnętrznego postaci, jej myśli, spostrzeżeń, wyobrażeń w mowie niezależnej lub pozornie zależnej. Gdy monolog wewnętrzny realizowany jest w mowie niezależnej, poprzedza go informacja o cytowaniu słów pomyślanych przez postać, a niewypowiedzianych, co wyznacza granicę monologu wewnętrznego i pozwala oddzielić go od mowy narratora. Taki sposób organizowania wypowiedzi był charakterystyczny dla prozy realistycznej XIX w. Od naturalizmu poczynając, obserwuje się dążenie do upodobnienia mowy narratora i monologu wewnętrznego, czego konsekwencją jest wzrost roli mowy pozornie zależnej.
    Łacina, język łaciński (łac. lingua Latina, Latinus sermo) – język indoeuropejski z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, wywodzący się z Lacjum (łac. Latium), krainy w starożytnej Italii, na północnym skraju której znajduje się Rzym.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.711 sek.