Silnik pulsacyjny
Silnik rakietowy – rodzaj silnika odrzutowego, czyli wykorzystującego zjawisko odrzutu substancji roboczej, który nie pobiera w trakcie pracy żadnej substancji z otoczenia. Substancją roboczą mogą być produkty spalania (gazy spalinowe) powstałe przy utlenianiu paliwa (chemiczny silnik rakietowy), przy czym zarówno paliwo rakietowe jak i utleniacz znajdują się w zbiornikach napędzanego urządzenia (tlen nie jest pobierany z atmosfery), dzięki czemu silnik może pracować w dowolnych warunkach, np. w przestrzeni kosmicznej i pod wodą. Mogą nią być też jony rozpędzane elektromagnetycznie (silnik jonowy), plazma, także rozpędzana elektromagnetycznie (silnik plazmowy) lub strumień fotonów gamma (silnik fotonowy). Stosowany najczęściej w rakietach i promach kosmicznych oraz pociskach rakietowych.Aurora – niepotwierdzony projekt samolotu rozpoznawczego lub bombowca, mający według niektórych osób znajdować się na wyposażeniu Amerykańskich Sił Powietrznych (USAF) lub Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA). Rząd USA ma według plotek posiadać do 30 sztuk Aurory, z których każda kosztowała 8 miliardów dolarów.
Fala uderzeniowa – cienka warstwa, w której następuje gwałtowny wzrost ciśnienia gazu, rozchodząca się szybciej niż dźwięk. Fale uderzeniowe powstają podczas silnego wybuchu, ruchu ciała z prędkością ponaddźwiękową (np. samolot).
Silnik pulsacyjny – odmiana silników odrzutowych niewyposażona w zespół sprężarki. Najbardziej znanym zastosowaniem tego silnika była skrzydlata bomba Fieseler Fi-103 - V-1.
Działanie[ | edytuj kod]
Spalanie paliwa w silniku pulsacyjnym ma charakter powtarzalnych deflagracji. W czasie spalania porcji mieszanki paliwowo-powietrznej ciśnienie w komorze spalania dociska sprężynowe żaluzje (rodzaj zaworów), zamykając wlot powietrza. Fala ciśnienia może przemieszczać się tylko rurą wylotową. Przy odpowiednio długiej rurze po przejściu fali powstaje podciśnienie, powodujące otwarcie sprężynowych żaluzji i powodujących zasysanie przez wlot nowej porcji powietrza. Kiedy silnik się rozgrzeje zapłon świeżych porcji mieszanki następuje samoczynnie, od rozżarzonej rury wylotowej.
Silniki pulsacyjne mają statycznie niewielki ciąg, rosnący w miarę wzrostu prędkości. Z tego względu wymagają zastosowania dla statku powietrznego dodatkowego silnika (lub wyrzutni – jak to było w przypadku V-1). Dodatkowo pulsacyjne spalanie generuje hałas i jest źródłem silnych wibracji. Jedynymi ich zaletami jest prosta konstrukcja i niewielkie wymagania materiałowe.
Pulse Detonation Engine (PDE).[ | edytuj kod]
Eksperymentalny silnik PDE jest w pewnym sensie połączeniem silnika strumieniowego i pulsacyjnego. Do działania wymaga wstępnego wywołania naddźwiękowego przepływu powietrza – we wlocie musi uformować się fala uderzeniowa. Odmiennie niż w silniku pulsacyjnym, spalanie jest cyklem eksplozji, a zapłon jest zsynchronizowany z wtryskiem paliwa. Wymuszona częstotliwość eksplozji jest znacznie wyższa niż w silniku pulsacyjnym.
Cykl pracy PDE można przedstawić w trzech etapach:
- Wytworzenie mieszanki paliwowo-powietrznej,
- Zapłon; fala eksplozji rozprzestrzenia się w komorze spalania,
- Czoło fali dociera do dyszy wylotowej,
- Za falą eksplozji w komorze spalania pozostaje obszar obniżonego ciśnienia, umożliwiający ponowne wytworzenie mieszanki paliwowo-powietrznej.
Zaletami PDE są prostota samego silnika, bardzo duży impuls właściwy i możliwość regulacji średniego ciągu silnika. Silniki PDE umożliwiają osiągnięcie prędkości do mach 12. Sądzi się że hipotetyczny amerykański samolot Aurora jest napędzany silnikiem PDE.