Sint Eustatius – należąca do Holandii wyspa leżąca na Karaibach. Wchodzi w skład Archipelagu Małych Antyli. Powierzchnia wyspy wynosi 21 km². Liczba ludności wynosi 2498 mieszkańców.
Na podstawie reformy konstytucyjnej Królestwa Niderlandów, 10 października 2010 Antyle Holenderskie przestały istnieć, a Sint Eustatius, do tej pory jedna z 5 jednostek tego terytorium, stała się holenderską „gminą zamorską”, która będzie mogła zostać włączona, jeśli sobie tego zażyczy, do Unii Europejskiej jako jej region peryferyjny.
Mount Mazinga – najwyższe wzniesienie Sint Eustatius – holenderskiej gminy zamorskiej na Karaibach. Wysokość – 602 metrów n.p.m. Położone w południowej części wyspy.Pentekostalizm (ruch zielonoświątkowy) – odłam chrześcijaństwa wyrosły i zakorzeniony w ewangelikalnym protestantyzmie.
Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1493 roku, a w 1636 roku skolonizowali ją Holendrzy. Od roku 1678 Sint Eustatius znalazła się pod bezpośrednim dowództwem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. W czasach kolonialnych, ta niewielka wyspa dla Holandii odgrywała duże znaczenie w uprawie trzciny cukrowej. Wyspa przez pewien okres w XVIII w. znajdowała się pod panowaniem angielskim, a potem francuskim. Jednak od 1784 roku posiadłość ta ponownie znalazła się pod administracją Holandii.
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego (ang. Seventh-day Adventist Church, w skrócie SDA Church) – kościół chrześcijański, wywodzący się z grona wyznań protestanckich, będących wynikiem przebudzenia adwentowego, jakie nastąpiło w pierwszej połowie XIX wieku na terenie Ameryki Północnej.Holendrzy – naród germański zamieszkujący głównie Holandię (około 16 mln), a także USA (ok. 5 mln osób pochodzenia holenderskiego), Kanadę (około 900 tys.) oraz Niemcy i holenderskie posiadłości na Morzu Karaibskim. W Południowej Afryce mieszka około 5 milionów Afrykanerów, którzy są w dużej mierze potomkami holenderskich osadników.
Sint Eustatius należy do antylskiego łuku wulkanicznego, a jej rzeźba ma górzysty charakter. Najwyższym wzniesieniem jest wulkan Mazinga o wysokości 602 m n.p.m. Wyspa leży w strefie klimatu równikowego, modelowanego przez pasaty. Wyspę porasta subtropikalna i tropikalna roślinność, z fragmentami lasów tropikalnych. W pobliżu Sint Eustatius rosną rafy koralowe. Wyspa należy do antylskiej krainy neotropikalnej.
Świadkowie Jehowy w Holandii – wspólnota ponad 30 tys. aktywnych Świadków Jehowy (głosicieli) w Holandii, należących do 368 zborów (stan na 2012 rok). W 2012 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej (Pamiątce) zebrało się 51 474 osoby. Działalność miejscowych wyznawców koordynuje Biuro Oddziału w Emmen. Sale Zgromadzeń znajdują się w Bennekom i Swifterbant.Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Zgodnie z danymi statystycznymi za 2018 r.:
metodyści – 28,6%,
katolicy – 23,7%,
adwentyści dnia siódmego – 17,8%,
brak religii – 14,9%,
zielonoświątkowcy – 7,2%,
anglikanie – 2,6%,
pozostałe religie – 5,2%.
Tuchman, Barbara W. The First Salute: A View of the American Revolution New York:Ballantine Books, 1988
Encyklopedia Geograficzna Świata: Ameryka Północna. Wydawnictwo OPRES Kraków 1996 ISBN 83-85909-20-6.
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Antyle Holenderskie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2011-01-30] .

Anglikanizm – jedna z gałęzi chrześcijaństwa, która powstała w Anglii w XVI wieku. Anglikanizm w części wywodzi się z tradycji protestanckiej, jednak w dużym stopniu zachował teologiczną więź z katolicyzmem.WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
Warto wiedzieć że... beta
Sint Eustatius jest niewielką wyspą należąca do Holandii, która przed październikiem 2010 roku była częścią Antyli Holenderskich. Sint Eustatius leży w Ameryce Środkowej, w archipelagu Małych Antyli - Wyspy Nawietrzne. Wyspa cechuje się górzystym, ale i też nizinnym krajobrazem, gdzie panuje tropikalny klimat.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Góra – wypukła forma ukształtowania terenu o silnie urozmaiconej rzeźbie, wysokościach względnych w stosunku do najbliższych den dolinnych powyżej 300 m i dużym nachyleniu stoków. Ze względu na wysokości względne i stromość stoków wyróżnia się góry niskie, średnie i wysokie. Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce.
Antyle Holenderskie (nid. Nederlandse Antillen, ang. The Netherlands Antilles, papiamento Antia Hulandes) – istniejące w latach 1848-2010 holenderskie terytorium autonomiczne w Małych Antylach (Ameryka Środkowa) obejmujące 5 wysp na Morzu Karaibskim: dwie większe u wybrzeży Wenezueli: Curaçao (444 km²) i Bonaire (288 km²) oraz trzy mniejsze na wschód od Portoryko (Wyspy Podwietrzne): Saba (13 km²), Sint Eustatius (21 km²) i południowa część Sint Maarten (34 km²) – część północna należy do Francji i jest znana jako Saint-Martin.
Karaiby (Wyspy Karaibskie; dawniej: Indie Zachodnie) – rejon pomiędzy kontynentami Ameryk. Nazwa pochodzi od Indian nazywanych Karaibami (Carib, Caraïbes), którzy niegdyś zamieszkiwali część Karaibów określaną dziś jako Małe Antyle.
Rafa – skała podwodna, w formie wału albo grzbietu, której górna część znajduje się tuż pod albo tuż nad powierzchnią wody. Rafy stanowią zagrożenie dla żeglugi.
Cukrowiec lekarski (Saccharum officinarum L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Zwyczajowo nazywana jest trzciną cukrową, mimo że z biologicznego punktu widzenia jest to nazwa nieprawidłowa, roślina nie należy bowiem do rodzaju trzcina, lecz rodzaju cukrowiec. Prawdopodobnie pochodzi z Nowej Gwinei. Uprawiana jest wszędzie w strefie tropikalnej.