Soczewka
Podstrony: 1 [2] [3]
Przeczytaj także...
Astygmatyzm – wada układu optycznego polegająca na tym, że promienie padające w dwóch prostopadłych płaszczyznach są ogniskowane w różnych punktach. Wywołuje obraz nieostry i zniekształcony.Druk soczewkowy można uznać za specyficzny rodzaj uszlachetniania druku. Jest to metoda uzyskiwania trójwymiarowych lub animowanych obrazów na płaskiej powierzchni do oglądania których nie potrzeba żadnych przyrządów. Możliwe jest też uzyskiwanie efektu morfingu czyli płynnego przejścia jednego obrazu w drugi. Podłożem drukowym jest przezroczyste tworzywo – folia soczewkowa (folia lentikularna). Awers pokrywają liniowe soczewki lub pryzmaty. Zadrukowuje się rewers. Odpowiedni zadruk sprawia, że patrząc od strony awersu, obserwuje się efekt trójwymiarowości lub animacji.
Astygmatyzm – wada układu optycznego polegająca na tym, że promienie padające w dwóch prostopadłych płaszczyznach są ogniskowane w różnych punktach. Wywołuje obraz nieostry i zniekształcony.Druk soczewkowy można uznać za specyficzny rodzaj uszlachetniania druku. Jest to metoda uzyskiwania trójwymiarowych lub animowanych obrazów na płaskiej powierzchni do oglądania których nie potrzeba żadnych przyrządów. Możliwe jest też uzyskiwanie efektu morfingu czyli płynnego przejścia jednego obrazu w drugi. Podłożem drukowym jest przezroczyste tworzywo – folia soczewkowa (folia lentikularna). Awers pokrywają liniowe soczewki lub pryzmaty. Zadrukowuje się rewers. Odpowiedni zadruk sprawia, że patrząc od strony awersu, obserwuje się efekt trójwymiarowości lub animacji.
Soczewka – proste urządzenie optyczne składające się z jednego lub kilku sklejonych razem bloków przezroczystego materiału (zwykle szkła, ale też różnych tworzyw sztucznych, żeli, minerałów, a nawet parafiny).
Soczewka jest ograniczona dwiema powierzchniami. Przynajmniej jedna z nich jest zakrzywiona, to znaczy jest wycinkiem sfery, powierzchni walcowej lub powstałej w wyniku obrotu krzywej stożkowej (paraboli, hiperboli lub elipsy).
Typy soczewek[ | edytuj kod]
Najczęściej spotykany typ soczewki to soczewka sferyczna, której przynajmniej jedna powierzchnia jest wycinkiem sfery. Każda z powierzchni takiej soczewki może być wypukła, wklęsła lub płaska i stąd mówi się o soczewkach dwuwypukłych, płasko-wklęsłych i tak dalej.
Definicja intuicyjna:
Powierzchnia (ściślej: brzeg) kuli.
Zbiór punktów oddalonych o pewną zadaną odległość (promień sfery) od wybranego punktu (środek sfery).Długość fali – najmniejsza odległość pomiędzy dwoma punktami o tej samej fazie drgań (czyli pomiędzy dwoma powtarzającymi się fragmentami fali – zob. rysunek). Dwa punkty fali są w tej samej fazie, jeżeli wychylenie w obu punktach jest takie samo i oba znajdują się na etapie wzrostu (lub zmniejszania się). Jeżeli w jednym punkcie wychylenie zwiększa się a w drugim maleje, to punkty te znajdują się w fazach przeciwnych.
Rodzaje soczewek sferycznych
Stosuje się również (na przykład jako lupy w termometrach oraz do czytania, szkła korygujące wady wzroku) soczewki będące wycinkiem walca, nazywane soczewkami cylindrycznymi.
Szczególnym rodzajem soczewki jest soczewka Fresnela.
Podstrony: 1 [2] [3]
Warto wiedzieć że... beta
Anastygmat – obiektyw fotograficzny ze skorygowaną aberracją, komą i astygmatyzmem. Pierwszym obiektywem tego typu był powstały około 1866 koncentryczny obiektyw Rossa, bardziej znanymi, jaśniejszymi i bardziej udanym były zaprojektowane w latach 1890-1893 przez Paula Rudolpha z zakładów Zeissa obiektywy serii początkowo znanej jako Anastigmaty (później przemianowane na Protary). Praktycznie wszystkie współczesne obiektywy fotograficzne sa anastygmatami.
Równanie soczewki (zwierciadła) – równanie określające zależność pomiędzy odległością przedmiotu od soczewki a odległością jego obrazu otrzymanego w tej soczewce
Spektrofotometria – technika pomiarowa polegająca na ilościowym pomiarze transmisji lub odbicia światła przez próbkę. Od połowy XX wieku stanowi główne narzędzie spektroskopii absorpcyjnej i odbiciowej w bliskim nadfiolecie i świetle widzialnym, a dawniej również w podczerwieni, znajdując szerokie zastosowanie w chemii analitycznej, biologii, medycynie i badaniach materiałowych.
Parafina (z łac. parum affinis – "niskie powinowactwo") – mieszanina stałych alkanów (powyżej 20 atomów węgla w cząsteczce), wydzielana m.in. z ciężkich frakcji o temperaturze wrzenia ponad 350 °C ropy naftowej lub z frakcji smół wytlewnych z węgla brunatnego. Zależnie od stopnia rafinacji jasnożółta do białej, ma postać krystalicznego wosku (tłusta w dotyku), nierozpuszczalna w wodzie i etanolu, lecz rozpuszczalna w wielu innych rozpuszczalnikach organicznych (np. w terpentynie, eterze).
Achromat – układ optyczny (np. obiektyw), grupa dwóch soczewek - skupiającej i rozpraszającej - zrobionych z gatunków szkła o różnej dyspersji (np. szkła kronowego i flintowego) połączonych razem. Umożliwia korekcję aberracji chromatycznej dla światła o dwóch określonych długościach fal (zazwyczaj dla światła czerwonego i niebieskiego). Dla światła o innych długościach fal aberracja nie zostaje całkowicie wyeliminowana, ale znacznie zmniejszona (jest to tzw. chromatyzm wtórny).
Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego, wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok).
Dioptria – jednostka miary zdolności zbierającej układu optycznego, legalna, nienależąca do układu SI (pozaukładowa), stosowana w optyce. Legalność jednostki oznacza, że można jej używać, natomiast nie została ona uznana za jednostkę pochodną w układzie SI. Obecnie nie jest używany żaden skrót dioptrii. Dawniej stosowano oznaczenia D, dpt, δ.